Gebruiker:C mon/Kladblok

Politicologie (ook wel politieke wetenschap of politieke wetenschappen) is de sociaalwetenschappelijke discipline die zich bezig houdt met de studie van politiek.

De politicologie valt uit een in een aantal subdisciplines

Politicologie heeft niet "een groot methodologisch middel"

Politicologie wordt gekenmerkt door haar substantiële interesse, haar "fixatie op "politiek" in all haar vele vormen."

Qua benadering is politicologie pluralistisch. Er zijn verschillende benaderingen, zoals politieke psychologie, rationelekeuzetheorie en institutionalisme die parallel van elkaar gebruikt worden door politicologen, soms door onderzoekers geïntegreerd worden en soms in academische debatten tegenover elkaar staan.

Er zijn grofweg twee benaderingen van politiek. De eerste doelt met politiek op de instituties van de overheid. Politicologie is dan de studie van deze instituties. De tweede zit politiek als het gebruik van macht van mensen over andere mensen, is politicologie de studie van "de technieken voor het gebruik van sociale macht."

De geschiedenis van de politicologie gaat terug tot het politiek-filosofisch werk van Grieken als Plato en Aristoteles en Romeinen als Polybius. Zij waren de eerste die op een systematische manier schreven het functioneren van de staat en verschillende politieke regimes hebben vergeleken. Een belangrijke doorbraak was het werk van renaissance denker Niccolo Machiavelli. Hij legde de focus op het individu, zoals de vorst (in De Vorst) en de burger (in Over de Burger), en hun motivaties gebaseerd op "systematische empirische waarneming en nauwkeurige classificaties". In deze periode werden ook aan universiteiten de eerste leerstoelen politieke wetenschap opgericht: de eerste leerstoel politieke wetenschap van de wereld werd in 1612 opgericht aan de Universiteit Leiden. Deze leerstoel werd ingenomen door Daniel Heinsius.

Aan het einde van de negentiende eeuw ontstond de empirische studie van politiek, met vroege werken als Political Science: Or the State Theoretically and Practically Considered" van Theodore Woolsey uit 1978 en "The State: Elements of Historical and Practical Politics" van Woodrow Wilson uit 1889. Deze werken hadden een sterk descriptief karakter en richtten zich op de formeel-juridische aspecten van politieke instituties, daarom werd deze benadering ook wel institutionalisme genoemd. In deze perioden werden ook in Amerika opleidingen Political Science, Government of Politics opgericht aan Amerikaanse Universiteiten. Deze werden vaak bevolkt door historici, juristen en politiekfilosofen. Na de Eerste Wereldoorlog vindt het eerste politicologische onderzoek plaats dat gebruik maakt van grootschalige enquêtes. Dit onderzoek vondt plaats in Chicago en werd uitgevoerd door de University of Chicago. De emprisiche studie van politicologie ontwikkelde zich in deze periode met name in de Verenigde Staten wat tot de huidige tijd het belangrijkste land voor de politicologie zou blijven. In 1903 werd in Amerika de American Political Science Association opgericht, nog steeds de belangrijkste vereniging van politicologen.

Pas na de Eerste Wereldoorlog, echter, kwam de wetenschappelijke studie van de politiek pas echt op gang: het aantal opleidingen groeide sterk. Ook in Nederland waar in 1947 aan de Universiteit van Amsterdam de eerste opleiding politicologie werd gestart aan de nieuwe Politiek Sociale Faculteit. Na de Tweede Wereldoorlg werd de University of Michigan een belangrijke plek voor de vorming van Amerikaanse politicologen in kwantitatieve politicologische methoden gericht op statitiek in het bijzonder enquêtes onder kiezers. In Europa werd sterk gebouwd op de Amerikaanse politicologie. Een belangrijke ontwikkeling in de politicologie was de 'behavioral revolution' van de jaren '50 en '60 Een nieuwe generatie politicologen benadruktte dat politicologisch onderzoek zich moest richten op datgene wat direct waarneembaar is en haar uitspraken empirisch moet testen. In deze periode werd politicologie een echt wetenschappelijke discipline, waarbij publicaties gebaseerd waren op peer-review. De kwantitatieve benadering die was ontwikkeld voor kiezers werd nu ook toegepast op andere actoren, zoals wetgevers, en andere onderdelen van de politieke cyclus, zoals de uitvoering van beleid.In 1970 werd de European Consortium for Political Science opgericht een belangrijk forum voor de ontwikkeling van politicologie in Europa.

in de jaren '80 werd rationelekeuzetheorie, de toepassing van economische modellen op politieke besluitvorming, de dominante benadering in de politicologie. In 1957 was Anthony Downs de eerste die dit deed in zijn "An Economic Theory of Democracy". In deze benadering werden politieke besluiten formeel gemodelleerd.

