Amarins Wierdsma

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Amarins Wierdsma
Amarins Wierdsma
Algemene informatie
Volledige naam Amarins Marguerite Wierdsma
Geboren 25 mei 1991
Geboorteplaats UtrechtBewerken op Wikidata
Land Vlag van Nederland Nederland
Werk
Instrument(en) Viool
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Amarins Wierdsma (Utrecht, 25 mei 1991) is een Nederlands violiste.

Opleiding[bewerken | brontekst bewerken]

Amarins Wierdsma, dochter van dirigent en pianist Oane Wierdsma (1954-2008) en klarinettiste Nancy Braithwaite, begon met vioolspelen toen ze 2½ jaar oud was, volgens de Suzuki-methode. Ze had les van Coosje Wijzenbeek van haar vijfde tot haar achttiende. In die periode concerteerde ze met de Fancy Fiddlers o.l.v. Coosje Wijzenbeek. Tevens volgde ze zomercursussen met hen te Ftan en gaven ze concerten in het Engadin. Inmiddels volgt zij de vakopleiding aan het Conservatorium van Amsterdam bij Vera Beths.

Masterclasses ontving ze van o.a. Emmy Verhey, Herman Krebbers, Anner Bijlsma, David Takeno,[1] Philippe Graffin, Gerhard Schulz, Pierre Amoyal, Krzysztof Wegrzyn, Sherban Lupu en Mark Lubotsky.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Wierdsma is naast haar studie actief als soliste bij orkesten. Ze soleerde bij Jeugdorkest Constantijn in De Zomer van Vivaldi en bij het Haydn Jeugd Strijkorkest. In december 2009 was ze een van de solisten in het Concert voor vier violen en strijkorkest van Vivaldi tijdens het Internationaal Kamermuziek Festival Utrecht van Janine Jansen.

In april/mei 2011 maakte Wierdsma met andere winnaressen van het Prinses Christina Concours, Niki Treurniet, Didel Bish, een tournee voor de Netherland-America Foundation met uitvoeringen in Los Angeles, San Francisco, Vancouver en Washington D.C.. In maart 2012 vertegenwoordigden het duo Bish & Wierdsma en het trio Strings Attached het Conservatorium van Amsterdam op het HARMOS kamermuziek festival te Porto.

Kamermuziekensembles waarin Wierdsma actief is:

Eerder speelde ze in:

Wierdsma speelt op een viool van Giovanni Battista Guadagnini 1764, in bruikleen van het Nationaal Muziekinstrumentenfonds.[2][3]

Prijzen en onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]