Bifenox

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bifenox
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van bifenox
Algemeen
Molecuulformule C14H9Cl2NO5
IUPAC-naam methyl-5-(2,4-dichloorfenoxy)-2-nitrobenzoaat
Molmassa 342,13096 g/mol
SMILES
COC(=O)C1=C(C=CC(=C1)OC2=C(C=C(C=C2)Cl)Cl)[N+](=O)[O-]COC(C1=C(C=CC(=C1)OC2=C(C=C(C=C2)Cl)Cl)[N+]([O-])=O)=O
InChI
1/C14H9Cl2NO5/c1-21-14(18)10-7-9(3-4-12(10)17(19)20)22-13-5-2-8(15)6-11(13)16/h2-7H,1H3
CAS-nummer 42576-02-3
EG-nummer 255-894-7
PubChem 24868809
Wikidata Q424830
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Milieugevaarlijk
Waarschuwing
H-zinnen H410
EUH-zinnen geen
P-zinnen P273 - P501
LD50 (ratten) oraal > 5000 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur lichtgeel
Dichtheid 0,65 g/cm³
Smeltpunt 86-87 °C
Oplosbaarheid in water 0,0001 g/L
Goed oplosbaar in tolueen, aceton, dichloormethaan, ethylacetaat
Slecht oplosbaar in water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Bifenox (ISO-naam) is een herbicide met de chemische structuur van een difenylether. Het is in het begin van de jaren '70 ontwikkeld door Mobil Oil Corporation[1] en gecommercialiseerd in het product Modown, ook door Rhône Poulenc. In Europa brengt het Duitse bedrijf FCS (Feinchemie Schwebda) bifenox op de markt onder de handelsnaam Fox en in een aantal andere producten waarin de stof gecombineerd is met andere actieve stoffen.

Werking[bewerken | brontekst bewerken]

Bifenox kan worden toegepast bij de teelt van graangewassen. Bifenox wordt opgenomen door bladeren, scheuten en wortels van de jonge tweezaadlobbige plantjes. Het tast het celmembraan aan en remt de fotosynthese in de planten.

Regelgeving[bewerken | brontekst bewerken]

Bifenox is door de Europese Unie opgenomen in de lijst van toegelaten gewasbeschermingsmiddelen (volgens de Richtlijn 91/414/EEG)[2] voor een periode van 1 januari 2009 tot 31 december 2018.

In België zijn enkel producten van Feinchemie Schwebda erkend die naast bifenox nog andere actieve stoffen bevatten: Milan (bifenox + pyraflufen-ethyl), Bifenix N (bifenox + isoproturon), Foxpro D (bifenox + ioxynil + mecoprop-P) en Verigal D (bifenox + mecoprop-P).[3] Verigal D is ook in Nederland erkend.[4]

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

Bifenox heeft een lage acute orale toxiciteit in ratten (LD50 > 5000 mg/kg), maar dit is minder uitgesproken in muizen (LD50: 1540–1780 mg/kg). Het product wordt nu enkel nog ingedeeld als zijnde milieugevaarlijk.

Bifenox is niet genotoxisch en waarschijnlijk niet carcinogeen (de beschikbare gegevens zijn volgens EFSA van onvoldoende kwaliteit om hierover een duidelijk besluit te vormen).

De stof is toxisch tot zeer toxisch voor waterorganismen, in het bijzonder voor groene algen en hogere waterplanten. Het is een van de prioritaire stoffen op het gebied van het waterbeleid in de Europese Unie, waarvoor gestreefd wordt naar een vermindering van de verontreiniging en het stopzetten of geleidelijk beëindigen van lozingen of emissies in water.[5]

De aanvaardbare dagelijkse inname (ADI) is vastgesteld op 0,3 mg/kg lichaamsgewicht per dag.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]