Naar inhoud springen

Eksterbekarde

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Pachyramphus albogriseus)
Eksterbekarde
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2018)
Afbeelding van John Gerrard Keulemans (1902)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Passeriformes (Zangvogels)
Familie:Tityridae
Geslacht:Pachyramphus (Bekardes)
Soort
Pachyramphus albogriseus
Sclater, 1857[2]
Originele combinatie
Pachyramphus albo-griseus
Verspreiding van Pachyramphus albogriseus (sensu lato)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Eksterbekarde op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De eksterbekarde (Pachyramphus albogriseus) is een zangvogel uit de familie Tityridae. De vogel werd in 1857 geldig beschreven door de Engelse dierkundige Philip Lutley Sclater.

De vogel is 13 tot 14,5 cm lang. Het mannetje is overwegend grijs met een zwarte kopkap. De bovenkant van de staart en vleugelveren zijn ook donkerder, de buik en borst lichtgrijs. Het vrouwtje is olijfkleurig op de rug, ze heeft een zwarte oogstreep en een roestbruine kruin en de borst is lichtgrijs tot gelig.[3]

Verspreiding en leefgebied

[bewerken | brontekst bewerken]

Deze soort komt voor in Costa Rica en van Venezuela tot Peru. Er zijn twee ondersoorten:[4]

  • P. a. ornatus: Costa Rica en westelijk Panama.
  • P. a. albogriseus: van noordelijk Venezuela tot centraal Peru.

De leefgebieden liggen in natuurlijk bos in heuvelland en gebergten tussen de 500 en 3050 meter boven zeeniveau.
Populaties die als ondersoorten werden onderscheiden die voorkomen in laaglanden in het noordwesten van Zuid-Amerika zijn samengevoegd tot een aparte, monotypische soort, de cryptische bekarde (P. salvini).[5]

De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd maar de soort wordt omschreven als schaars. Op de Rode lijst van de IUCN heeft deze soort de status niet bedreigd.[1]