Proces van Neurenberg

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Jcb (overleg | bijdragen) op 15 okt 2010 om 16:11. (→‎Gedaagden)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Dit artikel gaat over het Proces tegen de kopstukken van de nazi-regering; voor een artikel over alle overige processen van Neurenberg, zie Processen van Neurenberg.

Het Proces van Neurenberg: de beklaagdenbank
Het Proces van Neurenberg: de beklaagdenbank

Internationaal recht

Gerechtshoven

Tribunalen

Organisaties

Geschiedenis

Het Proces van Neurenberg (eig.: 'Major war criminals of European Axis') is het in de Duitse stad Neurenberg gehouden proces tegen 22 kopstukken van het naziregime uit de Tweede Wereldoorlog. Omdat het eigenlijk om meerdere processen ging wordt ook wel gesproken van de Neurenbergse processen. Het proces werd geleid door de Grote Vier: de Verenigde Staten, de Sovjet-Unie, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk. De overige geallieerde landen stuurden waarnemers. De rechtbank werd het Internationale Militaire Tribunaal genoemd. Het proces begon op 20 november 1945 en duurde tot 1 oktober 1946, toen het vonnis werd uitgesproken. Tijdens dit proces waren verschillende betrokkenen actief.

De Grote Vier baseerden dit proces in grondslag op de Verklaring van Moskou. Deze verklaring maakt onderscheid tussen grote oorlogsmisdadigers, waaronder verstaan werd diegenen wier misdrijven niet aan een bijzondere geografische plaats verbonden waren.

Critici hebben wel getracht de legitimiteit van dit proces aan te vechten door aan te voeren dat door de geallieerde troepen bedreven misdaden niet vervolgd werden, en door te stellen dat veroordeling van tevoren al vastgestaan zou hebben. Dit laatste wordt in belangrijke mate ontkracht doordat verschillende gedaagden vrijgesproken zijn en anderen tot relatief lichte straffen veroordeeld werden. Thans wordt het Tribunaal van Neurenberg algemeen beschouwd als belangrijk beginpunt van het Internationaal strafrecht.

Het Proces van Neurenberg is wel het bekendste, maar niet het enige proces dat na de Tweede Wereldoorlog gehouden werd in Neurenberg. In Neurenberg werden ook andere processen gevoerd, niet voor het Internationale Militaire Tribunaal maar voor Amerikaanse militaire rechtbanken. Deze vervolgprocessen vonden wel in dezelfde ruimte plaats; zie het artikel Processen van Neurenberg.

Gedaagden

en bij verstek:

De Duitse militaire industrieel Gustav Krupp werd vanwege zijn zwakke gezondheid niet vervolgd.

Ook de NSDAP, de SS, de SA, de Duitse legerleiding, SD, Gestapo en andere nazi-organisaties stonden terecht.

Niet gedaagd

De volgende nazi-kopstukken werden niet gedaagd in het Proces van Neurenberg:

Rechters

De geallieerden hebben elk twee rechters (één rechter en één plaatsvervanger) aangewezen.

  1. Francis A. Biddle en John J. Parker voor de Verenigde Staten
  2. Iona T. Nikitschenko en Alexander F. Wolchkow voor de Sovjet-Unie
  3. Sir Geoffrey Lawrence en Norman Birkett voor Groot-Brittannië
  4. Henri Donnedieu de Vabres en Robert Falco voor Frankrijk.

Geoffrey Lawrence was voorzitter van de rechtbank. Hoofd van het team van aanklagers was een Amerikaan: Robert Jackson.

Misdaden

De verdachten stonden terecht voor

  • samenzwering,
  • misdaden tegen de vrede,
  • misdaden tegen de menselijkheid,
  • oorlogsmisdrijven.

Het is van belang hierbij op te merken dat de rechters het verweer "Befehl ist Befehl" (bevel is bevel) ten principale hebben verworpen.

Een ander verweer van de verdachten was, dat men vond dat het legaliteitsbeginsel geschonden werd. Immers, zowel nationaal- als internationaalrechtelijk bestonden er geen wetten of verdragen tegen wat zij gedaan hadden (er waren overigens wel al verdragen tegen strijdgassen en dumdumkogels, maar dat deed hier niet ter zake). Ook dit verweer werd van de tafel geveegd met een beroep op het natuurrecht. Bepaalde rechtsregels zijn van alle tijden en gelden voor alle volkeren. De gedaagden noemden dit "Siegerjustiz". De verdachten werden veroordeeld volgens het charter van Neurenberg, dat ook wel eens het grondbeginsel van het internationaal recht genoemd wordt.

Vonnissen

Op 1 oktober 1946 werden de vonnissen voorgelezen.

De NSDAP, Gestapo, SA, SD, SS en andere nazi-organisaties werden tot misdadige organisaties verklaard en opgeheven.

Getuigen

  • Rudolf Höss (kampcommandant van vernietigingskamp Auschwitz), stond niet terecht, maar was kroongetuige omtrent de misdaden in vernietigingskamp Auschwitz. Bij een later proces werd hij ter dood veroordeeld.

Executie van de doodvonnissen

Op 16 oktober 1946 werden de veroordeelden ter dood gebracht. De doodvonnissen werden uitgevoerd door sergeant James C. Woods. De veroordeelden werden opgehangen volgens het principe van een lange val, waarna de nek brak. Volgens de officiële rapporten ging alles volgens plan, maar tegenwoordig wordt wel beweerd dat dat niet het geval was en dat Woods de val met opzet korter had gemaakt, zodat de veroordeelden zouden sterven door verstikking. De tijd tussen de executie en doodverklaring was namelijk erg lang. Ribbentrop hing 14 minuten voordat hij stierf. Keitel 24 minuten. Frick sloeg in zijn val met het gezicht tegen de rand van het gat. De ter dood veroordeelden werden enkele uren nadat Seyss-Inquart als laatste stierf naar het crematorium van het Ostfriedhof in München gebracht, waar zij werden verbrand. Hun as werd verstrooid over de rivier de Isar.

Nuremberg (miniserie)

De Processen van Neurenberg werden in 2000 verfilmd in de driedelige miniserie Nuremberg, met onder andere Alec Baldwin als de hoofdaanklager Robert Jackson. Deze film was gebaseerd op het boek Nuremberg: Infamy on trial van Joseph E. Persico uit 1994.

Zie ook

Externe link

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Proces_van_Neurenberg&oldid=22946119"