Nederlands: Foto. Op 16 juli 1897 wijdde het 'godsdienstig-staatkundig dagblad' De Tijd aandacht aan dit - op het moment van fotograferen - fonkelnieuwe seminarie op Curaçao:

"Onderwijs. Het nieuwe Seminarie te Curaçao. De Amigoe van 19 Juni schrijft: "Wij waren in de gelegenheid op de plantage Scherpenheuvel het in aanbouw zijnd seminarie te bezichtigen, dat op last van Z.H. den Paus wordt opgericht en gesteld zal worden onder de leiding van EE. PP. Dominicanen der hollandsche provincie tot vorming van toekomstige priesters. Het nieuwe seminarie zal een carré vormen met één bovenverdieping. Het hoofdgebouw, dat reeds onder dak is en een lengte heeft van ongeveer 60 meter, bevat beneden ruime vertrekken, welke zullen ingericht worden tot spreekkamers, eetzalen, recreatie-zalen, terwijl op de bovenverdieping de kamers der professoren gevonden worden. De beide zijvleugels met welker bouw reeds een begin is gemaakt, zullen beneden de leszalen, bibliotheek, keuken en andere vertrekken tot huiselijk gebruik bevatten; de bovenverdieping zal worden ingericht tot huisvesting der studenten, die ieder een afzonderlijke kamer zullen hebben. De zijvleugels, aan één kant verbonden door het hoofdgebouw, zullen aan de achterzijde vereenigd zijn door de kapel van het seminarie.

Ons dunkt, dat voor het doel, waarvoor Scherpenheuvel is aangekocht, geen betere plaats had kunnen gekozen worden. Zeer rustig en frisch op een heuvel gelegen biedt het nieuwe seminarie alles aan wat tot een gezette studio zooals die van den toekomstigen priester, wordt vereischt. En na den arbeid worden het lichaam en de geest verfrischt door de heerlijke vergezichten, die men, met de zee in het verschiet van den hoogen heuveltop hoeft. De natuur-zelf heeft meegewerkt om Scherpenheuvel een uitverkoren plekje te doen zijn. Aan den voet van den heuvel vindt men zwaar geboomte, dat overvloedige schaduw biedt en besproeid wordt door het water van een beek, die, zeldzaam voorrecht op ons eiland, bijna nooit uitdroogt. Men denkt in Januari van het volgend jaar met het optrekken der gebouwen gereed te zijn."

Een aardige beschrijving van seminarie en omgeving, waarvan deze foto getuigt. Op 9 januari 1898 werd het seminarium geopend, in augustus 1901 werd het alweer gesloten. In 1970 blikte de krant Amigoe nog eens terug op deze korte periode:

"Scherpenheuvel eens Groot Seminarie (1898). Bisschop Silva van Merida wilde graag een Groot Seminarie voor zijn priesterstudenten oprichten te Curaçao, want daar was het rustiger dan te Venezuela. De bisschop van Caracas voelde er niet veel voor. Het seminarie zou dan toevertrouwd worden aan de paters Dominicanen van de Nederlandse provincie. Maar ook de Nederlandse provincie stond er wat sceptisch tegenover. Hoe konden Nederlandse paters Zuidamerikaanse jongemannen een goede opleiding geven? De paters Dominicanen hebben het toch maar aangenomen. Bisschop Silva had daarvoor een oude plantage aangekocht, namelijk de plantage Scherpenheuvel, toen het eigendom van de heer Djodjo (Joseph) Correa. Silva zag wel kans om ook de bouw van het seminarie te bekostigen, want hij kon beschikken over een goede erfenis van een rijke Venezolaan. Dit laatste staat natuurlijk niet in de boeken, maar dat werd toen wel onder elkander verteld.

Pastoor Frie van Santa Rosa had de bouwtekening gemaakt en kwam met zijn mannen het werk ook uitvoeren in 1897. Thomas Panneflek was weer de uitvoerder van Ospicio Confesor, een goed huizenbouwer, die vele huizen van Scharloo op zijn naam heeft staan, was de voorman van de metselaars. Ramon Isenia van Choloma hielp ook al mee. Het weeshuis van Santa Rosa leverde al het houtwerk.

Toen men het graafwerk deed voor de fundamenten, stiet men op een aarden kruikje. Men dacht of hoopte, dat er geld in zou zitten. Maar het bleek een begrafenisurntje te zijn van een kind. Op 9 januari 1898 werd het Groot Seminarie van Scherpenheuvel officieel geopen. Op die dag namen 24 studenten van Venezuela hun intrek in het nieuwe gebouw. Vijf pater Dominicanen werden aangesteld als professoren van het Groot Seminarie. Dat waren: Jac. Baars, die in het begin tevens de president was; Jos van Weerelt, tevens prefect van de jongens; Reguin, de tweede president na Baars; Van de Tempel, door de Curaçaoenaars Santamisa genoemd; Ebben en later ook nog Wahlen, Hendriks, Luyckx en Euwens. Anton Ellis, een student die bijna klaar was, deed ook mee en was zo'n beetje de tolk tussen de paters en de studenten. Natuurlijk hadden de paters wel Spaans geleerd en wel bij frater Radulphus, maar het ging niet alleen om de taal, ook om verschillende gebruiken en gewoonten. Ellis werd na een half jaar studie te Scherpenheuvel priester gewijd in de kerk van Pietermaai.

In 1901 moest het seminarie weer worden gesloten. De bisschop van Merida had geen geld en politieke onrust in Venezuela stond het voortzetten van het seminarie ook in de weg. De 23 studenten vertrokken op 27 augustus 1901 en keerden naar hun vaderland terug. De paters-professoren gingen meedoen aan de zielzorg op Curaçao. Scherpenheuvel bleef nu leeg staan. De bisschop van Merida wilde het nog wat aan houden. Misschien kon hij over een jaar of wat weer opnieuw, beginnen.

Het leegstaande Scherpenheuvel met plantage kwam onder toezicht staan van een zekere Van Kampen, daarna J. Bloem en toen C. Sprockel. In 1919 nam de bisschop van Curaçao het over van de bisschop van Merida om het een andere bestemming te gegen: Weeshuis voor jongens."

Op de achterzijde van de foto prijkt een stempel: "Tent. Parijs, 1900." Waarschijnlijk is deze foto te zien geweest op de Wereldtentoonstelling in Parijs.