Fede Galizia
| Fede Gallizi | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Judith met het hoofd van Holofernes (1596). De uitbeelding van Judith wordt geduid als zelfportret.
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Bijnaam | Fede Galizia | |||
| Geboren | Milaan of Trente, circa 1578 | |||
| Overleden | Milaan, circa 1630 | |||
| Geboorteland |  Italië
| |||
| Beroep(en) | Kunstschilder | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Stijl(en) | Maniërisme | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Fede Galizia (Milaan, circa 1578–1630) was een Italiaanse renaissanceschilder. Ze werd vooral bekend van haar stillevens, waarmee ze als een pionier beschouwd wordt.[1]
Leven[bewerken | brontekst bewerken]
Fede Gallizi, bekend onder de naam Galizia, werd geboren in Milaan in 1578. Haar vader Nunzio Galizia was een miniatuurschilder en leerde Fede Galizia het vak. Toen ze 12 jaar oud was, werd ze door haar tijdgenoot Gian Paolo Lomazzo al een begenadigd schilder genoemd.[2][3] In 1595 vermeldde de Jezuïet en geschiedkundige Paolo Morigia haar in zijn publicatie Nobilità di Milano als een van de meest opmerkelijke personen uit die tijd.[3]
Galizia bleef ongehuwd. Haar testament is gedateerd op 21 juni 1630. Vermoedelijk overleed ze rond die tijd, mogelijk aan de pest die toen in Italië heerste.
Werk[bewerken | brontekst bewerken]
Fede Galizia schilderde portretten, miniaturen en altaarstukken in opdracht, maar ze werd vooral bekend om haar stillevens. Er zijn 63 werken van haar bekend, waarvan 44 stillevens.[4] Een van haar schilderijen, gesigneerd in 1602, wordt beschouwd als het eerste gedateerde stilleven van een Italiaans kunstenaar.
Galizia werkte in de stijl van het Lombardse maniërisme, een stijl die vooral voorkwam rond Mantua en die bekend was tot in Frankrijk. Haar stillevens zijn gedetailleerd en met heldere kleuren. De meeste werken tonen simpele fruitschalen, gecentreerd in het doek, vaak op een tafel. Ze is waarschijnlijk beïnvloed door Caravaggio's Canestra di frutta (1599). In de traditie van de contrareformatie hield ze een strikte en eenvoudige stijl aan, in tegenstelling tot de rijkere composities en vormen bij veel van haar tijdgenoten.
Haar portretten zijn bekend om hun realisme en psychologisch inzicht.[3] Hun karakteristieke eenvoud past in de naturalistische traditie van Moretto da Brescia, Lorenzo Lotto en Giovanni Battista Moroni.[3][5]
Een aantal van haar werken waren eerder toegeschreven aan Panfilo Nuvolone, die door haar was geïnspireerd.
-
Portret van Paolo Morigia (1596) -
Portret van Federico Zuccari (1604) -
Stilleven (ca. 1610) -
Majolicamand met fruit (ca. 1610) -
Witte schaal met perziken, rode en blauwe pruimen (ca. 1610) -
Kersen op een zilveren schaal met wilde appels (datum onbekend)
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
- Nancy G. Heller (1987): Women artists, an illustrated history book ISBN 0 86068 933 6
- Ilya Sandra Perlingieri (1992): Anguissola, Rizzoli International. ISBN 978-0-8478-1544-9
- Whitney Chadwick (1990): Women, Art, and Society, Thames and Hudson, Londen. ISBN 978-0-500-20354-5
- Anne Sutherland Harris en Linda Nochlin (1976): Women Artists: 1550-1950, Los Angeles County Museum of Art, Knopf, New York. ISBN 978-0-394-41169-9
- Segal, Sam (March 1998). An early still life by Fede Galizia. The Burlington Magazine CXL (1140): 164–171.
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ Elaine Hedges en Ingrid Wendt (red., 1980): In Her Own Image: Women Working in the Arts, Feminist Press at CUNY, New York, blz. 54-55.
- ↑ Gian Paolo Lomazzo (1590): Idea del tempio della pittura, Milaan, blz. 163
- ↑ a b c d Delia Gaze (red., 1997): Dictionary of Women Artists: Artists, J-Z, Fitzroy Dearborn, Londen, blz. 564-566.
- ↑ Segal (1998)
- ↑ Andrea Bayer (2004): Painters of reality : the legacy of Leonardo and Caravaggio in Lombardy, Metropolitan Museum of Art, New York, blz. 240.
