ATP-toernooi van Rotterdam 2013

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
ATP-toernooi van Rotterdam 2013
Officiële naam ABN AMRO World Tennis Tournament
Editie 2013 (41e editie)
Stad, land RotterdamNederland
Locatie Ahoy Rotterdam
Datum 11 - 17 februari
Auspiciën ATP
Categorie ATP World Tour 500
Prijzengeld 1.502.500
Deelnemers 32 enkel, 16 kwal. / 16 dubbel
Ondergrond Hardcourt, indoor
Winnaar enkel Vlag van Argentinië Juan Martín del Potro
Winnaars dubbel Vlag van Zweden Robert Lindstedt
Vlag van Servië Nenad Zimonjić
Toernooidirecteur Richard Krajicek
Vorige: 2012     Volgende: 2014
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Het ATP-toernooi van Rotterdam 2013, met de officiële naam ABN AMRO World Tennis Tournament 2013, was de eenenveertigste editie van het ATP-toernooi van Rotterdam. Het werd gehouden van 11 februari 2013 tot en met 17 februari 2013 in het evenementencomplex Ahoy Rotterdam.

De titel werd verdedigd door de Zwitser Roger Federer die het enkelspel won in 2012. Bij het dubbelspel waren de titelverdedigers Michaël Llodra en Nenad Zimonjić uit respectievelijk Frankrijk en Servië. Van deze twee deed alleen de laatste een poging om zijn titel te verdedigen, nu met een andere medespeler.

Het toernooi werd gewonnen door de Argentijn Juan Martín del Potro. De als tweede geplaatste Del Potro wist in de finale af te rekenen met de Fransman Julien Benneteau. In het dubbelspel wist de Serviër Nenad Zimonjić, samen met de Zweed Robert Lindstedt, zijn titel met succes te verdedigen. In de finale won het koppel van het uit Nederland afkomstige duo Thiemo de Bakker en Jesse Huta Galung.

Het toernooi van 2013 trok 116.354 toeschouwers.[1]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

De titelverdediger in het mannen enkelspel was de Zwitser Roger Federer. Tevens was Federer ook als enige top vier speler aanwezig op het toernooi. De plaatsingslijst werd verder gecompleteerd door Juan Martín del Potro uit Argentinië; Andreas Seppi uit Italië; Jerzy Janowicz uit Polen; Florian Mayer uit Duitsland en Jo-Wilfried Tsonga, Richard Gasquet, Gilles Simon allen afkomstig uit Frankrijk.

Slechts twee spelers van de plaatsingslijst wisten de halve finales te bereiken; Juan Martín del Potro en Gilles Simon. Hierin moest Simon aantreden tegen een andere Fransman Julien Benneteau. Benneteau wist in twee sets door te dringen tot de finale. Hij won uiteindelijk met 6-4 en 7-62. Del Potro moest in de andere halve finale aantreden tegen Grigor Dimitrov uit Bulgarije. Del Potro wist deze partij met twee maal 6-4 naar zich toe te trekken. In de finale nam vervolgens Del Potro het op tegen Benneteau. Deze finale werd in twee sets gewonnen door Del Potro. De uitslag werd uiteindelijk 7-62 en 6-3.

Voor Nederland namen Igor Sijsling, Thiemo de Bakker en Robin Haase mee. Alle drie de tennissers konden mee doen omdat zij een wildcard kregen. Sijsling moest in de eerste ronde aantreden tegen de als derde geplaatste Jo-Wilfried Tsonga uit Frankrijk en hij wist verrassend te winnen van de geplaatste Fransman. De Bakker werd in de eerste ronde gekoppeld aan Michail Joezjny uit Rusland en na opgave van de Rus in de derde set wist ook De Bakker door te dringen tot de tweede ronde. Haase wist de eerste ronde niet te overleven na een verliespartij tegen de kwalificatie speler Ernests Gulbis uit Letland. In de tweede ronde moest Sijsling spelen tegen de Slowaak Martin Kližan. Hij verloor deze partij in twee sets. Ook De Bakker wist niet door te dringen tot de kwartfinales nadat hij gekoppeld werd aan de als eerste geplaatste Zwitser Roger Federer.

