Cainotheriidae
| Cainotheriidae Status: Uitgestorven, als fossiel bekend Fossiel voorkomen: Laat-Oligoceen tot Vroeg-Mioceen | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Skelet van Cainotherium | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Familie | |||||||||||||||
| Cainotheriidae Cope, 1881 | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Cainotheriidae op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De Cainotheriidae[1] zijn een familie van uitgestorven zoogdieren die leefden van het Laat-Oligoceen tot het Vroeg-Mioceen.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Dit kan men als een van de primitiefste families van de onderorde Tylopoda beschouwen. De Cainotheriidae waren niet-gespecialiseerde dieren met beperkte eigenschappen, die vooruitwezen naar de zich meer ontwikkelende gespecialiseerdere dieren. Deze dieren waren klein, en in het algemeen niet meer dan vijftien centimeter in de schofthoogte. De schedel was klein, met een korte snuit. De meeste dieren vertoonden de kenmerken van een konijn wat betreft omvang, verschijning, en hun manier van bewegen. Ze hadden nog vier vingers, hoewel de laterale tenen korter waren en in lange klauwen eindigden, zoals bij de moderne konijnen. De achterpoten waren veel langer dan de voorpoten en wijzen op een opmerkelijke aanpassing aan rennen en springen.
Indeling[bewerken | brontekst bewerken]
Onderfamilie Cainotheriinae Camp & Vanderhoof, 1940
- † Cainotherium Bravard, 1828
- † Caenomeryx Hürzeler, 1936
- † Plesiomeryx Gervais, 1873
- † Procaenotherium Hürzeler, 1936
Onderfamilie Oxacroninae Hürzeler, 1936
- † Oxacron Filhol, 1884
- † Paroxacron Hürzeler, 1936
| Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
Noten
|