Naamconflict Syrische christenen
Het naamconflict van de Syrische christenen is een geschil tussen verschillende aanhangers van het Syrisch christendom en sprekers van de Syrische taal. In het verleden stonden zij in de eigen taal bekend als één bevolkingsgroep: de Suryoye. [3] Als gevolg van politieke en religieuze redenen, zijn zij tegenwoordig echter voorstander van andere termen voor de etnische zelfidentificatie.
De namen die de Syrische christenen als zelfidentificatie gebruiken zijn:
- Arameeërs, naar de oude Arameeërs van het Aramese Rijk. (Bepleit door de Syrisch-orthodoxe Kerk van Antiochië en enkele aanhangers van de Syrisch-katholieke Kerk en de Maronitische Kerk).
- Assyriërs, naar de oude Assyriërs van het Assyrische Rijk. (Bepleit door de Assyrische Kerk van het Oosten en enkele aanhangers van de Syrisch-orthodoxe Kerk van Antiochië).
- Chaldeeërs, naar de oude Chaldeeërs van Chaldea. (Bepleit door de Chaldeeuws-katholieke Kerk).
- Suryoye of Syriërs, naar de tot het christendom bekeerde Arameeërs aan het begin van de jaartelling. Wordt ook wel in combinatie met Assyriër of Arameeër gebruikt. (Bepleit door de Syrisch-orthodoxe Kerk, Syrisch-katholieke Kerk en Maronitische Kerk).
- Feniciërs, naar het oude Phoenicië. (Bepleit door enkele Maronieten en Melkieten in Libanon).
Het grootste conflict draait echter om de benamingen Aramees en Assyrisch. Zij beschouwen zich als afstammelingen van de Assyriërs enerzijds alsmede de Arameeërs anderzijds. De benaming Suryoyo wordt door een groep vaak gezien als de neutrale vorm van zelfidentificatie. Bij het hedendaags gebruik van Syriër, Assyriër of Arameeër moet men daarom denken aan een en hetzelfde volk.
Het conflict
Geschiedenis
Het Syrisch christendom werd gesticht door de Syrisch sprekende bevolking in Noord-Mesopotamië tussen de eerste en de vijfde eeuw na Chr. Het werd in een vroeg stadium verdeeld in het nestorianisme en het monofysitisme. De historische Nederlandse term voor de groep is Syriërs (zoals in Efrem de Syriër). In het Engels werd de term Syrian gehanteerd. Door de onafhankelijkheid van de Arabische republiek Syrië, werden de inwoners van het land automatisch als Syriërs of Syrians gezien, ongeacht etniciteit. Voor de "oorspronkelijke" Syriërs was er hierdoor een leemte ontstaan in identificatie. Het volk wist niet meer hoe of wat het zich moest noemen in andere talen dan het Syrisch, dus werden oorsprongtheorieën uit de kast gehaald om het volk te identificeren naar de buitenwereld toe.
Het terminologische probleem gaat dan ook terug tot de kolonisatie van het Midden-Oosten. Het werd echter erger in 1946, toen bij onafhankelijkheid van Syrië, het bijvoeglijk naamwoord Syrisch werd gerelateerd aan het onafhankelijke (Arabische) land Syrië. De controverse is echter niet beperkt tot exoniemen zoals het Engelse Assyrian en Aramean, maar betreft zelfs de zelfidentificatie in de eigen taal, het Syrisch. Het conflict bestaat er verder uit, dat de Syrische taal enerzijds als synoniem met het Aramees en anderzijds als Assyrisch wordt beschouwd.
Identificatie
De Syrische christenen houden vol, dat zij afstammen van Assur en Aram, de zonen van Sem, de zoon van Noach. De smeltkroes van de volkeren in het Midden-Oosten heeft vaak geleid tot spraak- en begripsverwarring onder het volk.
Assyrische identiteit
Zie Assyriërs voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
De Assyrische identiteit heerst sterk onder leden van de Assyrische kerk en onder enkelen van de Syrisch-orthodoxe Kerk. Het grootste deel van de "Assyrische fractie" erkent in het Nederlands zowel de termen Assyrisch en Suryoyo, maar prefereren de term Assyrisch. Een deel erkent enkel Assyrisch.
