Bromelliet
| Bromelliet | ||||
|---|---|---|---|---|
| Mineraal | ||||
| Chemische formule | BeO | |||
| Kleur | Kleurloos-wit | |||
| Streepkleur | Wit | |||
| Hardheid | 9 | |||
| Gemiddelde dichtheid | 3,017 g/cm³ | |||
| Glans | Glasachtig | |||
| Opaciteit | Transparant | |||
| Splijting | [1010] duidelijk | |||
| Kristaloptiek | ||||
| Kristalstelsel | Hexagonaal | |||
| Ruimtegroep | P63mc | |||
| Eenheidscel | a = 2,6983 Å c = 4,3776 Å | |||
| Brekingsindices | 1,719 - 1,733 | |||
| Dubbele breking | δ = 0,028 | |||
| Pleochroïsme | geen | |||
| Overige eigenschappen | ||||
| Vergelijkbare mineralen | Swedenborgiet, richteriet en manganofylliet | |||
| Radioactiviteit | geen | |||
| Magnetisme | geen | |||
| Lijst van mineralen | ||||
| ||||
Het mineraal bromelliet is een zeldzaam beryllium-oxide, met de chemische formule BeO. Bromellietkristallen zijn kleurloos tot wit en bezitten een hexagonale kristalstructuur. Het komt voor in pegmatitische mangaan-ijzer-afzettingen. Het mineraal heeft een smeltpunt van 2570 °C. Het is noch magnetisch, noch radioactief.
Bromelliet is zeer zelden te vinden in zijn natuurlijke vorm, maar het wordt reeds meer dan 40 jaar synthetisch geproduceerd voor allerhande industriële toepassingen.
Naamgeving en ontdekking[bewerken | brontekst bewerken]
Bromelliet is genoemd naar de Zweedse scheikundige Magnus von Bromell. Het mineraal werd in 1925 ontdekt in Långban (Värmland, Zweden).
Industriële toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]
Aangezien bromelliet vrij veel beryllium bevat (36,03%), wordt het in de industrie gebruikt als berylliumerts. Het mineraal is een van de stoffen die worden gebruikt bij de productie van namaak-edelstenen.
In kernreactoren wordt het gebruikt als moderator voor snelle neutronen. Keramiek dat bromelliet bevat wordt gebruikt in de elektronica en als smeltkroes voor het smelten van uranium en thorium.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- (en) Mindat.org
- (en) Webminerals.com