In de jaren '90 volgde het "nieuwe institutionalisme". Onderzoekers legde de nadruk terug op politieke instituties en de manier waarop zij invididueel gedrag structureren. Deze term dekt echter een veelheid aan benaderingen, zoals rational choice institutionalism dat kijkt naar de manier waarop politieke instituties incentives beinvloeden en "normatief institutionalisme" dat kijkt naar politiek gedrag vaniit de rollen die mensen spelen in de politiek en de normen waar mensen zich aan houden.

Deze benadering zorgde ervoor dat politicologen niet meer zwart-wit denken over het belang van het zelfstandig handelen van politieke actoren en de politieke structuur waar zij zich in bevinden.

Politicologen lenen ook vaak methoden, theorieën en begrippen uiit andere disciplines, zoals sociologie, psychologie, economie en filosofie. De scheidslijnen tussen deze disciplines en politicologie zijn niet scherp gedefinieerd. In de grensgebieden tussen deze disciplines en politicologie liggen subdisciplines zoals politieke sociologie, politieke psychologie, politieke economie en politieke filosofie. Aan onderzoek op deze gebieden dragen onderzoekers aan beide disciplines bij. In Nederland geldt daarnaast dat politicologie organisatorisch gescheiden is van bestuurskunde, waarbij bestuurkunde zich richt op het openbaar bestuur in brede zin en politicologie zich meer richt op politieke instituties.

Belangrijke benaderingen in de politicologie zijn:

• Behavorisme, dat inzichten uit het positivisme probeert toe te passen op politiek en zich richt op waarneembaar politiek gedrag.
• Pluralisme, dat zich richt op de overheid als de plek waar groepen concureren om de mogelijkheid beleid te beïnvloeden.. Deze benadering kent haar oorsprong in het werk van Bentley The Process of Government uit 1908 en had haar hoogtepunt in Robert Dahl's Who Governs uit 1961.
• Rationelekeuzetheorie, dat politiek gedrag verklaart aan de hand van de incentives van politieke actoren.
• Institutionalisme, dat zich focust op politieke instituties, regels, normen en waarden.
• Constructivisme, dat stelt dat het gedrag van politieke actoren gedreven wordt die beketenis die actoren toekennen aan hun handelingen.
• Politieke psychologie, dat politiek gedrag probeert te verklaren vanuit de persoonlijkheid en de cognitie van individuen
• Marxisme, dat politiek onderzoekt als een conflict tussen maatschappelijke klassen.

Political science is a social science discipline that deals with systems of government, and the analysis of political activity and political behaviour. It deals extensively with the theory and practice of politics which is commonly thought of as determining of the distribution of power and resources. Political scientists "see themselves engaged in revealing the relationships underlying political events and conditions, and from these revelations they attempt to construct general principles about the way the world of politics works." Political science is related to and draws upon the fields of economics, law, sociology, history, philosophy, geography, psychology, and anthropology.

Although it was codified in the 19th century, when the contemporary form of the academic social sciences was established, the study of political science has ancient roots that can be traced back to the works of Aristotle, Plato, and Chanakya which were written nearly 2,500 years ago. Political science usually comprises the sub-disciplines of comparative politics, international political economy, international relations, political theory, public administration, public law and political methodology

Comparative politics is the science of comparison and teaching of different types of constitutions, political actors, legislature and associated fields, all of them from an intrastate perspective. International relations deals with the interaction between nation-states as well as intergovernmental and transnational organizations. Political theory is more concerned with contributions of various classical and contemporary thinkers and philosophers.

Political science is methodologically diverse and appropriates many methods originating in social research. Approaches include positivism, interpretivism, rational choice theory, behaviouralism, structuralism, post-structuralism, realism, institutionalism, and pluralism. Political science, as one of the social sciences, uses methods and techniques that relate to the kinds of inquiries sought: primary sources such as historical documents and official records, secondary sources such as scholarly journal articles, survey research, statistical analysis, case studies, experimental research and model building.

Overview

Political scientists study matters concerning the allocation and transfer of power in decision making, the roles and systems of governance including governments and international organizations, political behaviour and public policies. They measure the success of governance and specific policies by examining many factors, including stability, justice, material wealth, peace and public health. Some political scientists seek to advance positive (attempt to describe how things are, as opposed to how they should be) theses by analyzing politics. Others advance normative theses, by making specific policy recommendations.