Het Assyrianisme ontstond in de 19e tot begin 20e eeuw. Om meer en meer een nadruk te leggen op de identificatie met de Oude Assyriërs, werd in de jaren van 1950 een officieel Assyrisch kalender in gebruik genomen, waarbij als tijd het jaar 4750 voor Christus werd gehanteerd. [4] Dit is de vermeende datum van de stichting van de stad Assur. In 1968 werd de Assyrische vlag geïntroduceerd. [5]
Aramese identiteit
Zie Arameeërs voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
De Aramese identiteit is een vorm van de Syrische identiteit, maar legt een nadruk op de Aramese. Het grootste deel van de "Aramese fractie" erkent in het Nederlands de termen Aramees en, i.c.m. het Aramees, ook de term Syrisch/Suryoyo. Zij prefereren echter de term Aramees. Een klein deel erkent daarentegen alleen "Aramees".
De Aramese identiteit begon sterk te heersen tijdens de massale immigratie van de Syriërs naar Europa in de jaren '70 en '80 van de 20ste eeuw. In de eigen taal worden de termen "Aramees" en "Suryoyo" geaccepteerd, ook in combinatie met elkaar. Zij identificeren zich dan als Aramees of Syrisch-Aramees. Zij gebruiken echter het woord Syrisch niet zonder de combinatie met het Aramees, vanwege de verwarring met het huidige Syrië. De "Aramese fractie" legt vaak de nadruk op de vernietiging van het Neo-Assyrische Rijk, met name in de woorden van de profeet Nahum en zijn beschrijving van de val van Nineve. [6]
Syrische/Suryoyo identiteit
Zie Suryoyo voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
De Syrische identiteit erkent de wortels van het volk met de oude Arameeërs, maar prefereert de benaming Syrisch (of in de eigen taal Suryoyo). Omdat een deel van de oude Arameeërs zich bekeerde tot het christendom en zich daarom Syriër is gaan noemen, wil de "Syrische fractie" zich niet meer identificeren als heidense Arameeërs. De benaming Suryoyo wordt veelal gezien als een neutrale vorm tussen Assyrisch en Aramees. [7]
Chaldeeuwse identiteit
De Chaldeeuws-katholieke Kerk ontstond als afsplitsing van de Assyrische Kerk (destijds Nestoriaanse Kerk) in 1553. De patriarch droeg destijds de titel "Patriarch van Mosul en Assur". De term "Chaldeeuws" dateert van 1830 [8] en werd gekozen om zich te onderscheiden van de aanhangers van de Assyrische Kerk. [9] Zij accepteren daarom de term "Assyrisch" ook niet. [10]
Fenicische identiteit
De Fenicische identiteit is waarschijnlijk de kleinste en meest onbekende fractie binnen het naamconflict. Het wordt dan ook slechts door enkele aanhangers van de Maronitische Kerk in Libanon gebruikt als zelfidentificatie. [11]
Standpunten
Historische standpunten
Historische auteurs tonen zich bewust dat de Syriërs wortels hebben bij de oude Arameeërs, zonder echter "Aramees" als benaming te gebruiken.
