Broompentafluoride

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Broompentafluoride
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van broompentafluoride
Molecuulmodel van broompentafluoride
Algemeen
Molecuulformule BrF5
IUPAC-naam broompentafluoride
Molmassa 174,896016 g/mol
SMILES
FBr(F)(F)(F)F
CAS-nummer 7789-30-2
EG-nummer 232-157-8
PubChem 24606
Wikidata Q417069
Beschrijving Kleurloze tot lichtgele vloeistof
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
OxiderendCorrosiefToxisch
Gevaar
H-zinnen H242 - H301 - H311 - H314 - H331
EUH-zinnen geen
P-zinnen P210 - P220 - P234 - P280 - P370+P378
Opslag Gescheiden van voeding en voedingsmiddelen. Droog, goed gesloten en in een goed verluchte ruimte bewaren.
VN-nummer 1745
ADR-klasse Gevarenklasse 5.1
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vloeibaar
Kleur kleurloos-lichtgeel
Dichtheid 2,46 g/cm³
Smeltpunt −60,5 °C
Kookpunt 40,8 °C
Dampdruk (bij 20°C) 44.000 Pa
Thermodynamische eigenschappen
ΔfHog −428,9 kJ/mol
ΔfHol −458,6 kJ/mol
Sog, 1 bar 320,2 J/mol·K
Sol, 1 bar 225,1 J/mol·K
Cop,m 99,6 J/mol·K
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Broompentafluoride is een extreem reactieve interhalogeenverbinding van fluor en broom, met als brutoformule BrF5. Het is een kleurloze tot lichtgele, rokerige vloeistof met een scherpe geur, die hevig reageert met water. Het is een sterke oxidator en een sterk fluoreringsreagens.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Broompentafluoride werd voor het eerst bereid in 1930 door middel van een disproportioneringsreactie van broomfluoride. Het nadeel aan deze methode is dat er, naast de gewenste stof, ook dibroom wordt gevormd en daardoor de rendabiliteit van de reactie omlaag wordt gehaald.[1]

Een bereiding met een hoger rendement is de reactie tussen moleculair broom en fluor bij een temperatuur van 150 °C:

Voor de bereiding van kleinere hoeveelheden kan volgende synthese worden aangewend:[2]

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Broompentafluoride is zo reactief dat het zuurstof uit silicaten vrijmaakt. Het wordt gebruikt in de analyse van de zuurstofisotoopverhoudingen in geologische materialen, zoals klei. Het kan in nikkel bewaard worden, omdat dit metaal een beschermende fluoridelaag ontwikkelt.

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

De stof ontleedt bij verhitting boven 460 °C en bij contact met zuren of zure dampen, met vorming van zeer giftige dampen, zoals waterstoffluoride en waterstofbromide. Ze reageert hevig met:

De stof is corrosief voor de ogen, de huid en de luchtwegen. Inademing van de damp of de aerosol kan longoedeem veroorzaken. Blootstelling boven de drempelwaarde van 0,1 ppm (0,72 mg/m³) kan de dood veroorzaken.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]