Blood Drive

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Blood Drive
Alternatieve titel Midnight Grindhouse Presents Blood Drive
Genre Actie
Grindhouse
Speelduur per afl. 43 minuten
Ontwikkelaar James Roland
Camera Yaron Levy
Montage Kristina Hamilton-Grobler
Muziek Michael Gatt
Land van oorsprong Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Taal Engels
Productie
Producent Fredrik Malmberg
Mark Wheeler
Uitvoerend
producent
John Hlavin
David Straiton
Productiebedrijf Strong & Dobbs Productions
Universal Cable Productions
Uitzendingen
Start 14 juni 2017
Einde 6 september 2017
Afleveringen 13
Seizoenen 1
Netwerk of omroep Syfy
Officiële website
(en) IMDb-profiel
Portaal  Portaalicoon   Televisie

Blood Drive is een Amerikaanse sciencefictionserie, ontwikkeld door James Roland. De serie werd uitgezonden op Syfy van 14 juni tot 6 september 2017.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

In het jaar 1999, in een Los Angeles met een dystopische toekomst, waar als gevolg van een reeks aardbevingen die een kloof veroorzaakten ter hoogte van de rivier de Mississippi, waardoor een kloof ontstond, de klimaatverandering de temperatuur naar 46 °C in de schaduw bracht, wordt water zo schaars als olie, die 2000 dollar per vat kost, de misdaad viert hoogtij. De politie is opgekocht door een particulier bedrijf, agent Arthur Bailey is betrokken bij een moordende race genaamd Blood Drive, waarvan het prijzengeld bij de winnaar 10 miljoen dollar bedraagt. Arthur, de laatste goede agent onder een horde corrupte functionarissen in een verlaten stad, probeert een wedstrijd te overleven waarvan de ceremoniemeester een psychopaat is, waarbij de chauffeurs afwijkende moordenaars zijn en de auto's worden aangedreven door menselijk bloed. Hij helpt Grace, op zoek naar haar zus, wint de race.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Alan Ritchson Arthur Bailey
Christina Ochoa Grace D'Argento
Thomas Dominique Christopher Carpenter
Marama Corlett Aki
Colin Cunningham Julian Slink
Andrew Hall the Gentleman
Darren Kent the Scholar
Sean Cameron Michael Old Man Heart
Carel Nel Rasher
Aidan Whytock Garrett Kemble
Brandon Auret Rib Bone
Craig Jackson Cliff
Jenny Stead Domi
Alex McGregor Karma

Afleveringen[bewerken | brontekst bewerken]

Afl. Titel Regie Scenario Originele releasedatum
1 "The F...ing Cop" David Straiton James Roland 14 juni 2017
2 "Welcome to Pixie Swallow" David Straiton Marc Halsey 21 juni 2017
3 "Steel City Nightfall" James Roday James Roland 28 juni 2017
4 "In the Crimson Halls of Kane Hill" James Roday Nina Fiore & John Herrera 5 juli 2017
5 "The F...ing Dead" Roel Reiné Harrison Weinfeld & Daniel Zucker 12 juli 2017
6 "Booby Traps" Roel Reiné Ben Wolf 19 juli 2017
7 "The Gentleman's Agreement" Lin Oeding James Roland 26 juli 2017
8 "A Fistful of Blood" Lin Oeding James Roland & John Hlavin 2 augustus 2017
9 "The Chopsocky Special" Meera Menon Nina Fiore & John Herrera 9 augustus 2017
10 "Scar Tissue" Meera Menon Alex Ebel 16 augustus 2017
11 "Rise of the Primo" Gregg Simon Ben Wolf 23 augustus 2017
12 "Faces of Blood Drive" David Straiton Harrison Weinfeld & Daniel Zucker 30 augustus 2017
13 "Finish Line" David Straiton James Roland 6 september 2017

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

De serie ontving op 28 juli 2015 een direct-to-serie bestelling van 13 afleveringen van Syfy. Elke aflevering is gebaseerd op een ander genre van exploitatiefilms uit de jaren 70/80, zoals kannibalen, nymfomanen of krankzinnigengestichten.[1] De opnames vonden plaats in Kaapstad, Zuid-Afrika.[2]

Ontvangst[bewerken | brontekst bewerken]

Op Rotten Tomatoes heeft Blood Drive een waarde van 76% en een gemiddelde score van 5,60/10, gebaseerd op 21 recensies.[3] Op Metacritic heeft de film een gemiddelde score van 65/100, gebaseerd op 13 recensies.[4]

Prijzen en nominaties[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Prijs Categorie Genomineerde(n) Uitslag
2018 Golden Trailer Awards Best Original Score (TV Spot/Trailer/Teaser for a Series) Genomineerd

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]