Decabroomdifenylethaan
| Decabroomdifenylethaan | ||||
|---|---|---|---|---|
| Structuurformule en molecuulmodel | ||||
| ||||
Structuurformule van decabroomdifenylethaan
| ||||
| Algemeen | ||||
| Molecuulformule | C14H4Br10 | |||
| IUPAC-naam | decabroomdifenylethaan | |||
| Andere namen | 1,2-bis(pentabroomfenyl)ethaan, 1,1'-(ethaan-1,2-diyl)bis(pentabroombenzeen), DBDPE | |||
| Molmassa | 971,27 g/mol | |||
| SMILES | Brc1c(Br)c(Br)c(Br)c(Br)c1CCc(c(Br)c2Br)c(Br)c(Br)c2Br
| |||
| CAS-nummer | 84852-53-9 | |||
| EG-nummer | 284-366-9 | |||
| Wikidata | Q3410491 | |||
| Fysische eigenschappen | ||||
| Aggregatietoestand | vast | |||
| Kleur | wit | |||
| Dichtheid | 3,2 g/cm³ | |||
| Smeltpunt | > 345 °C | |||
| Kookpunt | ca. 676 °C | |||
| Onoplosbaar in | water | |||
| Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
| ||||
Decabroomdifenylethaan (DBDPE) of 1,2-bis(pentabroomfenyl)ethaan is een gebromeerde vlamvertrager die gebruikt kan worden in thermoplastische kunststoffen zoals polyolefinen, ABS of polystyreen, evenals in thermohardende kunststoffen zoals epoxy- en fenolharsen. Deze vlamvertrager wordt sedert begin jaren '90 van de 20e eeuw geproduceerd[1] en is een alternatief voor polygebromeerde difenylethers (PBDE). Tegenover deze laatste heeft het als voordeel dat het bij pyrolyse geen dioxines vormt en slechts sporen van 2,3,7,8-tetrabroomdibenzofuraan. Het is wel duurder dan de vergelijkbare difenylether (decabroomdifenylether).
DBDPE wordt geproduceerd door diverse fabrikanten onder verschillende merknamen door al dan niet partieel gebromeerd 1,2-difenylethaan met een overmaat aan dibroom te laten reageren in aanwezigheid van een Lewiszuur (bijvoorbeeld aluminiumchloride) als katalysator.[2]
De aanwezigheid van DBDPE in het milieu is inmiddels reeds aangetoond, onder meer in het sediment van de Westerschelde.[3]