CDA-loyalisten

De CDA-loyalisten waren een groep van zeven CDA-kamerleden (voornamelijk afkomstig uit de ARP) op de linkervleugel van het toen nog piepjonge CDA. Zij gedoogden in de jaren 1977-1981 het kabinet Van Agt-Wiegel, dat slechts over een kleine meerderheid van twee zetels in de Tweede Kamer beschikte, maar zij steunden het kabinet niet voluit.

Kabinetsformatie door Van der Grinten

In november 1977 werd de Nijmeegse hoogleraar ondernemersrecht Wim van der Grinten op voorspraak van Van Agt kabinetsinformateur. Na een breuk met de PvdA slaagde hij er in relatief korte tijd in om een akkoord tussen Van Agt en Wiegel tot stand te brengen. Zeven zogenaamde CDA-'loyalisten' wilden echter niet voluit hun steun toezeggen. Uiteindelijk gingen ze wel akkoord, maar onder voorwaarden. Het betrof de kamerleden:

Periode 1977 - 1981

De overheidsfinanciën liepen in deze periode verder uit de hand dan onder het kabinet-Den Uyl.^[1]

Een cruciaal moment was 27 juni 1980 toen de Tweede Kamer met steun van de loyalisten een motie van Relus ter Beek aannam, waarin de Tweede Kamer zich uitsprak voor een olieboycot van Zuid-Afrika. Het kabinet weigerde deze motie uit te voeren. De daarop door de PvdA ingediende motie van afkeuring werd echter niet door alle loyalisten gesteund en met één stem verschil verworpen.

Na 1981

In 1983 verlieten Jan Nico Scholten en Stef Dijkman de CDA-fractie en vormden de Groep Scholten/Dijkman.

^{<span title="Voor deze uitspraak is een bronvermelding gewenst. Motivering:}

↑ Aardgas, De verkwisting van een bodemschat, Flip de Kam, NRC, 30-1-1997

">[bron?]

[1] Aardgas, De verkwisting van een bodemschat, Flip de Kam, NRC, 30-1-1997

[1]