Francesco di Vannuccio

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Madonna met Kind, 1375-85, Salini collectie.

Francesco di Vannuccio was een Italiaanse kunstschilder die actief was in Siena tussen 1356 en 1389.[1]

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Francesco di Vannuccio wordt genoemd in talrijke documenten met onder meer betalingen in 1361, 1362, 1378, 1385 en 1388, maar het gaat telkens om werken die niet bewaard zijn gebleven zodat het moeilijk uit te maken valt of het inderdaad over slechts één kunstenaar gaat.[1]

Hij werkte in de stijl van stijl van Taddeo di Bartolo,[2] Paolo di Giovanni en Andrea di Vanni d'Andrea en in een persoonlijke reflectie op de schilderstijl van Simone Martini en Lippo Memmi. De intieme en meditatieve werken van Francesco zijn geïnspireerd door de stijl van het werk uit de Avignonese fase van Simone Martini. Hij gebruikt dezelfde thema’s maar in de beelden legt hij meer nadruk op de psychologische weergave en de aardse neigingen van de personages, gevangen in hun meest affectueuse en boeiende relaties.[1]

Werken[bewerken | brontekst bewerken]

Kruisiging, 1380, Staatliche Museen, Berlijn
Zie de categorie Francesco di Vannuccio van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.