België werd vertegenwoordigd door David Goffin. De Fin Jarkko Nieminen schreef geschiedenis door de Goffin met 6-0 en 6-0 van de baan te vegen. In 1987 versloeg Stefan Edberg uit Zweden de Duitser Andreas Maurer voor het laatst met een zogenaamde 'Double Bagel' op het ATP-toernooi van Rotterdam.

Geplaatste spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Speler ATP Resultaat Uitgeschakeld door
1. Vlag van Zwitserland Roger Federer 2 kwartfinale Vlag van Frankrijk Julien Benneteau
2. Vlag van Argentinië Juan Martín del Potro 7 winnaar
3. Vlag van Frankrijk Jo-Wilfried Tsonga 8 eerste ronde Vlag van Nederland Igor Sijsling
4. Vlag van Frankrijk Richard Gasquet 10 tweede ronde Vlag van Cyprus Marcos Baghdatis
5. Vlag van Frankrijk Gilles Simon 14 halve finale Vlag van Frankrijk Julien Benneteau
6. Vlag van Italië Andreas Seppi 19 eerste ronde Vlag van Duitsland Matthias Bachinger
7. Vlag van Polen Jerzy Janowicz 25 eerste ronde Vlag van Roemenië Victor Hănescu
8. Vlag van Duitsland Florian Mayer 27 eerste ronde Vlag van Rusland Nikolaj Davydenko

Prijzengeld en ATP-punten[bewerken | brontekst bewerken]

Resultaat Prijzengeld ATP-punten
Winnaar € 305.000 500
Finale € 137.550 300
Halve finale € 65.150 180
Kwartfinale € 31.440 90
Tweede ronde € 16.030 45
Eerste ronde € 8.820 0

Speelschema[bewerken | brontekst bewerken]

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Finale
         
 Vlag van Frankrijk Julien Benneteau 62 3
2  Vlag van Argentinië Juan Martín del Potro 7 6
Legenda
Q Qualifier
WC Deelname via wildcard
LL Lucky Loser
r Opgave / trok zich terug
w/o Walk-over
Alt Alternate
SE Special Exempt
PR Protected Ranking
d Diskwalificatie

Deel 1[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde   Tweede ronde   Kwartfinale   Halve finale
1  Vlag van Zwitserland Roger Federer 6 6  
 Vlag van Slovenië Grega Žemlja 3 1     1  Vlag van Zwitserland Roger Federer 6 6  
 Vlag van Rusland Michail Joezjny 6 62 1r   WC  Vlag van Nederland Thiemo de Bakker 3 4  
WC  Vlag van Nederland Thiemo de Bakker 3 7 4       1  Vlag van Zwitserland Roger Federer 3 5    
 Vlag van Frankrijk Julien Benneteau 6 6        Vlag van Frankrijk Julien Benneteau 6 7    
LL  Vlag van Duitsland Tobias Kamke 3 2      Vlag van Frankrijk Julien Benneteau 6 6
 Vlag van Roemenië Victor Hănescu 7 6    Vlag van Roemenië Victor Hănescu 1 3  
7  Vlag van Polen Jerzy Janowicz 64 3        Vlag van Frankrijk Julien Benneteau 6 7
3  Vlag van Frankrijk Jo-Wilfried Tsonga 63 6 4       5  Vlag van Frankrijk Gilles Simon 4 62
WC  Vlag van Nederland Igor Sijsling 7 4 6     WC  Vlag van Nederland Igor Sijsling 2 4  
 Vlag van Slowakije Martin Kližan 6 3 7    Vlag van Slowakije Martin Kližan 6 6  
 Vlag van Frankrijk Paul-Henri Mathieu 4 6 5        Vlag van Slowakije Martin Kližan 7 3 0r
Q  Vlag van Italië Matteo Viola 5 6 6       5  Vlag van Frankrijk Gilles Simon 65 6 3  
 Vlag van Spanje Marcel Granollers 7 3 1     Q  Vlag van Italië Matteo Viola 3 1  
Q  Vlag van Duitsland Daniel Brands 63 4   5  Vlag van Frankrijk Gilles Simon 6 6    
5  Vlag van Frankrijk Gilles Simon 7 6  

