ATP-toernooi van Adelaide 2006

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
ATP-toernooi van Adelaide 2006
Officiële naam Next Generation Adelaide International
Editie 2006 (29e editie)
Stad, land AdelaideAustralië
Locatie Memorial Drive Park
Datum 2 - 8 januari
Auspiciën ATP
Categorie ATP International Series
Prijzengeld $ 394.000
Deelnemers 32 enkel / 16 dubbel
Ondergrond Hardcourt, buiten
Winnaar enkel Vlag van Frankrijk Florent Serra
Winnaars dubbel Vlag van Israël Jonathan Erlich
Vlag van Israël Andy Ram
Vorige: 2005     Volgende: 2007
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Het ATP-tennistoernooi van Adelaide (officieel de Next Generation Adelaide International) van 2006 werd gespeeld van 2 januari tot en met 8 januari in het Australische Adelaide. Er werd gespeeld op de hardcourtbanen van het Memorial Drive Park.

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Geplaatste spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Speler Ranking Prestatie Uitgeschakeld door
1 Vlag van Australië Lleyton Hewitt 4 Tweede ronde Vlag van Duitsland Philipp Kohlschreiber
2 Vlag van Slowakije Dominik Hrbatý 18 Halve finale Vlag van Frankrijk Florent Serra
3 Vlag van Spanje Tommy Robredo 19 Tweede ronde Vlag van Frankrijk Florent Serra
4 Vlag van Australië Mario Ančić 21 Tweede ronde Vlag van België Xavier Malisse
5 Vlag van Verenigde Staten James Blake 23 Tweede ronde Vlag van Italië Andreas Seppi
6 Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych 24 Halve finale Vlag van België Xavier Malisse
7 Vlag van Finland Jarkko Nieminen 28 Kwartfinale Vlag van Frankrijk Florent Serra
8 Vlag van Argentinië Juan Ignacio Chela 39 Eerste ronde Vlag van Kroatië Ivo Karlović

Prijzengeld en ATP-punten[bewerken | brontekst bewerken]

Resultaat Prijzengeld ATP-punten
Winnaar $ 57.750 175
Finale $ 33.960 120
Halve finale $ 20.000 75
Kwartfinale $ 11.750 40
Tweede ronde $ 6.900 15
Eerste ronde $ 4.070 5

Samenvatting[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde[bewerken | brontekst bewerken]

De naar de 172e plaats afgezakte Mark Philippoussis versloeg in de eerste ronde Vincent Spadea. Scud had alleen in de tweede set wat tegenstand van de Amerikaan. Lleyton Hewitt moest de eerste set afstaan aan Jan Hernych, maar wist toch de wedstrijd te winnen. Ivo Karlović won van de als achtste geplaatste Argentijn Juan Ignacio Chela.

Tweede ronde[bewerken | brontekst bewerken]

Xavier Malisse leek in de tiebreak van de derde set te verliezen van de als vierde geplaatste Mario Ančić en kreeg drie matchpoints tegen. Hij won echter de tiebreak uiteindelijk met 8-6. Florent Serra won in drie sets van de als derde geplaatste Tommy Robredo. Andreas Seppi schakelde eveneens in drie sets de als vijfde geplaatste James Blake uit.

De als tweede geplaatste Dominik Hrbatý won van Mark Philippoussis in drie sets. Lleyton Hewitt was verloor van Philipp Kohlschreiber. De Duitser won de eerste set met 6-3, waarna de als eerste geplaatste Australiër de tweede set met 6-0 naar zich toetrok. De derde set ging gelijk op en uiteindelijk was het Kohlschreiber die de beslissende break kon maken.

Kwartfinale[bewerken | brontekst bewerken]

Xavier Malisse won van Andreas Seppi met 6-0, 6-1. Seppi moest 23 maal zijn tweede service gebruiken en maakte daarmee slechts twee punten. De partij duurde 48 minuten. Dominik Hrbatý speelde nagenoeg foutloos vanaf de baseline en versloeg Kenneth Carlsen in twee sets. Tomáš Berdych won van de Duitser Philipp Kohlschreiber. Florent Serra drong ten slotte door tot de laatste vier. Hij had wel drie sets nodig tegen de als zevende geplaatste Jarkko Nieminen.