Political scientists provide the frameworks from which journalists, special interest groups, politicians, and the electorate analyze issues. According to Chaturvedy, "...Political scientists may serve as advisers to specific politicians, or even run for office as politicians themselves. Political scientists can be found working in governments, in political parties or as civil servants. They may be involved with non-governmental organizations (NGOs) or political movements. In a variety of capacities, people educated and trained in political science can add value and expertise to corporations. Private enterprises such as think tanks, research institutes, polling and public relations firms often employ political scientists." In the United States, political scientists known as "Americanists" look at a variety of data including constitutional development, elections, public opinion and public policy such as Social Security reform, foreign policy, US Congressional committees, and the US Supreme Court — to name only a few issues.

Political science, possibly like the social sciences as a whole, "as a discipline lives on the fault line between the 'two cultures' in the academy, the sciences and the humanities." Thus, in some American colleges where there is no separate School or College of Arts and Sciences per se, political science may be a separate department housed as part of a division or school of Humanities or Liberal Arts. Whereas classical political philosophy is primarily defined by a concern for Hellenic and Enlightenment thought, political scientists are also marked by a great concern for "modernity" and the contemporary nation state, along with the study of classical thought, and as such share a greater deal of terminology with sociologists (e.g. structure and agency).

Most United States colleges and universities offer B.A. programs in political science. M.A. or M.A.T. and Ph.D. or Ed.D. programs are common at larger universities. The term political science is more popular in North America than elsewhere; other institutions, especially those outside the United States, see political science as part of a broader discipline of political studies, politics, or government. While political science implies use of the scientific method, political studies implies a broader approach, although the naming of degree courses does not necessarily reflect their content. Separate degree granting programs in international relations and public policy are not uncommon at both the undergraduate and graduate levels. Master's level programs in political science are common when political scientists engage in public administration.

The national honor society for college and university students of government and politics in the United States is Pi Sigma Alpha.

Modern political science

Modern political science was founded by Niccolò Machiavelli. Because political science is essentially a study of human behaviour, in all aspects of politics, observations in controlled environments are often challenging to reproduce or duplicate, though experimental methods are increasingly common (see experimental political science). Citing this difficulty, former American Political Science Association President Lawrence Lowell once said "We are limited by the impossibility of experiment. Politics is an observational, not an experimental science." Because of this, political scientists have historically observed political elites, institutions, and individual or group behaviour in order to identify patterns, draw generalizations, and build theories of politics.

Like all social sciences, political science faces the difficulty of observing human actors that can only be partially observed and who have the capacity for making conscious choices unlike other subjects such as non-human organisms in biology or inanimate objects as in physics. Despite the complexities, contemporary political science has progressed by adopting a variety of methods and theoretical approaches to understanding politics and methodological pluralism is a defining feature of contemporary political science.

The advent of political science as a university discipline was marked by the creation of university departments and chairs with the title of political science arising in the late 19th century. In fact, the designation "political scientist" is typically for those with a doctorate in the field, but can also apply to those with a master's in the subject. Integrating political studies of the past into a unified discipline is ongoing, and the history of political science has provided a rich field for the growth of both normative and positive political science, with each part of the discipline sharing some historical predecessors. The American Political Science Association was founded in 1903 and the American Political Science Review was founded in 1906 in an effort to distinguish the study of politics from economics and other social phenomena.

Behavioural revolution and new institutionalism

In the 1950s and the 1960s, a behavioural revolution stressing the systematic and rigorously scientific study of individual and group behaviour swept the discipline. A focus on studying political behaviour, rather than institutions or interpretation of legal texts, characterized early behavioural political science, including work by Robert Dahl, Philip Converse, and in the collaboration between sociologist Paul Lazarsfeld and public opinion scholar Bernard Berelson.

The late 1960s and early 1970s witnessed a take off in the use of deductive, game theoretic formal modelling techniques aimed at generating a more analytical corpus of knowledge in the discipline. This period saw a surge of research that borrowed theory and methods from economics to study political institutions, such as the United States Congress, as well as political behaviour, such as voting. William H. Riker and his colleagues and students at the University of Rochester were the main proponents of this shift.

Despite considerable research progress in the discipline based on all the kinds of scholarship discussed above, it has been observed that progress toward systematic theory has been modest and uneven.

Political science in the Soviet Union

In the Soviet Union, political studies were carried out under the guise of some other disciplines like theory of state and law, area studies, international relations, studies of labor movement, "critique of bourgeois theories", etc. Soviet scholars were represented at the International Political Science Association (IPSA) since 1955 (since 1960 by the Soviet Association of Political and State Studies).

