Thomas Hardy
| Bestand:ThomasHardy.jpg |
Thomas Hardy (2 juni 1840 - 11 januari 1928) was romanschrijver en dichter. Hij wordt algemeen beschouwd als een van de grote schrijvers in de Engelse literatuur.
Hardy werd geboren bij Dorchester in het graafschap Dorset. Hij was de zoon van een aannemer en volgde van 1862 - 1867 een opleiding tot architect. Na enige jaren als architect te hebben gewerkt, besloot hij zich geheel toe te leggen op het schrijven. In zijn werk put hij regelmatig uit deze achtergrond en ervaring.
Tussen 1871 en 1895 schreef hij 13 romans. Hij stopte met zijn prozawerk na Jude the Obscure (1895), omdat hij veel kritiek had gekregen op de kennelijke antihuwelijks-houding in die roman. Andere werken van Hardy zijn:
- The Mayor of Casterbridge
- The Return of the Native
- A Pair of Blue Eyes
- The Woodlanders
- Far From the Madding Crowd
- Desperate Remedies
- Under the Greenwood Tree
- A Pair of Blue Eyes
- The Hand of Ethelberta
- The Trumpet Major
- A Laodicean
- Two on a Tower
- Tess of the D'Urbervilles (verfilmd door Roman Polanksi onder de titel Tess)
Verhalen:
- Wessex Tales
- A Group of Noble Dames
- Life's Little Ironies
- A Changed Man
Hardy's verhalen spelen zich meestal af in het fictieve graafschap Wessex, gemodelleerd naar Dorset. Een opvallend element in zijn werk is dat het de culturele sfeer schildert in het landelijke Wessex in de periode voor de komst van de spoorwegen en de industriële revolutie, die het Engelse landschap voorgoed zouden veranderen.
 |
Vanaf 1898 concentreerde Hardy zich op poëzie en publiceerde bundels tot 1928. Hij schiep het grote vers-en-prozadrama The dynasts (1904 - 1908). Het beschrijft in 130 bedrijven de Napoleontische oorlogen van 1805 tot 1815. De handeling wordt, net als in de romans, beheerst door het noodlot. Zijn techniek heeft invloed gehad op vele latere dichters.
Verdere poëzie:
- Wessex Poems (1898)
- Poems of the Past and Present (1901)
- Time's Laughing Stocks (1910)
- Satires of Circumstance (1914)
- Late Lyrics and Earlier (1922)
- Human Shows (1925)
Na de dood van zijn eerste vrouw Emma Gifford in 1912, na een huwelijk van 38 jaar, trouwde hij met Florence Dugdale. Hun huis bij Max Gate in Dorchester (door Hardy zelf ontworpen) werd een bedevaartsoord voor andere schrijvers, als Siegfried Sassoon en T. E. Lawrence.
Hardy bleef actief tot enige dagen voor zijn dood. Zijn begrafenis, op 16 januari in Westminster Abbey, was een controversiële gebeurtenis. Zijn familie en vrienden hadden hem liever begraven gezien in Stinsford, maar zijn executeur, Sir Sydney Carlyle Cockerell, stond erop dat hij begraven zou worden in de Poets' Corner, de schrijvershoek in Westminster Abbey. Men besloot tot een compromis: zijn hart werd begraven in Stinsford en zijn as werd bijgezet in de kerk.
Een monument voor Thomas Hardy staat op een heuvel in Dorchester.