Halve finale[bewerken | brontekst bewerken]

Xavier Malisse stond na vijf games 2-3 achter in zijn partij tegen Tomáš Berdych. Toch verloor de Tsjech, nadat hij nog één game won. Florent Serra won van de als tweede geplaatste Dominik Hrbatý. De laatste had last van de wind en produceerde 27 afzwaaiers.

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Xavier Malisse kwam zowel in het enkelspel als in het dubbelspel veelvuldig in actie. Dit drukke schema deed hem in de finale de das om. Daarbij had Malisse blaren op zijn voeten waardoor hij niet vrijuit kon bewegen. De lange rally's waren dan ook in de meeste gevallen voor Florent Serra. Serra boekte zo zijn tweede toernooizege in zijn carrière.

Toernooischema[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde   Achtste finale   Kwartfinale   Halve finale en Finale  
 Vlag van Australië Lleyton Hewitt  4 6 6  
 Vlag van Tsjechië Jan Hernych  6 2 4      Vlag van Australië Lleyton Hewitt  3 6 5  
 Vlag van Duitsland Philipp Kohlschreiber  6 6    Vlag van Duitsland Philipp Kohlschreiber  6 0 7  
 Vlag van Australië Chris Guccione  4 3        Vlag van Duitsland Philipp Kohlschreiber  1 4  
 Vlag van Italië Paolo Lorenzi  6 0 2        Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych  6 6  
 Vlag van Verenigd Koninkrijk Andy Murray  3 6 6      Vlag van Verenigd Koninkrijk Andy Murray  6 6 1
 Vlag van Argentinië Agustín Calleri  4 7 4    Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych  7 4 6  
 Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych  6 6 6        Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych  4 0  
 Vlag van Kroatië Mario Ančić  6 6        Vlag van België Xavier Malisse  6 6  
 Vlag van Frankrijk Arnaud Clément  0 2      Vlag van Kroatië Mario Ančić  6 3 6  
 Vlag van België Xavier Malisse  7 6    Vlag van België Xavier Malisse  3 6 7  
 Vlag van Australië Peter Luczak  6 3        Vlag van België Xavier Malisse  6 6
 Vlag van Servië en Montenegro Boris Pashanski  4 4        Vlag van Italië Andreas Seppi  0 1  
 Vlag van Italië Andreas Seppi  6 6      Vlag van Italië Andreas Seppi  3 6 6
 Vlag van Spanje Alberto Martín  3 3    Vlag van Verenigde Staten James Blake  6 3 4  
 Vlag van Verenigde Staten James Blake  6 6      Vlag van Frankrijk Florent Serra  6 6
 Vlag van Finland Jarkko Nieminen  6 7      Vlag van België Xavier Malisse  3 4  
 Vlag van Frankrijk Paul-Henri Mathieu  2 6      Vlag van Finland Jarkko Nieminen  7 7  
 Vlag van Duitsland Florian Mayer  6 6    Vlag van Duitsland Florian Mayer  6 5  
 Vlag van Argentinië Juan Mónaco  2 4        Vlag van Finland Jarkko Nieminen  4 7 2  
 Vlag van Frankrijk Florent Serra  3 3 *        Vlag van Frankrijk Florent Serra  6 6 6  
 Vlag van Frankrijk Michaël Llodra  6 1      Vlag van Frankrijk Florent Serra  7 3 6
 Vlag van Oostenrijk Jürgen Melzer  5 4    Vlag van Spanje Tommy Robredo  6 6 3  
 Vlag van Spanje Tommy Robredo  7 6        Vlag van Frankrijk Florent Serra  6 6
 Vlag van Argentinië Juan Ignacio Chela  3 6 1        Vlag van Slowakije Dominik Hrbatý  3 3  
 Vlag van Kroatië Ivo Karlović  6 3 6      Vlag van Kroatië Ivo Karlović  6 6 4  
 Vlag van Frankrijk Grégory Carraz  7 5 3    Vlag van Denemarken Kenneth Carlsen  2 7 6  
 Vlag van Denemarken Kenneth Carlsen  5 7 6        Vlag van Denemarken Kenneth Carlsen  5 3
 Vlag van Australië Mark Philippoussis  6 3 6        Vlag van Slowakije Dominik Hrbatý  7 6  
 Vlag van Verenigde Staten Vincent Spadea  4 6 4      Vlag van Australië Mark Philippoussis  6 4 1
 Vlag van Australië Rameez Junaid  3 5    Vlag van Slowakije Dominik Hrbatý  3 6 6  
 Vlag van Slowakije Dominik Hrbatý  6 7  

