Atletiek op de Olympische Zomerspelen 1920 – 200 meter mannen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Atletiek op de Olympische Zomerspelen 1920
200 meter mannen
De finish van de finale, waar Allen Woodring Charley Paddock verslaat.
Gehouden in Vlag van België Antwerpen
Jaar 1920
Data 19 augustus (eerste ronde en kwartfinales)
20 augustus (halve finales en finale)
Sport atletiek
Accommodatie(s) Olympisch Stadion
Deelnemers 48 atleten uit 22 landen
Medailles
Goud  Allen Woodring  Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten
Zilver  Charley Paddock  Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten
Brons  Harry Edward  Vlag van Groot-Brittannië Groot-Brittannië
Vorige: 1912     Volgende: 1924
Portaal  Portaalicoon   Olympische Spelen
Atletiek op de
Olympische Zomerspelen 1920
Pictogram atletiek
Baanevenementen
100 m mannen
200 m mannen
400 m mannen
800 m mannen
1500 m mannen
5000 m mannen
10.000 m mannen
110 m horden mannen
400 m horden mannen
3000 m steeplechase mannen
4×100 m estafette mannen
4×400 m estafette mannen
3000 m team mannen
3 km snelwandelen mannen
10 km snelwandelen mannen
Wegevenementen
Marathon mannen
Veldevenementen
Verspringen mannen
Hink-stap-springen mannen
Hoogspringen mannen
Polsstokhoogspringen mannen
Kogelstoten mannen
Discuswerpen mannen
Speerwerpen mannen
Kogelslingeren mannen
Gewichtwerpen mannen
Gecombineerde evenementen
Vijfkamp mannen
Tienkamp mannen
Veldlopen
Veldlopen individueel mannen
Veldlopen team mannen

Het onderdeel van de 200 meter bij de mannen maakte deel uit van het atletiekprogramma van de Olympische Zomerspelen van 1920 in de Belgische stad Antwerpen. Het onderdeel vond plaats op 19 en 20 augustus 1920 in het Olympisch Stadion en werd gewonnen door de Amerikaan Allen Woodring. Zijn landgenoot Charley Paddock won de zilveren medaille. Groot-Brittannië behaalde voor de tweede maal op rij het podium met de bronzen medaille van Harry Edward.

Er namen 48 atleten deel afkomstig uit 22 landen. Geen enkel land had meer dan 4 lopers, terwijl bij de vorige Spelen dat maximum nog op 12 deelnemers lag.

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

Het was de vijfde keer dat het onderdeel van de 200 m werd georganiseerd op de Olympische Spelen, nadat het in 1900 voor de eerste keer werd georganiseerd. Geen van de medaillewinnaars van Spelen van 1912 trad aan op de Spelen van 1920. Opmerkelijke deelnemers waren Charley Paddock uit de Verenigde Staten, de winnaar van het onderdeel op de Intergeallieerde Spelen van 1919 en favoriet voor de olympische titel, en Harry Edward uit Groot-Brittannië.

Tsjecho-Slowakije, Denemarken, Egypte, Estland, Luxemburg, Monaco, Nieuw-Zeeland, Spanje en Zwitserland waren voor het eerst vertegenwoordigd op dit onderdeel. De Verenigde Staten was het enige land dat op elk van de eerste vijf edities van dit onderdeel aantrad.

Competitieformat[bewerken | brontekst bewerken]

De competitie van dit onderdeel werd uitgebreid tot vier rondes: de reeksen, de kwarfinales, de halve finales en de finale. Er waren twaalf reeksen van elks drie tot vijf deelnemers. De beste twee van iedere reeks stootten door naar de kwartfinale. In de kwartfinales waren er vijf reeksen van vier of vijf deelnemers. Opnieuw stootten de twee beste deelnemers door naar de halve finales. In de halve finales waren er twee reeksen van telkens vijf deelnemers. De beste drie deelnemers traden aan in de finale, waaraan zes atleten deelnamen.

Het onderdeeld werd gelopen op een baan van 390 meter die zacht en nat was.

Records[bewerken | brontekst bewerken]

Dit waren de geldende wereld- en olympische records voorafgaand aan de Olympische Zomerspelen van 1920:

Record Recordtijd Recordhouder Plaats Datum
Wereldrecord 21,2 s.[noot 1] Vlag van Verenigd Koninkrijk Willie Applegarth (GBR) Londen 4 juli 1914
Olympisch record 21,6 s.[noot 2] Vlag van Verenigde Staten Archie Hahn (USA) Saint Louis 31 augustus 1904

Tijdschema[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Uur
donderdag 19 augustus 1920 14:00
16:00
eerste ronde
kwartfinales
vrijdag 20 augustus 1920 14:45
16:00
halve finales
finale

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Allen Woodring in het Olympisch Stadion in Antwerpen.
Charles Paddock in het Olympisch Stadion in Antwerpen.

