ATP-toernooi van Umag 2009

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
ATP-toernooi van Umag 2009
Officiële naam Studena Croatia Open Umag
Editie 2009 (20e editie)
Stad, land UmagKroatië
Locatie ITC Stella Maris
Datum 27 juli - 2 augustus
Auspiciën ATP
Categorie ATP World Tour 250
Prijzengeld 398.250
Deelnemers 32 enkel, 26 kwal. / 16 dubbel
Ondergrond Gravel, buiten
Winnaar enkel Vlag van Rusland Nikolaj Davydenko
Winnaars dubbel Vlag van Tsjechië František Čermák
Vlag van Slowakije Michal Mertiňák
Toernooidirecteur Slavko Rasberger[1]
Vorige: 2008     Volgende: 2010
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Het ATP-toernooi van Umag 2009 (met de officiële naam ATP Studena Croatia Open 2009) werd gespeeld van 27 juli tot en met 2 augustus 2009. Er werd gespeeld op gravelbanen in de Kroatische stad Umag. De eerste speeldag was een dag uitgesteld in verband met nationale rouw vanwege een treinongeluk.

De titelverdediger Fernando Verdasco, die vorig jaar de finale van Igor Andrejev won, is niet aanwezig om zijn titel te verdedigen. Nikolaj Davydenko won zijn tweede toernooi in 2009 op rij door achtereenvolgens Daniel Gimeno Traver, Alberto Martín, Simone Bolelli, Jürgen Melzer en in de finale Juan Carlos Ferrero te verslaan. In het dubbelspel wonnen de Tsjech František Čermák en de Slowaak Michal Mertiňák hun tweede ATP-titel op rij.

Het toernooi vond vier weken na Wimbledon plaats.

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Geplaatste spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Speler Ranking Prestatie Uitgeschakeld door
1. Vlag van Rusland Nikolaj Davydenko 12 Winnaar
2. Vlag van Spanje David Ferrer 23 2e ronde Vlag van Chili Nicolás Massú
3. Vlag van Servië Viktor Troicki 26 1e ronde Vlag van Argentinië Máximo González
4. Vlag van Oostenrijk Jürgen Melzer 33 Halve finale Vlag van Rusland Nikolaj Davydenko
5. Vlag van Spanje Juan Carlos Ferrero 35 Finale Vlag van Rusland Nikolaj Davydenko
6. Vlag van Spanje Nicolás Almagro 40 2e ronde Vlag van Kroatië Ivan Ljubičić
7. Vlag van Italië Andreas Seppi 46 Halve finale Vlag van Spanje Juan Carlos Ferrero
8. Vlag van Duitsland Mischa Zverev 47 1e ronde Vlag van Italië Fabio Fognini

Prijzengeld en ATP-punten[bewerken | brontekst bewerken]

Resultaat Prijzengeld ATP-punten
Winnaar € 72.150 250
Finale € 37.900 150
Halve finale € 20.500 90
Kwartfinale € 11.740 45
Tweede ronde € 6.910 20
Eerste ronde € 4.100 0

Toernooischema[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Q Qualifier
WC Deelname via wildcard
LL Lucky Loser
r Opgave / trok zich terug
w/o Walk-over
Alt Alternate
SE Special Exempt
PR Protected Ranking
d Diskwalificatie
  Kwartfinale Halve finale Finale
                                       
  1  Vlag van Rusland Nikolaj Davydenko 7 6  
-  Vlag van Italië Simone Bolelli 610 1  
  1  Vlag van Rusland Nikolaj Davydenko 6 6  
  4  Vlag van Oostenrijk Jürgen Melzer 1 1  
4  Vlag van Oostenrijk Jürgen Melzer 4 7 6
  -  Vlag van Kroatië Ivan Ljubičić 6 63 3  
    1  Vlag van Rusland Nikolaj Davydenko 6 6
  5  Vlag van Spanje Juan Carlos Ferrero 3 0
  5  Vlag van Spanje Juan Carlos Ferrero 7 6  
-  Vlag van Argentinië Máximo González 5 2  
5  Vlag van Spanje Juan Carlos Ferrero 6 61 7
  7  Vlag van Italië Andreas Seppi 1 7 5  
7  Vlag van Italië Andreas Seppi 6 6
  -  Vlag van Chili Nicolás Massú 4 4  

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooischema[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Q Qualifier
WC Deelname via wildcard
LL Lucky Loser
r Opgave / trok zich terug
w/o Walk-over
Alt Alternate
SE Special Exempt
PR Protected Ranking
d Diskwalificatie
  Halve finale Finale
                         
  1  Vlag van Tsjechië František Čermák
 Vlag van Slowakije Michal Mertiňák
6 3 10  
-  Vlag van Uruguay Pablo Cuevas
 Vlag van Argentinië Máximo González
3 6 8  
  1  Vlag van Tsjechië František Čermák
 Vlag van Slowakije Michal Mertiňák
6 6
  2  Vlag van Zweden Johan Brunström
 Vlag van Nederlandse Antillen (1986-2010) Jean-Julien Rojer
4 4
-  Vlag van Spanje Daniel Gimeno Traver
 Vlag van Spanje Marcel Granollers
3 3
  2  Vlag van Zweden Johan Brunström
 Vlag van Nederlandse Antillen (1986-2010) Jean-Julien Rojer
6 6  

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]