Brunfauttoren
| Brunfauttoren | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Zicht op de leegstaande Brunfauttoren vanop het nabijgelegen speelpleintje.
| ||||
| Locatie | ||||
| Locatie | Brunfautsstraat 65, Sint-Jans-Molenbeek , Brussels Hoofdstedelijk Gewest , België | |||
| Adres | Fernand Brunfautstraat
| |||
| Coördinaten | 50° 51′ NB, 4° 20′ OL | |||
| Status en tijdlijn | ||||
| Status | Leegstaand | |||
| Huidig gebruik | Sociale woningen | |||
| Opening | 1965 | |||
| Sluiting | 2016 | |||
| Verbouwing | 2019-2021 | |||
| Bouwinfo | ||||
| Architect | Julien Roggen | |||
| Eigenaar | Le Logement Molenbeekois | |||
| Detailkaart | ||||
  | ||||
| ||||
De Brunfauttoren (Frans: Tour Brunfaut) is een woontoren aan de Fernand Brunfautstraat in de Belgische gemeente Sint-Jans-Molenbeek in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De toren werd gebouwd in 1965 door architect Julien Roggen en staat leeg sinds 2016 vanwege lopende renovatiewerken. Het Brunfautgebouw is bij Brusselaars bekend als 'de lelijkste woontoren van Brussel'.[1] De toren telt 16 verdiepingen en 97 sociale woningen.[2] Het pand en de aanliggende straat zijn genoemd naar de Brusselse architect en politicus Fernand Brunfaut.
Ontwerp[bewerken | brontekst bewerken]
De toren is gebouwd vanuit een stalen geraamte. Dat was in die tijd een zeer revolutionaire manier om te bouwen in België.[2] Het rechthoekig gebouw telt 16 verdiepingen en heeft geen balkons. Daardoor oogt het gebouw vrij strak en modern. De Brusselaars konden dit uiterlijk niet goed smaken en doopten de toren om tot 'Kartonnen Blokkendoos'. De toren heeft een vloeroppervlakte van 6.500 m².[1]
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
De Brunfauttoren dateert uit 1965. Het was een periode waarin een bouwwoede ontstond in de hoofdstad. De toren was dan ook een van de eerste gevolgd door vele andere zoals bijvoorbeeld de Louizatoren, Madoutoren en de Vijf Blokken. Het Brusselse gewest zette hard in op woontorens met goedkopere sociale woningen. De openbare vastgoedmaatschappij Le Logement Molenbeekois startte samen met architect Julien Roggen de werken.[3]
Renovatie[bewerken | brontekst bewerken]
In 2011 kondigde de Brusselse online krant brusselnieuws.be aan dat de sociale huisvestingsmaatschappij Le Logement Molenbeekois de verouderde en onveilige woontoren zou laten verbouwen.[4][5] Normaal was het de bedoeling om deze te slopen en op de site een nieuw complex te laten herrijzen. (Buurt)bewoners kwamen in opstand tegen dit idee via de buurtwerking La Rue en eisten verbouwingen en de garantie om als eerste in aanmerking te komen om terug in de toren te wonen.[6] Een renovatie was, toen deze beslissing viel, nog goedkoper dan nieuwbouw (nu is dat anders). De geplande verbouwingen schoven steeds verder op door een gerechtelijke procedure van een aannemer die de werken niet mocht uitvoeren.[1]
De renovatie aan de woontoren werd uiteindelijk voorbereid door de architectenbureaus Dethier en Atelier 229.[7] Hoewel de renovatie in 2016 eindelijk zou starten en in 2017 eindigen, bleef het gebouw nog steeds onaangeroerd. De werken werden uiterlijk verschoven naar mei 2019 maar het duurde tot november 2019 voor er ook echt werd begonnen.[8] De totale kostprijs van het project zal ongeveer 22 miljoen euro zijn en wordt gefinancierd worden door SLRB-BGHM (Brusselse Gewestelijke Huisvestingsmaatschappij).[2][8] Vanaf 2021 zou de toren terug bewoonbaar kunnen zijn.[1][8]
Naast de verbouwing zal de toren ook nog uitbreiden. Er komen vijf extra verdiepingen bij en het gebouw zal 3 meter breder worden. Daardoor zullen er grotere kamers verhuurd kunnen worden want het aantal blijft wel hetzelfde (97 kamers). Het gebrek aan balkons zal worden opgelost door ieder appartement te voorzien van een patio. Er komt ook plaats voor publieke ruimtes (zoals bijvoorbeeld een crèche of fietsatelier). Daarnaast zullen er maatregelen genomen worden om de veiligheid te verhogen en zal het energieverbruik fors dalen.[9] De toren zal toenemen met een bewoonbare oppervlakte van 5.000 m². Zo zal het totale vloeroppervlakte hebben van 11.500 m².[2]
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Hoflack, Marijke; Huberty, Colette (1999). 100 jaar Le Logement Molenbeek: Een geschiedenis van de samenleving. Brussel: Le Logement Molenbeekois.
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ a b c d Iconische Brunfaut-toren wacht al twee jaar op renovatie. www.bruzz.be. Gearchiveerd op 8 juni 2023. Geraadpleegd op 18 februari 2019.
- ↑ a b c d Van Espen, Renaud, Collectieve woningen: renovaties met hoge energieprestatie. Leefmilieu Brussel (11 december 2015). Geraadpleegd op 25 maart 2019.
- ↑ Collectieve woningen:renovaties met hoge energieprestatie. Leefmilieu Brussel (11 december 2015). Geraadpleegd op 23 april 2019.
- ↑ Brunfauttoren wordt gerenoveerd. www.bruzz.be. Geraadpleegd op 25 maart 2019.
- ↑ Molenbeek: renovatie van de Brunfaut toren. Canal.Brussels (22 september 2014).
- ↑ Met Brusselse Papenvest verdwijnt hele sociale woonwijk. Apache. Geraadpleegd op 25 maart 2019.
- ↑ Tour Brunfaut – Be.exemplary. Geraadpleegd op 25 maart 2019.
- ↑ a b c Renovatie iconische Brunfaut-toren eindelijk gestart. www.bruzz.be. Geraadpleegd op 26 juli 2021.
- ↑ Brunfauttoren wordt hoger, breder en passief. www.bruzz.be. Geraadpleegd op 25 maart 2019.