Eerste ronde[bewerken | brontekst bewerken]

Reeks 1[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 René Tirard Vlag van Frankrijk FRA 23,2 Q
2 Agne Holmström Vlag van Zweden SWE 23,3 Q
3 Diego Ordóñez Vlag van Spanje ESP 23,7
4 Shinichi Yamaoka Vlag van Japan JPN 23,9
5 Bjarne Guldager Vlag van Noorwegen NOR

Reeks 2[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 George Davidson Vlag van Nieuw-Zeeland NZL 22,6 Q
2 Alexander Ponton Vlag van Canada CAN 22,8 Q
3 Félix Mendizábal Vlag van Spanje ESP 23,2
4 Harry van Rappard Vlag van Nederland NED 23,7

Reeks 3[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Vojtěch Plzák Vlag van Tsjecho-Slowakije TCH 23,4 Q
2 William Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 23,8 Q
3 Marcel Gustin Vlag van België BEL 24,3

Reeks 4[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Paul Brochart Vlag van België BEL 23,2 Q
2 William Hunt Vlag van Australië AUS 23,5 Q
3 Giovanni-Battista Orlandi Vlag van Italië ITA 23,8
4 Paul Hammer Vlag van Luxemburg LUX 24,0
5 Federico Reparez Vlag van Spanje ESP

Reeks 5[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Robert Caste Vlag van Frankrijk FRA 23,0 Q
2 Harold Abrahams Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 23,3 Q
3 Willie Bukes Vlag van Zuid-Afrika RSA 23,4
4 Rolf Stenersen Vlag van Noorwegen NOR 23,8

Reeks 6[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Charley Paddock Vlag van Verenigde Staten USA 23,2 Q
2 August Sørensen Vlag van Denemarken DEN 23,8 Q
3 Victor d'Arcy Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 24,0
4 Ahmed Khairy Vlag van Egypte EGY

Reeks 7[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Sven Krokström Vlag van Zweden SWE 23,8 Q
2 Max Houben Vlag van België BEL 24,2 Q
3 Dimitrios Karambatis Vlag van Griekenland GRE 24,2

Reeks 8[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Loren Murchison Vlag van Verenigde Staten USA 23,2 Q
2 Nils Sandström Vlag van Zweden SWE 23,6 Q
3 Carlos Pajarón Vlag van Spanje ESP 24,2
4 August Waibel Vlag van Zwitserland SUI

Reeks 9[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Allen Woodring Vlag van Verenigde Staten USA 22,8 Q
2 Cor Wezepoel Vlag van Nederland NED 23,3 Q
3 Francis Irvine Vlag van Zuid-Afrika RSA 23,3
4 Ichiro Kaga Vlag van Japan JPN
5 Edmond Médécin Vlag van Monaco MON

Reeks 10[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Harry Edward Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 22,8 Q
2 Jack Oosterlaak Vlag van Zuid-Afrika RSA 23,2 Q
3 Sven Malm Vlag van Zweden SWE 23,3
4 Mario Riccobono Vlag van Italië ITA
5 Reinhold Saulmann Vlag van Estland EST 25,4

Reeks 11[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 René Lorain Vlag van Frankrijk FRA 25,0 Q
2 Albert Heijnneman Vlag van Nederland NED 25,4 Q
3 Cyril Coaffee Vlag van Canada CAN

Reeks 12[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Morris Kirksey Vlag van Verenigde Staten USA 23,4 Q
2 Josef Imbach Vlag van Zwitserland SUI 23,5 Q
3 Jean-René Seurin Vlag van Frankrijk FRA 23,6

Kwartfinales[bewerken | brontekst bewerken]

Reeks 1[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Loren Murchison Vlag van Verenigde Staten USA 22,8 Q
2 Josef Imbach Vlag van Zwitserland SUI 23,1 Q
3 René Tirard Vlag van Frankrijk FRA 23,2
4 August Sørensen Vlag van Denemarken DEN

Reeks 2[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Harry Edward Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 22,0 Q
2 Allen Woodring Vlag van Verenigde Staten USA 22,1 Q
3 Robert Caste Vlag van Frankrijk FRA 22,2
4 William Hunt Vlag van Australië AUS 22,4
5 Agne Holmström Vlag van Zweden SWE 22,5

Reeks 3[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 George Davidson Vlag van Nieuw-Zeeland NZL 22,8 Q
2 Charley Paddock Vlag van Verenigde Staten USA 22,9 Q
3 René Lorain Vlag van Frankrijk FRA 23,0
4 Nils Sandström Vlag van Zweden SWE 23,3
5 Max Houben Vlag van België BEL

Reeks 4[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Morris Kirksey Vlag van Verenigde Staten USA 22,6 Q
2 Alexander Ponton Vlag van Canada CAN 22,7 Q
3 Harold Abrahams Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 23,0
4 Vojtěch Plzák Vlag van Tsjecho-Slowakije TCH 23,1
5 Cor Wezepoel Vlag van Nederland NED 23,3

Reeks 5[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Jack Oosterlaak Vlag van Zuid-Afrika RSA 23,0 Q
2 Paul Brochart Vlag van België BEL 23,2 Q
3 William Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 23,2
4 Sven Krokström Vlag van Zweden SWE 23,3
Albert Heijnneman Vlag van Nederland NED DNF

Halve finales[bewerken | brontekst bewerken]

Reeks 1[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Loren Murchison Vlag van Verenigde Staten USA 22,4 Q
2 Harry Edward Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 22,5 Q
3 George Davidson Vlag van Nieuw-Zeeland NZL 22.5 Q
4 Morris Kirksey Vlag van Verenigde Staten USA 22,5
Paul Brochert Vlag van België BEL DNS

Reeks 2[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Allen Woodring Vlag van Verenigde Staten USA 22,4 Q
2 Charley Paddock Vlag van Verenigde Staten USA 22,5 Q
3 Jack Oosterlaak Vlag van Zuid-Afrika RSA 22,7 Q
4 Alexandre Penton Vlag van Canada CAN 22,9
Josef Imbach Vlag van Zwitserland SUI DNF

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Baan Deelnemer Land Tijd
Goud 3 Allen Woodring Vlag van Verenigde Staten USA 22,0
Zilver 4 Charley Paddock Vlag van Verenigde Staten USA 22,0
Brons 5 Harry Edward Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 22,2
4 6 Loren Murchison Vlag van Verenigde Staten USA 22,2
5 1 George Davidson Vlag van Nieuw-Zeeland NZL 22,3
6 2 Jack Oosterlaak Vlag van Zuid-Afrika RSA 22,3