2. Unterseebootsflottille

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
2. Unterseebootsflottille
Embleem 2. Unterseebootsflottille
Oprichting september 1936
Ontbinding oktober 1944
Land Vlag van nazi-Duitsland nazi-Duitsland
Krijgsmacht-
onderdeel
 Kriegsmarine
Onderdeel van Wehrmacht
Specialisatie U-boot
Garnizoen Kiel, Wilhelmshaven, Lorient
Bijnaam Unterseebootsflottille Saltzwedel
Commandanten Werner Scheer
Hans Ibbeken
Heinz Fischer
Werner Hartmann
Viktor Schütze
Ernst Kals

De 2. Unterseebootsflottille, ook bekend onder de naam Unterseebootsflottille Saltzwedel, was een operationele eenheid U-Boten van de Kriegsmarine. De eenheid werd in september 1936 opgericht en kwam onder leiding te staan van Werner Scheer.[1] De naam was te danken aan de succesvolle marineofficier Reinhold Saltzwedel, die in de Eerste Wereldoorlog in zijn UB-81 sneuvelde.[1]

Eenennegentig U-Boten maakten tijdens het bestaan van de eenheid deel uit van de 3. Unterseebootsflottille.[1] De eenheid zat in haar eerste jaren gevestigd in Kiel en werd in juni 1940 overgeplaatst naar het Duitse Wilhelmshaven.[1] Nog geen jaar later, in mei 1941, werd de eenheid overgeplaatst naar Lorient in Frankrijk. In augustus 1944 vertrokken de laatste boten richting een nieuwe eenheid in Noorwegen enkele maanden later, in oktober, werd de 2. Unterseebootsflottille officieel opgeheven.[1]

Commandanten[bewerken | brontekst bewerken]

Organisatie[bewerken | brontekst bewerken]

De 2. Unterseebootsflottille maakte deel uit van de Führer der Unterseeboote West (F.d.U. West), dat was gevestigd in Parijs. Naast de 2. Unterseebootsflottille maakte ook de volgende eenheden deel uit van de F.d.U. West:

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

  • (en) Uboat.net