Eierland (vuurtoren)

Vuurtoren Eierland
Plaats	Eierland
Status	actief
Start bouw	1863
Opening	1864
Architect	Quirinus Harder
Monument	Rijksmonument sinds 1982
BA	B0886
NGA	114-9960
Bouwwerk
Hoogte	34,7 m
Kleur	Rood
Bouwmateriaal	baksteen
Uitrusting
Lichtpatroon	FL(2) W 10s
Lichthoogte	53,2 m boven zeeniveau
Lichtsterkte	2.850.000 cd
Nominale dracht	29 zeemijl
Radar	Ja
Bemand	Incidenteel
Portaal	Maritiem

De vuurtoren Eierland staat op het noordelijkste punt van het eiland Texel, aan de Vuurtorenweg ten noorden van de woonkern De Cocksdorp. De naam is ontleend aan de locatie: het voormalige eiland Eierland.

Naar aanleiding van de brochure Kust en Gevaar van Kikkert, notaris, griffier en lid van de Provinciale Staten werd een vuurtoren goedgekeurd. De eerste steen werd gelegd door de ontwerper Quirinus Harder op 25 juli 1863. De toren is gebouwd op een duin van 20 meter hoog. Op 1 november 1864 is de vuurtoren ontstoken door Kikkert. Op dat moment was de afstand tussen de toren en de zee nog 3000 meter.

Tot 1910 brandde de vuurtoren op petroleum. In 1927 werd dit vervangen door pharoline. Daarna werd de toren geëlektrificeerd.

Het lichtpunt zit op 53 meter boven N.A.P.. Er zit een 2000w Philips gasontlading-metaaldamp-lamp in waarin kwik is verwerkt, een kwikdamp-lamp. De lichtsterkte is 2,85 miljoen candela. Het licht flitst tweemaal per 10 seconden. Het licht wordt gebundeld door fresnell lenzen, opgebouwd uit concentrisch opgestelde glazen ringen. Er zijn standaard twee reservelampen gemonteerd die (een voor een) automatisch gestart worden als de hoofdlamp ermee ophoudt.

De toren was voorheen rood geschilderd, maar door verkleuring is hij in de loop der jaren roze geworden. Inmiddels is de vuurtoren opnieuw voorzien van rode verf.

Tijdens de opstand van de Georgiërs in april 1945 is de toren zwaar beschadigd. Hij is hersteld door hem met een nieuwe muur te omhullen en een nieuwe bovenbouw te plaatsen. De toren had toen nog maar zeven verdiepingen in plaats van de oorspronkelijke negen.

In 1977 is de toren voorzien van een rode kunststof coating.

Sinds 2009 is de toren opengesteld voor het publiek en kan men tot de 6e verdieping de toren beklimmen. Het lichthuis alsmede het voormalige kantoor van de vuurtorenwachter zijn niet toegankelijk voor het publiek. Het kantoor is wel door het raam van het balkon te bezichtigen.