Erin Routliffe

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Erin Routliffe
Roland Garros 2022
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Canada Canada (tot mei 2017)
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland (juli 2017)
Geboorteplaats Auckland, Nieuw-Zeeland[1]
Geboortedatum 11 april 1995
Woonplaats Caledon, Ontario
Lengte 1,88 m[2]
Slaghand rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 1.339.362 US dollar
Coach Ralph Platz[1]
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 85–90
Titels 0 WTA, 1 ITF
Hoogste positie 582e (12 juni 2023)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 236–161
Titels 5 WTA, 16 ITF
Hoogste positie 5e (18 maart 2024)
WTA Finals halve finale (2023)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open halve finale (2024)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (2022)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (2022)
Vlag van Verenigde Staten US Open winst (2023)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 2–6
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (2022)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (2022)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (2022, 2023)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (2022)
Laatst bijgewerkt op: 1 april 2024
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Erin Routliffe (Auckland, 11 april 1995) is een tennisspeelster uit Canada, die sinds juli 2017 uitkomt voor haar geboorteland Nieuw-Zeeland.[3][4] Zij begon op zesjarige leeftijd met tennis.[5] Haar favo­riete onder­grond is hardcourt. Zij speelt rechts­handig en heeft een twee­handige back­hand. Zij is actief in het inter­na­tio­nale tennis sinds 2010.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

In 2015 speelde Routliffe haar eerste grandslampartij, op het damesdubbelspeltoernooi van het US Open – samen met de Amerikaanse Maya Jansen kreeg zij een wildcard. Eerder had zij met Jansen al de NCAA gewonnen.[6]

Routliffe stond in 2018 voor het eerst in een WTA-finale, op het dubbelspeltoernooi van Washington, samen met de Chileense Alexa Guarachi – zij verloren van het koppel Han Xinyun en Darija Jurak.

In 2021 veroverde Routliffe haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Palermo, samen met de Belgische Kimberley Zimmermann, door het Russische koppel Natela Dzalamidze en Kamilla Rachimova te verslaan. In september bereikte zij op het US Open de derde ronde, met de Canadese Leylah Fernandez aan haar zijde.

In januari 2022 deed Routliffe voor het eerst mee aan het gemengd dubbelspel, op het Australian Open samen met landgenoot Michael Venus – zij bereikten er meteen de kwart­finale. Ook op het vrouwen­dubbel­spel van Wimbledon bereikte zij de kwart­finale, met de Poolse Alicja Rosolska aan haar zijde.

Op het US Open 2023 won Routliffe haar eerste grandslamtitel, aan de zijde van de Canadese Gabriela Dabrowski. Daarmee haakte zij nipt aan bij de top 20 van de wereldranglijst in het dubbelspel. Met Dabrowski won zij in oktober ook het WTA 500-toernooi van Zhengzhou.

Op 1 januari 2024 trad Routliffe toe tot de top tien van het dubbelspel. Op het Australian Open 2024 bereikte zij, terug met Dabrowski, de halve finale. Daarmee stootte zij door naar de zesde plek van de wereldranglijst in het dubbelspel.

Tennis in teamverband[bewerken | brontekst bewerken]

Sinds 2017 maakt Routliffe deel uit van het Nieuw-Zeelandse Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 17–9.

Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]

Routliffe werd in Nieuw-Zeeland geboren toen haar ouders, Robert Routliffe en Catherine MacLennan, een zeiltocht rond de wereld maakten. Na haar geboorte bleven zij nog vier jaar in Nieuw-Zeeland – ook haar twee jongere zussen Tara en Tess werden daar geboren.[7]

Van 2013 tot 2017 studeerde Routliffe public relations aan de University of Alabama.[8]

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel		 rang
dubbelspel
2011 828 720
2012 643 694
2013 1102 440
2014 – 677
2015 – 536
2016 633 570
2017 795 339
2018 729 106
2019 862 149
2020 794 154
2021 942 54
2022 1044 32
2023 672 11

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
– niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

geen deelname

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2015 2018 2019 2021 2022 2023 2024
Vlag van Australië Australian Open – – – – 1R 1R HF
Vlag van Frankrijk Roland Garros – – – – 3R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon – 1R 1R – KF 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R – – 3R 2R W