Deel 2[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde   Tweede ronde   Kwartfinale   Halve finale
8  Vlag van Duitsland Florian Mayer 3 2  
 Vlag van Rusland Nikolaj Davydenko 6 6      Vlag van Rusland Nikolaj Davydenko 5 3  
 Vlag van Australië Bernard Tomic 3 6 3    Vlag van Bulgarije Grigor Dimitrov 7 6  
 Vlag van Bulgarije Grigor Dimitrov 6 3 6        Vlag van Bulgarije Grigor Dimitrov 64 7 6  
 Vlag van Frankrijk Benoît Paire 0 7 0r        Vlag van Cyprus Marcos Baghdatis 7 60 3  
 Vlag van Cyprus Marcos Baghdatis 6 63 4      Vlag van Cyprus Marcos Baghdatis 6 6
 Vlag van Servië Viktor Troicki 63 1     4  Vlag van Frankrijk Richard Gasquet 4 4  
4  Vlag van Frankrijk Richard Gasquet 7 6          Vlag van Bulgarije Grigor Dimitrov 4 4
6  Vlag van Italië Andreas Seppi 3 4         2  Vlag van Argentinië Juan Martín del Potro 6 6
Q  Vlag van Duitsland Matthias Bachinger 6 6       Q  Vlag van Duitsland Matthias Bachinger 3 7 3  
 Vlag van Finland Jarkko Nieminen 6 6    Vlag van Finland Jarkko Nieminen 6 5 6  
 Vlag van België David Goffin 0 0        Vlag van Finland Jarkko Nieminen 3 4  
Q  Vlag van Letland Ernests Gulbis 6 6       2  Vlag van Argentinië Juan Martín del Potro 6 6    
 Vlag van Nederland Robin Haase 2 1     Q  Vlag van Letland Ernests Gulbis 6 3
WC  Vlag van Frankrijk Gaël Monfils 3 4   2  Vlag van Argentinië Juan Martín del Potro 7 6  
2  Vlag van Argentinië Juan Martín del Potro 6 6  

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

De titelverdedigers bij het dubbelspel waren Michaël Llodra en Nenad Zimonjić uit respectievelijk Frankrijk en Servië. Diezelfde Zimonjić was dit jaar samen met zijn Zweedse partner Robert Lindstedt als derde geplaatst. Als eerste geplaatst was het Spaanse koppel Marcel Granollers en Marc López. Het Pakistaans/Nederlandse duo Aisam-ul-Haq Qureshi en Jean-Julien Rojer, als tweede geplaatst, en het Poolse duo Mariusz Fyrstenberg en Marcin Matkowski, als vierde geplaatst, completeerde het lijstje.

In de halve finale speelde drie van de vier geplaatste duo's. In de eerste halve finale speelde het als eerste geplaatste Spaanse duo Marcel Granollers en Marc López tegen Nenad Zimonjić en Robert Lindstedt uit respectievelijk Servië en Zweden. Deze partij werd met 6-2 en 7-610 gewonnen door het als derde geplaatste koppel. Daardoor heeft Zimonjić een kans om zijn titel te verdedigen, weliswaar met een andere medespeler. In de tweede halve finale kwam het Nederlandse duo Thiemo de Bakker en Jesse Huta Galung uit. Zij moesten het opnemen tegen het als vierde geplaatste uit Polen afkomstige koppel Mariusz Fyrstenberg en Marcin Matkowski. De Nederlanders wisten de partij in twee sets naar zich toe te trekken. Er werd gewonnen met 6-4 en 7-5. Zij kwamen vervolgens in de finale uit tegen Nenad Zimonjić en Robert Lindstedt uit respectievelijk Servië en Zweden. In de finale werd de eerste set door de Nederlanders gewonnen, maar de tweede set ging naar de Zweed en Serviër. In de match-tiebreak bleken uiteindelijk Lindstedt en Zimonjić de sterkste. De uitslag werd uiteindelijk 5-7, 6-3 en [10-8].