In 1979, the 11th World Congress of IPSA took place in Moscow. Until the late years of the Soviet Union, political science as a field was subjected to tight control of the Communist Party of the Soviet Union and was thus subjected to distrust. Anti-communists accused political scientists of being "false" scientists and of having served the old regime.

After the fall of the Soviet Union, two of the major institutions dealing with political science, the Institute of Contemporary Social Theories and the Institute of International Affairs, were disbanded, and most of their members were left without jobs. These institutes were victims of the first wave of anticommunist opinion and ideological attacks. Today, the Russian Political Science Association unites professional political scientists from all around Russia.

Recent developments

In 2000, the Perestroika Movement in political science was introduced as a reaction against what supporters of the movement called the mathematicization of political science. Those who identified with the movement argued for a plurality of methodologies and approaches in political science and for more relevance of the discipline to those outside of it.

Evolutionary psychology theories argue that humans have evolved a highly developed set of psychological mechanisms for dealing with politics. However, these mechanisms evolved for dealing with the small group politics that characterized the ancestral environment and not the much larger political structures in today's world. This is argued to explain many important features and systematic cognitive biases of current politics.

Cognate Fields

Most political scientists work broadly in one or more of the following five areas:

• Comparative politics, including area studies
• International relations
• Political philosophy or political theory
• Public administration
• Public law

Some political science departments also classify methodology as well as scholarship on the domestic politics of a particular country as distinct fields. In the United States, American politics is often treated as a separate subfield.

In contrast to this traditional classification, some academic departments organize scholarship into thematic categories, including political philosophy, political behaviour (including public opinion, collective action, and identity), and political institutions (including legislatures and international organizations). Political science conferences and journals often emphasize scholarship in more specific categories. The American Political Science Association, for example, has 42 organized sections that address various methods and topics of political inquiry.

History

Zie History of political science voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Political science as a separate field is a rather late arrival in terms of social sciences. However, the term "political science" was not always distinguished from political philosophy, and the modern discipline has a clear set of antecedents including also moral philosophy, political economy, political theology, history, and other fields concerned with normative determinations of what ought to be and with deducing the characteristics and functions of the ideal state.

See also

• Outline of political science – structured list of political topics, arranged by subject area
• Index of politics articles – alphabetical list of political subjects
• Political lists – lists of political topics
• Political science terminology
• Outline of law
• Index of law articles
• Process tracing

Further reading

• The Evolution of Political Science (November 2006). APSR Centennial Volume of American Political Science Review. Apsanet.org. 4 February 2009.
• European Political Processes: Essays and Readings (1968). [Compiled and] ed., with original essays, by Henry S. Albinski [and] Lawrence K. Pettit. Boston: Allyn and Bacon. vii, 448 p.
• Goodin, R. E.; Klingemann, Hans-Dieter (1996). A New Handbook of Political Science. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-829471-9.
• Klingemann, Hans-Dieter, ed. (2007) The State of Political Science in Western Europe. Opladen: Barbara Budrich Publishers. ISBN 978-3-86649-045-1.
• Schramm, S. F.; Caterino, B., eds. (2006). Making Political Science Matter: Debating Knowledge, Research, and Method. New York and London: New York University Press. Making Political Science Matter. Google Books. 4 February 2009.
• Roskin, M.; Cord, R. L.; Medeiros, J. A.; Jones, W. S. (2007). Political Science: An Introduction. 10th ed. New York: Pearson Prentice Hall. ISBN 978-0-13-242575-9 (10). ISBN 978-0-13-242575-9 (13).
• Tausch, A.; Prager, F. (1993). Towards a Socio-Liberal Theory of World Development. Basingstoke: Macmillan; New York: St. Martin's Press.
• Oxford Handbooks of Political Science
• Noel, Hans (2010) "Ten Things Political Scientists Know that You Don’t" The Forum: Vol. 8: Iss. 3, Article 12.
• Zippelius, Reinhold (2003). Geschichte der Staatsideen (=History of political Ideas), 10th ed. Munich: C.H. Beck. ISBN 3-406-49494-3.
• Zippelius, Reinhold (2010). Allgemeine Staatslehre, Politikwissenschaft (=Political Science),16th ed. Munich: C.H. Beck. ISBN 978-3-406-60342-6.

External links

Wikibooks

Wikibooks heeft meer over dit onderwerp: Political Science.

