Atletiek op de Olympische Zomerspelen 2016 – Speerwerpen mannen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
pictogram atletiekAtletiek op de Olympische Zomerspelen 2016
speerwerpen mannen
Gehouden in Vlag van Brazilië Rio de Janeiro
Jaar 2016
Data 17–20 augustus
Sport Atletiek
Accommodatie(s) Olympisch stadion
Deelnemers 37 atleten uit 23 landen
Medailles
Goud  Thomas Röhler  Vlag van Duitsland Duitsland
Zilver  Julius Yego  Vlag van Kenia Kenia
Brons  Keshorn Walcott  Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago
Vorige: 2012     Volgende: 2020
Portaal  Portaalicoon   Olympische Spelen
Atletiek op de
Olympische Zomerspelen 2016
Loopnummers
100 mmannenvrouwen
200 mmannenvrouwen
400 mmannenvrouwen
800 mmannenvrouwen
1500 mmannenvrouwen
5000 mmannenvrouwen
10000 mmannenvrouwen
100 m hordenvrouwen
110 m hordenmannen
400 m hordenmannenvrouwen
3000 m steeplechasemannenvrouwen
4×100 m estafettemannenvrouwen
4×400 m estafettemannenvrouwen
Weg
Marathonmannenvrouwen
20 km snelwandelenmannenvrouwen
50 km snelwandelenmannen
Technische nummers
Verspringenmannenvrouwen
Hink-stap-springenmannenvrouwen
Hoogspringenmannenvrouwen
Polsstokhoogspringenmannenvrouwen
Kogelstotenmannenvrouwen
Discuswerpenmannenvrouwen
Speerwerpenmannenvrouwen
Kogelslingerenmannenvrouwen
Meerkamp
Zevenkampvrouwen
Tienkampmannen

Het speerwerpen voor de mannen op de Olympische Zomerspelen 2016 vond plaats op woensdag 17 en zaterdag 20 augustus 2016. Regerend olympisch kampioen was Keshorn Walcott uit Trinidad en Tobago, die zijn titel in Rio de Janeiro verdedigde, maar derde werd. De wedstrijd bestond uit een kwalificatieronde, waar atleten in drie pogingen bij de beste twaalf deelnemers moesten komen om een plaats in de finale af te dwingen. De kwalificatie-eis was een afstand van 83,00 meter; dat werd gehaald door negen atleten, waardoor de drie besten onder die afstand zich eveneens kwalificeerden voor de eindstrijd. In de finale kreeg iedere speerwerper opnieuw zes pogingen, waarbij de vier minst presterende finalisten na de derde poging afvielen. De Duitser Thomas Röhler won het goud met een worp van 90,30 meter, bijna één meter verder dan de nummer twee, Julius Yego uit Kenia.

Een X in onderstaand overzicht duidt op een ongeldige stoot.

Uitslagen[bewerken | brontekst bewerken]

Kwalificatieronde[bewerken | brontekst bewerken]