Voor Nederland kwamen Jean-Julien Rojer, Thiemo de Bakker, Jesse Huta Galung, Igor Sijsling en Robin Haase in actie. De laatste vier werden allen toegelaten door middel van wildcards. Rojer was samen met zijn Pakistaanse partner, Aisam-ul-Haq Qureshi, als tweede geplaatst en moest het in de eerste ronde op nemen tegen het Franse koppel Julien Benneteau en Richard Gasquet. Deze partij wist de Nederlander en zijn partner niet te winnen. De Bakker en Huta Galung werden door de loting gekoppeld aan het andere Nederlandse duo, Sijsling en Haase. Deze partij eindigde met een match-tiebreak in het voordeel van De Bakker en Huta Galung. Deze moesten het vervolgens in de tweede ronde opnemen tegen het Franse koppel Benneteau en Gasquet. Ook die partij werd in een match-tiebreak in het voordeel van de Nederlanders beslist, en hiermee wisten zij zich een weg te banen naar de halve finales. In deze halve finales namen ze het op tegen het als vierde geplaatste Poolse koppel Mariusz Fyrstenberg en Marcin Matkowski. Door een overwinning wisten zij zich te plaatsen voor de finale in het dubbelspel. Na een match-tiebreak verloren zij in die finale van het als derde geplaatste Zweeds/Servisch koppel Robert Lindstedt en Nenad Zimonjić.

Geplaatste spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Speler Resultaat Uitgeschakeld door
1. Vlag van Spanje Marcel Granollers
Vlag van Spanje Marc López
halve finale Vlag van Zweden Robert Lindstedt
Vlag van Servië Nenad Zimonjić
2. Vlag van Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi
Vlag van Nederland Jean-Julien Rojer
eerste ronde Vlag van Frankrijk Julien Benneteau
Vlag van Frankrijk Richard Gasquet
3. Vlag van Zweden Robert Lindstedt
Vlag van Servië Nenad Zimonjić
winnaars
4. Vlag van Polen Mariusz Fyrstenberg
Vlag van Polen Marcin Matkowski
halve finale Vlag van Nederland Thiemo de Bakker
Vlag van Nederland Jesse Huta Galung

Prijzengeld en ATP-punten[bewerken | brontekst bewerken]

Resultaat Prijzengeld ATP-punten
Winnaars € 90.150 500
Finale € 40.660 300
Halve finale € 19.170 180
Kwartfinale € 9.270 90
Eerste ronde € 4.750 0

Speelschema[bewerken | brontekst bewerken]

Achtste finale   Kwartfinale   Halve finale   Finale
1  Vlag van Spanje Marcel Granollers
 Vlag van Spanje Marc López
7 6  
 Vlag van India Rohan Bopanna
 Vlag van Verenigde Staten Rajeev Ram
62 3     1  Vlag van Spanje Marcel Granollers
 Vlag van Spanje Marc López
6 6  
 Vlag van Oostenrijk Julian Knowle
 Vlag van Slowakije Filip Polášek
7 6    Vlag van Oostenrijk Julian Knowle
 Vlag van Slowakije Filip Polášek
2 4  
 Vlag van Cyprus Marcos Baghdatis
 Vlag van Rusland Grigor Dimitrov
64 1       1  Vlag van Spanje Marcel Granollers
 Vlag van Spanje Marc López
2 610  
3  Vlag van Zweden Robert Lindstedt
 Vlag van Servië Nenad Zimonjić
4 6 [15]       3  Vlag van Zweden Robert Lindstedt
 Vlag van Servië Nenad Zimonjić
6 7  
 Vlag van Verenigde Staten Eric Butorac
 Vlag van Australië Paul Hanley
6 3 [13]     3  Vlag van Zweden Robert Lindstedt
 Vlag van Servië Nenad Zimonjić
4 0
Alt  Vlag van Nederland Stephan Fransen
 Vlag van Nederland Wesley Koolhof
6 1 [2]    Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Fleming
 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jonathan Marray
6 1 r  
 Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Fleming
 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jonathan Marray
4 6 [10]       3  Vlag van Zweden Robert Lindstedt
 Vlag van Servië Nenad Zimonjić
5 6 [10]
 Vlag van Filipijnen Treat Huey
 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dominic Inglot
4 5       WC  Vlag van Nederland Thiemo de Bakker
 Vlag van Nederland Jesse Huta Galung
7 3 [8]
Alt  Vlag van Finland Jarkko Nieminen
 Vlag van Polen Jerzy Janowicz
6 7     Alt  Vlag van Finland Jarkko Nieminen
 Vlag van Polen Jerzy Janowicz
6 6 [8]  
 Vlag van Frankrijk Benoît Paire
 Vlag van Frankrijk Gilles Simon
64 6 [5]   4  Vlag van Polen Mariusz Fyrstenberg
 Vlag van Polen Marcin Matkowski
4 7 [10]  
4  Vlag van Polen Mariusz Fyrstenberg
 Vlag van Polen Marcin Matkowski
7 3 [10]       4  Vlag van Polen Mariusz Fyrstenberg
 Vlag van Polen Marcin Matkowski
4 5
WC  Vlag van Nederland Thiemo de Bakker
 Vlag van Nederland Jesse Huta Galung
2 6 [10]       WC  Vlag van Nederland Thiemo de Bakker
 Vlag van Nederland Jesse Huta Galung
6 7  
WC  Vlag van Nederland Igor Sijsling
 Vlag van Nederland Robin Haase
6 3 [3]     WC  Vlag van Nederland Thiemo de Bakker
 Vlag van Nederland Jesse Huta Galung
6 3 [10]
 Vlag van Frankrijk Julien Benneteau
 Vlag van Frankrijk Richard Gasquet
7 6    Vlag van Frankrijk Julien Benneteau
 Vlag van Frankrijk Richard Gasquet
4 6 [7]  
2  Vlag van Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi
 Vlag van Nederland Jean-Julien Rojer
5 2  
Legenda
Q Qualifier
WC Deelname via wildcard
LL Lucky Loser
r Opgave / trok zich terug
w/o Walk-over
Alt Alternate
SE Special Exempt
PR Protected Ranking
d Diskwalificatie

