Duarte Galvão

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Duarte Galvão

Duarte Galvão (in het Latijn Eduardus Gualvam, Évora 1438 of 1445 of 1446-Kamaran 1517) was een Portugees historicus en diplomaat aan het hof van Alfons V, Johan II en Emanuel I van Portugal. Tijdens de Vlaamse Opstand tegen Maximiliaan (1483-1492) zette hij vredesbesprekingen op touw tussen de Vlaamse opstandelingen en Keizer Maximiliaan I.

Leven[bewerken | brontekst bewerken]

Duarte Galvão volgde Fernão Lopes op als koninklijke kroniekschrijver. In zijn werk werd hij beïnvloed door de denkbeelden van Joachim van Fiore, de idealen van de Culto do Divino Espírito Santo ('De verering van de Heilige Geest') en het idee van het Vijfde Rijk.

Als adviseur en secretaris van koning Alfons V en Johan II maakte Duarte Galvão diplomatieke reizen naar paus Alexander VI, keizer Maximiliaan I en het Franse hof. Tijdens de regeerperiode van Emanuel I van Portugal zette hij zijn werk als adviseur en ambassadeur voort. In 1515 - Duarte Galvão liep al tegen de zeventig - stond hij aan het hoofd van een diplomatieke delegatie naar Ethiopië. Duarte Galvão stierf tijdens de reis, op het eiland Kamaran in de Rode Zee, nog voordat hij zijn bestemming had bereikt.[1]

Werken[bewerken | brontekst bewerken]

Duarte Galvão's bekendste werk is de kroniek over Alfonso Henriques, de eerste koning van Portugal.

Ook schreef hij twee Latijnse brieven, één aan de Staten van Brabant en één aan de hofmeester van Filips van Kleef.[2] Met deze brieven mengde het Portugese hof zich in het meningsverschil tussen de Drie Leden van Vlaanderen en edelen als Filips van Kleef die hun kant kozen enerzijds, en Maximiliaan I anderzijds. Duarte Galvão roept de Vlaamse opstandelingen op om zich over te geven aan Maximiliaan I.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]