Viercontinentenkampioenschap kunstschaatsen 2017
Het Viercontinentenkampioenschap is een jaarlijks terugkerend evenement in het kunstschaatsen dat georganiseerd wordt door de Internationale Schaatsunie (ISU) voor deelnemers uit landen buiten Europa, namelijk van de vier continenten Afrika, Amerika, Azië en Oceanië.
De editie van 2017 was het negentiende "4CK" dat werd georganiseerd. De wedstrijden vonden plaats van 16 tot en met 19 februari in Gangneung, provincie Gangwon-do, Zuid-Korea. Het was na 2005 de tweede keer dat deze kampioenschappen in deze stad plaatsvonden en voor de zesde keer in Zuid-Korea. In 2002 en 2010 was Jeonju, in 2008 Goyang en in 2015 Seoel gaststad.
Plaats van handeling was de Gangneung Ice Arena, ook de sportarena waar de sporten kunstschaatsen en shorttrack op de OS van 2018 worden gehouden.
Medailles waren er te verdienen in de traditionele onderdelen: mannen individueel, vrouwen individueel, paarrijden en ijsdansen.
| Programma | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| donderdag 16 februari |
vrijdag 17 februari |
zaterdag 18 februari |
zondag 19 februari | |||
| IJsdansen | korte kür | vrije kür | Gala | |||
| Paren | korte kür | vrije kür | ||||
| Vrouwen | korte kür | vrije kür | ||||
| Mannen | korte kür | vrije kür | ||||
Deelnemende landen[bewerken | brontekst bewerken]
Alle ISU-leden uit Afrika, Amerika, Azië en Oceanië hadden het recht om maximaal drie startplaatsen per categorie in te vullen. Deze regel is afwijkend ten opzichte van de overige ISU kampioenschappen waarbij extra startplaatsen kunnen worden verdiend door de prestaties van de deelnemers in het voorgaande jaar.
Veertien landen schreven dit jaar deelnemers in voor dit toernooi. Zij vulden het aantal van 80 startplaatsen in. Canada en de Verenigde Staten vulden de maximale mogelijkheid van twaalf startplaatsen in. Ten opzichte van de editie van 2016 schreven Argentinië, Noord-Korea en Thailand geen deelnemers in. Oezbekistan en Singapore maakten een rentree.
(Tussen haakjes het aantal startplaatsen; respectievelijk: mannen, vrouwen, paren, ijsdansen)
 Canada (3-3-3-3)  Verenigde Staten (3-3-3-3)  China (2-3-3-3)  Zuid-Korea (3-3-3-2)
|
 Japan (3-3-2-2)  Australië (3-2-1-3)  Hongkong (3-1-0-0)  Taiwan (2-1-0-0)
|
 Maleisië (2-0-0-0)  Singapore (0-2-0-0)  Filipijnen (1-0-0-0)  Kazachstan (0-1-0-0)
|
 Oezbekistan (1-0-0-0)  Zuid-Afrika (0-1-0-0)
|
Medailleverdeling[bewerken | brontekst bewerken]
Bij de mannen behaalde debutant Nathan Chen de titel. Hij was de derde Amerikaan die dit kampioenschap op zijn naam schreef. Evan Lysacek (2005, 2007) en Adam Rippon (2010) gingen hem voor. De Japanner Yuzuru Hanyu op plaats twee behaalde zijn derde podiumplaats, ook in 2011 en 2013 werd hij tweede. Zijn landgenoot Shoma Uno op plaats drie behaalde zijn eerste eremetaal op het "4CK".
Bij de vrouwen ging de titel eveneens naar een debutante. Mai Mihara volgde haar landgenote Satoko Miyahara op als titelhoudster. Voor Japan was het de elfde titel, Fumie Suguri (2001, 2003 en 2005), Yukina Ota (2004), Mao Asada (2008, 2010, 2013), Miki Ando (2011) en Kanako Murakami (2014) veroverden de andere titels. Met de tweede plaats behaalde Gabrielle Daleman haar eerste podiumplaats. Zij was de vierde Canadese vrouw die hierop plaats nam, Annie Bellemare (3e in 2000), Cynthia Phaneuf (2e in 2004) en Joannie Rochette (3e in 2007, 2e in 2008 en 2009) gingen haar voor. De Amerikaanse Mirai Nagasu op plaats drie behaalde haar derde medaille, in 2011 won ze brons en het voorgaande jaar de zilveren medaille.
