Exploratiegeofysica
Exploratiegeofysica is de toegepaste tak van geofysica waarbij oppervlaktemethoden gebruikt worden om de eigenschappen en structuren in de ondergrond in kaart te brengen.
In de exploratiegeofysica worden praktische natuurkundige methoden zoals seismiek, gravimetrie en elektrische of elektromagnetische methoden gebruikt om via remote sensing anomalieën in de ondergrond op te sporen. Vaak wordt dit gedaan om delfstoffen als ertsen, olie of aardgas op te sporen voor de olie-industrie of mijnbouw. Exploratiegeofysische methoden kunnen echter ook worden toegepast bij studies van de menselijke invloed op het milieu, in de civiele techniek of in de archeologie.
Exploratiegeofysica wordt gezien als een wetenschappelijk vakgebied en er zijn een aantal wetenschappelijke genootschappen voor exploratiegeofysica, waaronder de SEG.
Technieken[bewerken | brontekst bewerken]
Het in kaart brengen van de ondergrond kan door middel van verschillende technieken:
- seismische methoden zoals reflectieseismiek, refractieseismiek en seismische tomografie.
- door magnetotelluriek
- bestudering van boorkernen
- elektromagnetische methoden
- bestudering van de voortplanting van radiogolven in de ondergrond (Ground Penetrating Radar)
- het meten van de elektrische resistensie van de ondergrond door Electrical Resistivity Tomography (ERT)
- in kaart brengen van het magnetisme in de ondergrond door magnetometers of aeromagnetiek
- metingen van de schijnbare zwaartekracht (gravimetrie)
- geodesie
- remote sensing