Spartacus (slavenleider)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Robbot (overleg | bijdragen) op 2 apr 2005 om 20:42. (robot Erbij:he)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

Spartacus was een Romeinse slaaf, die een grote slavenopstand leidde die duurde van 73 v. Chr. tot 71 v. Chr. Zijn leger van ontsnapte gladiatoren en slaven versloeg het Romeinse leger in verschillende veldslagen.

Sommige bronnen veronderstellen dat Spartacus een gevangen soldaat of deserteur was die later een tijd in het Romeinse leger diende. Waarschijnlijk diende Spartacus vrijwillig in het Romeinse leger.

In 73 v. Chr. ontsnapte Spartacus met 70 a 80 anderen uit een school voor gladiatoren die het eigendom was van Lentulus Batiatus. Hij vluchtte naar de Vesuvius in de buurt van Napels. Daar bouwde hij een leger op van naar schatting 70.000 ontsnapte slaven.

Het leger versloeg twee Romeinse legioenen die waren gestuurd om de opstand te onderdrukken. Tijdens de winter die volgde werden vooral wapens gemaakt. Het leger was inmiddels gegroeid tot een bonte groep volgelingen, waaronder ook vrouwen, kinderen en bejaarden. In de lente marcheerde het leger in de richting van Gallië. Onderweg werden nog drie Romeinse legioenen verslagen.

Waarschijnlijk was Spartacus oorspronkelijk van plan om naar Gallië te vertrekken, maar later veranderden zijn plannen. Mogelijk gebeurde dit onder druk van zijn volgelingen. Er zijn bronnen waarin beweerd wordt dat een deel van het leger van Spartacus inderdaad de Alpen overtrok, maar het grootste deel van Spartacus' leger trok weer zuidwaarts. Onderweg werden nog 2 legioenen onder leiding van Marcus Licinius Crassus verslagen. Marcus Licinius Crassus was in die tijd de rijkste man van Rome.

Na het sluiten van een overeenkomst met Siciliaanse piraten, wilde Spartacus naar Sicilië vertrekken. Marcus Licinius Crassus liet echter 8 legioenen aanrukken om het leger van Spartacus in te sluiten. De Romeinse Senaat liet ook de legeraanvoerders Pompeius en Lucullus terugkomen van respectievelijk het Iberisch Schiereiland en noord-Turkije.

Spartacus slaagde erin door de linies van Crassus heen te breken en te ontsnappen richting Brundisium (huidige naam Brindisi). Crassus haalde het leger van Spartacus echter in. In de slag die volgde werd Spartacus gedood.

Ongeveer 6000 gevangen slaven werden langs de 200 kilometer lange Via Appia weg van Capua naar Rome gekruisigd. Hun lijken hebben nog jaren langs de weg gehangen als waarschuwing. Het lichaam van Spartacus is nooit gevonden.