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2022 2023 2024
Vlag van Australië Australian Open KF – 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R –
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R –

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

geen

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 2021-07-25 Vlag van Italië WTA Palermo gravel Vlag van België Kimberley Zimmermann Vlag van Rusland Natela Dzalamidze
Vlag van Rusland Kamilla Rachimova 		7-6, 4-6, [10-4] details
2. 2022-08-06 Vlag van Verenigde Staten WTA Washington hardcourt Vlag van Verenigde Staten Jessica Pegula Witte vlag Anna Kalinskaja
Vlag van Verenigde Staten Caty McNally 		6-3, 5-7, [12-10] details
3. 2023-03-05 Vlag van Verenigde Staten WTA Austin hardcourt Vlag van Indonesië Aldila Sutjiadi Vlag van Verenigde Staten Nicole Melichar-Martinez
Vlag van Australië Ellen Perez 		6-4, 3-6, [10-8] details
4. 2023-09-10 Vlag van Verenigde Staten US Open hardcourt Vlag van Canada Gabriela Dabrowski Vlag van Duitsland Laura Siegemund
Witte vlag Vera Zvonarjova 		7-6, 6-3 details
5. 2023-10-15 Vlag van China WTA Zhengzhou hardcourt Vlag van Canada Gabriela Dabrowski Vlag van Japan Shuko Aoyama
Vlag van Japan Ena Shibahara 		6-2, 6-4 details
verloren finales
1. 2018-08-05 Vlag van Verenigde Staten WTA Washington hardcourt Vlag van Chili Alexa Guarachi Vlag van China Han Xinyun
Vlag van Kroatië Darija Jurak 		3-6, 2-6 details
2. 2021-07-31 Vlag van Verenigde Staten WTA Charleston gravel Vlag van Indonesië Aldila Sutjiadi Vlag van Chinees Taipei Liang En-shuo
Vlag van Canada Rebecca Marino 		7-5, 5-7, [7-10] details
3. 2021-09-18 Vlag van Luxemburg WTA Luxemburg hardcourt (i) Vlag van België Kimberley Zimmermann Vlag van België Greet Minnen
Vlag van België Alison Van Uytvanck 		3-6, 3-6 details
4. 2021-09-26 Vlag van Tsjechië WTA Ostrava hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Kaitlyn Christian Vlag van India Sania Mirza
Vlag van China Zhang Shuai 		3-6, 2-6 details
5. 2022-02-13 Vlag van Rusland WTA Sint-Petersburg hardcourt (i) Vlag van Polen Alicja Rosolska Vlag van Rusland Anna Kalinskaja
Vlag van Verenigde Staten Caty McNally 		3-6, 7-6, [4-10] details
6. 2022-06-25 Vlag van Duitsland WTA Bad Homburg gras Vlag van Polen Alicja Rosolska Vlag van Japan Eri Hozumi
Vlag van Japan Makoto Ninomiya 		4-6, 7-6, [5-10] details
7. 2022-10-09 Vlag van Tsjechië WTA Ostrava hardcourt (i) Vlag van Polen Alicja Rosolska Vlag van Verenigde Staten Caty McNally
Vlag van Verenigde Staten Alycia Parks 		3-6, 2-6 details
8. 2023-05-06 Vlag van Spanje WTA Reus gravel Vlag van Chili Alexa Guarachi Vlag van Australië Storm Hunter
Vlag van Australië Ellen Perez 		1-6, 6-7 details
9. 2023-09-23 Vlag van Mexico WTA Guadalajara hardcourt Vlag van Canada Gabriela Dabrowski Vlag van Australië Storm Hunter
Vlag van België Elise Mertens 		6-3, 2-6, [4-10] details
10. 2024-03-31 Vlag van Verenigde Staten WTA Miami hardcourt Vlag van Canada Gabriela Dabrowski Vlag van Verenigde Staten Sofia Kenin
Vlag van Verenigde Staten Bethanie Mattek-Sands 		6-4, 6-7, [9-11] details

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Erin Routliffe.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Erin_Routliffe&oldid=67308808"