Birger Van de Ven

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Birger Van De Ven (Mechelen, 30 april 1982) is een Belgisch voormalig betaald voetballer. Hij speelde als linksachter of als centrale verdediger en kwam in het verleden uit voor KV Mechelen en Club Brugge.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Birger Van de Ven speelde bij Kapelle op den Bos en KV Mechelen tijdens zijn jeugd. Bij die laatste club debuteerde hij in 1999 in de eerste klasse, doorgaans als linkshalf of linksback. In zijn tweede seizoen, 2000–2001, werd hij in de tweede helft van het seizoen basisspeler onder coach Barry Hulshoff en speelde als linksback of linksmidden (desgevallend in de plaats van vaste waarde Steven Ribus). Na twee seizoenen verhuisde hij naar Club Brugge voor €100.000. Bij deze club speelde hij in drie seizoenen zes wedstrijden. Bij Club Brugge erfde hij het nummer 22 van Birger Maertens, die nummer 26 overnam van de vertrokken Tomas Daumantas.

Van de Ven scoorde zijn enige doelpunt voor Club in de halve finale Beker van België op SC Lokeren (0-3). In 2003 maakte hij deel uit van de selectie die landskampioen werd onder de Noorse trainer Trond Sollied. Hoewel hij werd aangetrokken als linksachter (om te concurreren met eerste keus Peter Van der Heyden), speelde Van de Ven een aantal keer als centrale verdediger doordat Sollied soms voor drie verdedigers opteerde. Omdat hij amper aan spelen toekwam (Van de Ven speelde zes competitiewedstrijden in drie jaar bij Brugge), trok de Mechelaar op verhuurbasis naar Nederland.

In 2005 werd Van De Ven voor één seizoen uitgeleend aan het Nederlandse RBC Roosendaal. Na omzwervingen bij Bornem en Deinze belandde hij in 2007 bij Capelle in Nederland. Daar sloot hij in 2009 zijn spelerscarrière af.

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]