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

Voor het enkelspel was er ook een kwalificatietoernooi. Hieraan deden in totaal twaalf tennissers mee en deze streden om vier plekken. De vier spelers die een ticket voor het hoofdtoernooi wonnen waren Matteo Viola uit Italië; Ernests Gulbis uit Letland; Daniel Brands uit Duitsland en Matthias Bachinger ook uit Duitsland.

Onder de twaalf deelnemers bevonden zich ook drie Nederlanders; Matwé Middelkoop, Jesse Huta Galung en Fabian van der Lans. Die laatste wist zich voor het kwalificatietoernooi te plaatsen door een toernooi tussen alle clubkampioenen in Nederland te winnen.[2] In de eerste ronde wist Middelkoop niet te winnen van Josselin Ouanna uit Frankrijk. Voor Van der Lans was de droom ook snel over, hij verloor in de eerste ronde van het kwalificatietoernooi van de Amerikaan Rajeev Ram. Alleen Huta Galung wist zich een weg naar de tweede ronde te banen door de Rus Dmitri Toersoenov te verslaan. Huta Galung wist echter niet door te dringen tot het hoofdtoernooi omdat hij in de tweede ronde verloor van de Italiaan Matteo Viola.

Uitslagen[bewerken | brontekst bewerken]

  Eerste ronde Tweede ronde
                         
   Vlag van Japan Tatsuma Ito  
 Vlag van Italië Matteo Viola w/o  
   Vlag van Italië Matteo Viola 7 6
   Vlag van Nederland Jesse Huta Galung 5 2
 Vlag van Nederland Jesse Huta Galung 1 6 6
   Vlag van Rusland Dmitri Toersoenov 6 3 3  
  Eerste ronde Tweede ronde
                         
   Vlag van Duitsland Tobias Kamke 5 6 7  
 Vlag van Zwitserland Marco Chiudinelli 7 2 5  
   Vlag van Duitsland Tobias Kamke 1 4
   Vlag van Letland Ernests Gulbis 6 6
 Vlag van Letland Ernests Gulbis 6 6
   Vlag van Oekraïne Serhij Stachovsky 3 4  
  Eerste ronde Tweede ronde
                         
   Vlag van Duitsland Daniel Brands 6 7  
 Vlag van Kazachstan Michail Koekoesjkin 2 62  
   Vlag van Duitsland Daniel Brands 7 6
   Vlag van Verenigde Staten Rajeev Ram 68 4
 Vlag van Nederland Fabian van der Lans 7 1 1
   Vlag van Verenigde Staten Rajeev Ram 5 6 6  
  Eerste ronde Tweede ronde
                         
   Vlag van Oostenrijk Andreas Haider-Maurer 3 7 4  
 Vlag van Duitsland Matthias Bachinger 6 5 6  
   Vlag van Duitsland Matthias Bachinger 4 7 6
   Vlag van Frankrijk Josselin Ouanna 6 67 4
 Vlag van Nederland Matwé Middelkoop 3 1
   Vlag van Frankrijk Josselin Ouanna 6 6  

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]