rang g naam land 1 2 3 br
1 B Keshorn Walcott Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago 88,68 DNS 88,68 Q
2 B Johannes Vetter Vlag van Duitsland Duitsland 85,96 DNS 85,86 Q
3 A Julian Weber Vlag van Duitsland Duitsland 84,46 DNS 84,46 Q
4 B Ryohei Arai Vlag van Japan Japan 84,16 DNS 84,16 Q
5 B Petr Frydrych Vlag van Tsjechië Tsjechië 78,57 80,17 83,60 83,60 Q
6 B Julius Yego Vlag van Kenia Kenia 78,88 X 83,55 83,55 Q
7 A Jakub Vadlejch Vlag van Tsjechië Tsjechië 78,23 80,90 83,27 83,27 Q
8 A Dmytro Kosynskyy Vlag van Oekraïne Oekraïne 80,08 76,79 83,23 83,23 Q
9 A Thomas Röhler Vlag van Duitsland Duitsland 79,47 81,61 83,01 83,01 Q
10 B Vítězslav Veselý Vlag van Tsjechië Tsjechië 81,32 81,32 82,85 82,85 Q
11 B Antti Ruuskanen Vlag van Finland Finland 82,20 X X 82,20 Q
12 A Braian Toledo Vlag van Argentinië Argentinië 78,99 81,96 80,36 81,96 Q
13 A Joshua Robinson Vlag van Australië Australië 78,87 80,84 76,78 80,84
14 B Zigismunds Sirmais Vlag van Letland Letland 76,87 80,65 75,95 80,65
15 A Marcin Krukowski Vlag van Polen Polen X 78,06 80,62 80,62
16 B Júlio César de Oliveira Vlag van Brazilië Brazilië 79,33 80,49 80,29 80,49
17 A Kim Amb Vlag van Zweden Zweden 77,91 78,75 80,49 80,49
18 B Tanel Laanmäe Vlag van Estland Estland 80,45 78,78 79,24 80,45
19 B John Ampomah Vlag van Ghana Ghana 79,09 80,39 78,90 80,39
20 A Cyrus Hostetler Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten 76,48 78,69 79,76 79,76
21 A Tero Pitkämäki Vlag van Finland Finland 77,91 78,58 79,56 79,56
22 A Risto Mätas Vlag van Estland Estland 76,23 79,26 79,40 79,40
23 A Magnus Kirt Vlag van Estland Estland X 77,60 79,33 79,33
24 A Rocco van Rooyen Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika X 71,05 78,48 78,48 SB
25 B Hamish Peacock Vlag van Australië Australië 77,91 76,22 76,40 77,91
26 B Ivan Zajtsev Vlag van Oezbekistan Oezbekistan 73,49 72,92 77,83 77,83
27 B Ari Mannio Vlag van Finland Finland 77,14 76,77 77,73 77,73
28 A Rolands Štrobinders Vlag van Letland Letland 76,76 X 77,73 77,73
29 A Stuart Farquhar Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 74,24 77,32 74,38 77,32
30 A Ahmed Bader Magour Vlag van Qatar Qatar X 77,19 X 77,19
31 B Łukasz Grzeszczuk Vlag van Polen Polen 76,31 76,52 76,14 76,52
32 A Leslie Copeland Vlag van Fiji Fiji 76,04 75,68 X 76,04
33 B Huang Shin-feng Vlag van Chinees Taipei Chinees Taipei 74,33 X X 74,33
34 B Sam Crouser Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten 73,78 73,66 X 73,78
35 B Sean Furey Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten 69,40 72,61 71,35 72,61
36 A Sumeda Ranasinghe Vlag van Sri Lanka Sri Lanka 69,62 71,93 X 71,93
37 A Bobur Shokirjonov Vlag van Oezbekistan Oezbekistan X X X 0,00

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

rang naam land 1 2 3 4 5 6 br
Goud Thomas Röhler Vlag van Duitsland Duitsland 87,40 85,61 87,07 84,84 90,30 X 90,30
Zilver Julius Yego Vlag van Kenia Kenia 88,24 X X DNS 88,24 SB
Brons Keshorn Walcott Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago 83,45 85,38 83,38 80,33 X X 85,38
4 Johannes Vetter Vlag van Duitsland Duitsland 85,32 X 82,54 X 83,61 81,74 85,32
5 Dmytro Kosynskyy Vlag van Oekraïne Oekraïne 82,51 83,95 83,64 81,61 81,21 X 83,95 PR
6 Antti Ruuskanen Vlag van Finland Finland X 77,81 83,05 X X 80,00 83,05
7 Vítězslav Veselý Vlag van Tsjechië Tsjechië 78,20 82,51 X X X 78,63 82,51
8 Jakub Vadlejch Vlag van Tsjechië Tsjechië 80,02 82,42 81,59 80,32 X X 82,42
9 Julian Weber Vlag van Duitsland Duitsland 80,29 80,13 81,36 uitgeschakeld 81,36
10 Braian Toledo Vlag van Argentinië Argentinië 77,89 79,51 79,81 79,81
11 Ryohei Arai Vlag van Japan Japan 77,98 79,47 72,49 79,47
12 Petr Frydrych Vlag van Tsjechië Tsjechië 76,15 76,79 79,12 79,12