- Herodotus (5e eeuw voor Chr.) schreef: "Deze mensen, die de Grieken Syriërs noemen, worden Assyriërs genoemd door de barbaren." [12]
- Josephus Flavius (1e eeuw) schreef: "Aram had de Arameeërs, die door Grieken Syriërs genoemd werden." [13]
- Michaël de Grote (12e eeuw) schreef in zijn kroniek: "De koninkrijken, die in de oudheid gevestigd zijn door ons ras, (die van) de Arameeërs, namelijk de nakomelingen van Aram, die Syriërs werden genoemd." [14]
Hedendaagse standpunten
- De huidige Syrisch-orthodoxe patriarch Ignatius Zakka Iwas, bracht naar voren dat de Syriërs/Suryoye afstammen van de oude Arameeërs. [15]
- De huidige patriarch van de Chaldeeuws-katholieke Kerk, Emmanuel III Delly, kwam met het verzoek of de Chaldeeërs als een aparte natie konden worden beschouwd. [16]
- De voormalige patriarch van de Chaldeeuws-katholieke Kerk, Raphael I Bidawid, schiep enige controverse toen hij verklaarde dat "Chaldeeuws" een religieuze benaming was en geen etnische.[17]
- Assyrioloog Simo Parpola pleit voor de gemeenschappelijke etnische identificatie van Assyriërs. Dit baseert hij op zijn eigen stelling dat de Aramees sprekende volkeren van het Midden-Oosten zich hebben geïdentificeerd als de Assyriërs uit de oudheid. Tevens stelt Parpola dat de benamingen "Suryoyo" of "Suroyo", afgeleid zijn van het woord "Assyriërs" (Asuroyo). [18]
- Syroloog Sebastian Brock stelt daarentegen dat de huidige Syrische christenen los staan van de oude Assyriërs, maar dat deze laatsten de term Assyriërs sinds 150 jaar zijn gaan gebruiken. Hij stelt verder dat de identiteit van de gemeenschap van een Aramese afkomst is en dat de naam Assyrisch "het oude en rijke culturele erfgoed van de oude Arameeërs negeert en dat de Syrische kerken de legitieme erfgenamen daarvan zijn." [19]
- In 1976 doopte de Oost-Syrische of Nestoriaanse kerk zich officieel om tot de Assyrische Kerk van het Oosten. De leden van de kerk werden hierdoor Assyrisch genoemd. [20]
- De Syrisch-orthodoxe aartsbisschoppen Cyrillus Afrem Karim en Clemis Eugene Kaplan van de Verenigde Staten verklaarden na het houden van een volkstelling in het jaar 2000, dat ze beiden de voorkeur geven aan de benaming "Syrisch". [21] [22]
Problemen en oplossingen
In de loop der jaren zijn er met name in Zweden en Duitsland - daar wonen grote groepen Syriërs - problemen ontstaan tussen de "Aramese fractie" en de "Assyrische fractie". Deze problemen varieerden van vechtpartijen tot rellen.
Mogelijke oplossingen voor het conflict zijn er niet of nauwelijks geweest. Wel worden de identificaties samen gebruikt om naar het volk te refereren. Zo wordt het volk ook wel aangeduid als het Syrisch/Assyrisch/Chaldeeuwse volk,[23] om de eenheid, ondanks de vele benamingen, te benadrukken. [24] Veel mensen zijn het hier echter niet mee eens en zijn van mening dat het gebruik hiervan de identiteit van het volk verloochent. [25] Internationale organisaties zoals de European Syriac Union (ESU), proberen wel enigszins een eenheid onder het volk te vormen. Dit gebeurt echter onder de benaming "Syriac", wat niet altijd gewaardeerd wordt. Andere organisaties zoals de Assyrische Democratische Organisatie en de Aramese Democratische Organisatie vertegenwoordigen enkel de Assyrische en-/of Aramese fracties.
In verschillende landen zijn er alternatieve woorden geïntroduceerd om de verwarring van het woord "Syrisch" met het land Syrië te voorkomen.
- In het Engels werd de term "Syriac" in de jaren '80 door de Syriac Universal Alliance geïntroduceerd. In het jaar 2000 nam de Syrisch-orthodoxe Kerk dit over en besloot dat de officiële naam in het Engels moet zijn: Syriac Orthodox Church. [26]
- In Zweden wordt de term "Syrianer" gebruikt om zich te onderscheiden van de "Syrier" (inwoners uit Syrië). [27]
- In Duitsland wordt de benaming "Aramäer" op grote schaal gebruikt als synoniem voor Syriër/Suryoyo. [28]
- In het Arabisch kende men al een onderscheid tussen de inwoners uit Syrië en de Syrische christenen. Zo wordt een inwoner uit Syrië een "Soeri" genoemd, terwijl een Syrische christen een "Siryani" wordt genoemd. Het Turks gebruikt hiervoor het woord "Süryani". [29]
In het Nederlands ontbreekt er een alternatief woord voor de christelijke Syriërs. Daarom pleit elke fractie voor haar eigen identiteit in het Nederlands, wat voor veel verwarring kan zorgen.
Zie ook
Externe links
- (en) Syriac Universal Alliance
- (en) Assyrian Democratic Organisation
- (en) European Syriac Union
- (nl) Bethnahrin.nl Assyriërs in Nederland