* opgave/walk-over

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Geplaatste spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Spelers Ranking Prestatie Uitgeschakeld door
1. Vlag van Australië Paul Hanley
Vlag van Zimbabwe Kevin Ullyett
19 Runners-up Vlag van Israël Jonathan Erlich
Vlag van Israël Andy Ram
2. Vlag van Israël Jonathan Erlich
Vlag van Israël Andy Ram
30 Winnaars
3. Vlag van Oostenrijk Julian Knowle
Vlag van Oostenrijk Jürgen Melzer
60 Eerste ronde Vlag van Zweden Simon Aspelin
Vlag van Zuid-Afrika Chris Haggard
4. Vlag van Australië Jordan Kerr
Vlag van Verenigde Staten Travis Parrott
81 Kwartfinale Vlag van België Xavier Malisse
Vlag van Australië Mark Philippoussis

Prijzengeld en ATP-punten[bewerken | brontekst bewerken]

Resultaat Prijzengeld ATP-punten
Winnaars $ 18.710 175
Finale $ 11.010 120
Halve finale $ 6.480 75
Kwartfinale $ 3.900 40
Eerste ronde $ 2.000 0

Toernooischema[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde   Kwartfinale   Halve finale   Finale
1  Vlag van Australië P Hanley
 Vlag van Zimbabwe K Ullyett
6 77    
ALT  Vlag van Frankrijk G Carraz
 Vlag van Monaco J-R Lisnard
4 61       1  Vlag van Australië P Hanley
 Vlag van Zimbabwe K Ullyett
712 77    
   Vlag van Spanje A Martín
 Vlag van Spanje T Robredo
6 6        Vlag van Spanje A Martín
 Vlag van Spanje T Robredo
610 63    
   Vlag van Tsjechië J Hernych
 Vlag van Verenigde Staten J Thomas
3 4         1  Vlag van Australië P Hanley
 Vlag van Zimbabwe K Ullyett
6 6    
3  Vlag van Oostenrijk J Knowle
 Vlag van Oostenrijk J Melzer
4 4            Vlag van Zweden S Aspelin
 Vlag van Zuid-Afrika C Haggard
3 4    
   Vlag van Zweden S Aspelin
 Vlag van Zuid-Afrika C Haggard
6 6          Vlag van Zweden S Aspelin
 Vlag van Zuid-Afrika C Haggard
6 6  
   Vlag van Slowakije D Hrbatý
 Vlag van Tsjechië J Levinský
77 7        Vlag van Slowakije D Hrbatý
 Vlag van Tsjechië J Levinský
3 3    
   Vlag van Frankrijk P-H Mathieu
 Vlag van Frankrijk F Serra
64 5         1  Vlag van Australië P Hanley
 Vlag van Zimbabwe K Ullyett
64 610  
   Vlag van Zweden R Lindstedt
 Vlag van Finland J Nieminen
5 1         2  Vlag van Israël J Erlich
 Vlag van Israël A Ram
77 712  
WC  Vlag van België X Malisse
 Vlag van Australië M Philippoussis
7 6       WC  Vlag van België X Malisse
 Vlag van Australië M Philippoussis
6 6    
   Vlag van Tsjechië T Berdych
 Vlag van Tsjechië C Suk
6 3 [1]   4  Vlag van Australië J Kerr
 Vlag van Verenigde Staten T Parrott
3 3    
4  Vlag van Australië J Kerr
 Vlag van Verenigde Staten T Parrott
3 6 [10]       WC  Vlag van België X Malisse
 Vlag van Australië M Philippoussis
2 2  
WC  Vlag van Australië C Guccione
 Vlag van Australië N Healey
77 77         2  Vlag van Israël J Erlich
 Vlag van Israël A Ram
6 6    
   Vlag van Argentinië A Calleri
 Vlag van Argentinië J Chela
63 61       WC  Vlag van Australië C Guccione
 Vlag van Australië N Healey
77 1 [4]
   Vlag van Verenigde Staten J Blake
 Vlag van Australië S Huss
3 5     2  Vlag van Israël J Erlich
 Vlag van Israël A Ram
65 6 [10]  
2  Vlag van Israël J Erlich
 Vlag van Israël A Ram
6 7    

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]