De Challenge Desgrange-Colombo 1957 was de tiende editie van dit regelmatigheidsklassement.
Er waren elf koersen die meetelden voor de Challenge Desgrange-Colombo: vier in België, drie in Frankrijk en Italië en één in Zwitserland. Renners moesten in elk van de organiserende landen (Frankrijk, Italië en België) aan minimaal één wedstrijd hebben meegedaan om in aanmerking te komen voor het eindklassement. Deelname aan de Ronde van Zwitserland was hiervoor niet verplicht.
De Belg Fred De Bruyne, die vorig jaar het eindklassement had gewonnen, won dit jaar wederom de Challenge Desgrange-Colombo. Dit jaar schreef hij naast de dubbel van de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, ook Parijs-Tours op zijn naam. Het was de eerste keer dat iemand het eindklassement voor een tweede maal op rij wist te winnen en De Bruyne was nog maar de tweede renner die de Challenge Desgrange-Colombo voor een tweede keer wist te winnen (na Ferdi Kübler, die in 1950, 1952 en 1954 eindwinnaar was). Raymond Impanis, eveneens uit België, legde beslag op de tweede plek en Girowinnaar Gastone Nencini werd derde. Het landenklassement werd voor de vierde keer in successie gewonnen door België.
↑Luik-Bastenaken-Luik had twee winnaars: Germain Derijcke kwam als eerste over de streep, maar zou gesloten spoorbomen hebben genegeerd. Frans Schoubben werd tweede, maar diende een klacht in tegen Derijcke. Hierop gaf Derijcke toe dat hij inderdaad over de gesloten spoorbomen was gesprongen, maar kort daarop trok Schoubben zijn aanklacht in. Op suggestie van Derijcke werd vervolgens besloten op beide coureurs tot winnaar uit te roepen. De helse Luik-Bastenaken-Luik van 1957
Milaan-San Remo
.svg){kind=small}
Miguel Poblet
.svg){kind=small}
Ronde van Vlaanderen (1957)
Parijs-Roubaix
.svg){kind=small}
Ronde van Zwitserland
Adolf Christian
Charly Gaul
Wout Wagtmans
B.R. Duitsland
.svg){kind=small}
Groot-Brittannië
Ierland
Denemarken
· 
· 