In het kampioenschap bij de paren prolongeerde het paar Sui Wenjing / Han Cong de titel, hun vierde in totaal, de eerste twee werden in 2012 en 2014 behaald. Het was de veertiende titel voor China. De drie paren Shen Xue / Zhao Hongbo (3x), Pang Qing / Tong Jian (5x) en Zhang Dan / Zhang Hao (2x) veroverden de andere titels. Ook het Canadese paar Meagan Duhamel / Eric Radford namen voor de vierde keer plaats op het erepodium, ze werden tweede in 2011 en wonnen de titel in 2013 en 2015. Voor Duhamel was het haar vijfde medaille, in 2010 won ze ook nog brons met Craig Buntin als partner. Hun landgenoten Ljoebov Iljoesjetsjkina / Dylan Moscovitch op plaats drie behaalden hun eerste medaille.
Bij het ijsdansen stonden net als bij de vorige achttien edities enkel Amerikanen en Canadezen op het erepodium. Het paar Tessa Virtue / Scott Moir behaalden hun derde titel, in 2008 en 2012 wonnen ze hun eerdere titels. Het was hun zevende eremetaal, in 2006 en 2007 wonnen ze brons en in 2009 en 2013 de zilveren medaille. Het was de negende titel voor Canada, Shae-Lynn Bourne / Victor Kraatz (1999, 2001, 2003), Marie-France Dubreuil / Patrice Lauzon (2007) en Kaitlyn Weaver / Andrew Poje (2010, 2015) veroverden de andere titels. Op de plaatsen twee en drie namen Amerikaanse paren plaats die beide voor het derde opeenvolgende jaar op het erepodium stonden. De titelverdedigers, broer en zus Maia en Alex Shibutani, op plaats twee, behaalden hun vierde medaille, in 2011 en 2015 wonnen ze respectievelijk de zilveren- en bronzen medaille. Ook Madison Chock / Evan Bates, op plaats drie, behaalden hun vierde medaille, in 2013 werden ze ook derde en in 2015 en 2016 tweede.
| Onderdeel |  |
 |
|
|---|---|---|---|
| Mannen | Nathan Chen |
Yuzuru Hanyu |
Shoma Uno
|
| Vrouwen | Mai Mihara |
Gabrielle Daleman |
Mirai Nagasu
|
| Paren | Sui Wenjing / Han Cong |
Meagan Duhamel / Eric Radford |
Ljoebov Iljoesjetsjkina / Dylan Moscovitch
|
| IJsdansen | Tessa Virtue / Scott Moir |
Maia Shibutani / Alex Shibutani |
Madison Chock / Evan Bates
|
Uitslagen[bewerken | brontekst bewerken]
Mannen[bewerken | brontekst bewerken]Er namen 26 mannen uit elf landen deel aan dit kampioenschap, hieronder waren vijf debutanten. Met zijn zevende deelname was de Australiër Brendan Kerry degene die het vaakst aan dit kampioenschap deelnam.
|
Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]Er namen 23 vrouwen uit elf landen aan het kampioenschap deel. Acht vrouwen debuteerden op het "4CK". Met hun vijfde deelname waren de Australische Brooklee Han en de Chinese Li Zijun degenen die het vaakst aan dit kampioenschap deelnamen.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Paren[bewerken | brontekst bewerken]Er nam een record aantal van vijftien paren uit, eveneens een record aantal van, zes landen deel aan het kampioenschap. Zeven paren debuteerden op dit kampioenschap, hieronder vijf deelnemers die eerder met een andere partner deelnamen. Zhang Hao nam zeven keer deel met Zhang Dan (2002-2005 + 2008-2010) en tweemaal met Peng Cheng (2013, 2015). Zhang Hao nam op dit kampioenschap deel met Yu Xiaoyu die in 2016 deelnam met Jin Yang, die weer de nieuwe partner van Peng Cheng was. Ryuichi Kihara nam in 2015 deel met Narumi Takahashi. Met zijn tiende deelname nam Zhang Hao het vaakst deel aan dit kampioenschap.
|
IJsdansen[bewerken | brontekst bewerken]Er namen zestien paren uit zes landen deel aan het kampioenschap, waaronder vier paren die hun debuut maakten. Met hun achtste deelname waren de Canadese paren Tessa Virtue / Scott Moir en Kaitlyn Weaver / Andrew Poje degenen met de meeste deelnames achter hun naam.
|
· 
· 
| Bronnen, noten en/of referenties |