Vulkaanoogje
| Vulkaanoogje | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Micarea denigrata (Fr.) Hedl. (1892 [1]) | |||||||||||||||
| Synoniemen | |||||||||||||||
|
Biatora denigrata | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Vulkaanoogje op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Het vulkaanoogje (Micarea denigrata) is een korstmos behorend tot de familie Pilocarpaceae. Het komt voor op bomen, hout en steen. Het leeft in symbiose met de alg Micareoid.
Determinatie[bewerken | brontekst bewerken]
Uiterlijke kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Het thallus is zeer variabel, dun, areolaat, korrelig en grijsachtig, zwartachtig, bruinachtig van kleur. Het is meestal moeilijk te zien of schijnbaar afwezig. Apotheciën zijn talrijk aanwezig, bruinachtig, zwartachtig, schijfvormig en meten 0,2 tot 0,5 mm in diameter.
Het heeft de volgende kenmerkende kleurreacties:
- thallus: C–, K–, KC-, Pd+ (rood)
- apothecia: C–
Het hymenium is bleek olijfbruin, het hypothecium is meestal kleurloos. Het excipule is meestal bijna onontwikkeld, zelfs in nieuw gevormde apotheciën. Pycnidiën zijn meestal aanwezig, grijs of zwart.
Microscopische kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De asci zijn knotsvormig, 8-sporig en meten 45-50 × 11-19 μm. De ascosporen zijn glad, hyaliene, 3/4 of 7 voudig gesepteerd en meten 7-9 × 2,5-3 µm.[2]
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
Een wijdverspreid korstmos bekend uit Eurazië, Noord-Amerika en Australië. Het komt voor op hout van loof- en naaldhoutsoorten, vaker op open plekken langs de bosrand en op open plekken, af en toe op behandeld hout.
In Nederland komt het vrij algemeen voor. Het staat niet op de rode lijst en is niet bedreigd.[3]