• Institute for Comparative Research in Human and Social Sciences (ICR) -Japan
• European Consortium for Political Research
• International Political Science Association
• International Studies Association
• IPSAPortal : Top 300 websites for Political Science
• International Association for Political Science Students
• American Political Science Association
• Midwest Political Science Association
• Southern Political Science Association
• Graduate Institute of International and Development Studies. "Political Science Department which offers MA and PhD programmes"
• Dalmacio Negro, Political Science Emeritus Professor at CEU San Pablo University, Madrid (SPAIN)
• Political Studies Association of the UK
• PROL: Political Science Research Online (prepublished research)
• Truman State University Political Science Research Design Handbook
• A New Nation Votes: American Elections Returns 1787–1825
• Comparative Politics in Argentina & Latin America: Site dedicated to the development of comparative politics in Latin America.
• Introduction to Political Science Video

Library Guides to Political Science

• Library, Political Science. Research Guides. University of Michigan.
• Bodleian Libraries, Political Science. LibGuides. University of Oxford.
• Library, Politics Research Guide. LibGuides. Princeton University.
• Libraries, Political Science. Research Guides. Syracuse University.
• University Libraries, Political Science. Research Guides. Texas A&M University.

Category:Politology

Politicologie, ook wel politieke wetenschappen genoemd, is een discipline binnen de sociale wetenschappen die zich bezighoudt met het bestuderen van politiek. De huidige politicologie is in vergelijking met andere wetenschappen opmerkelijk omdat zij niet één methode hanteert en er niet één eenduidige definitie van het vakgebied te geven is.

Politicologie als wetenschap

Politicologie is op twee manieren een opmerkelijke wetenschap.

1. De politicologie hanteert geen eenduidige methode of theoretisch kader. Anders dan bijvoorbeeld natuurkunde, is er niet één politicologische methode. Politicologen hanteren verschillende methoden en technieken en theoretische perspectieven om de politiek te beschrijven. Belangrijke theoretische kaders zijn afkomstig uit andere wetenschappen, als de psychologie en de economie. Politicologen gebruiken zowel kwalitatieve als kwantitatieve methoden van onderzoek. Dit wordt ook wel de verschillende focus van de politicologie genoemd.
2. De politicologie heeft geen eenduidige definitie van haar vakgebied, de politiek. Collectieve conflicten tussen staten worden op verschillende niveaus opgelost, zowel binnen als buiten de staat. Macht speelt in de politiek een belangrijke rol. Veel politicologen hebben een verschillende kijk op wat politiek is. Zo kan het dat sommige politicologen zich richten op sociale bewegingen, anderen zich op politieke leiders en nog anderen zich op politieke verslaggeving. Er wordt vaak onderscheid gemaakt tussen de verschillende loci, lagen, van de politicologie.

Focus van de politicologie

Er zijn veel verschillende theoretische perspectieven, ook wel focus, binnen de politicologie, veel hiervan behoren ook tot andere wetenschappen of zijn zelf onafhankelijke wetenschappen. Veel van deze foci hebben hun eigen methoden en normatieve aannames. De belangrijkste zijn:

• Het pluralisme en het elitisme houden zich bezig met de verdeling van macht tussen elite en volk: pluralisten als Dahl menen dat in democratieën het volk een grote invloed heeft op de elite die haar bestuurt; elitisten, als Pareto, Marx en Michels menen dat de ontwikkeling van elites die hun eigen belang nastreven, onvermijdelijk is. In de periode 1920-1960 waren deze perspectieven zeer invloedrijk.
• De rationele-keuzetheorie of speltheorie maakt op basis van specifieke aannames over menselijke rationaliteit modellen waarmee zij (politiek) gedrag van mensen onderzoeken en voorspellen. Rationele-keuzetheorie is verbonden met de economie en de wiskunde. Vanaf de jaren 90 is de rationele-keuzetheorie aan belang in de politicologie gaan winnen.
• Het behavioralisme onderzoekt het (politiek) gedrag van mensen en probeert op basis van inductieve modellen te maken waarmee zij dit gedrag kunnen voorspellen. Het is een klassieke stroming uit de psychologie. Met name in de jaren 50, en '60 was dit een invloedrijk perspectief.
• De politieke psychologie houdt zich enerzijds bezig met de bestudering van psychologie van leiders, als met groot kwantitatief onderzoek naar de kennis, het gedrag en de attituden van kiezers. Vanaf de jaren 90 wordt de politieke psychologie een steeds invloedrijker perspectief in het vakgebied.
• De politieke filosofie houdt zich bezig met normatieve vragen naar politieke systemen. Politieke filosofie is veel ouder dan de politicologie.
• Het institutionalisme houdt zich bezig met de werking van politieke instituties en hun invloed op politieke actoren. Dit deelgebied is innig verbonden met het staatsrecht. In de periode 1900-1940 was het institutionalisme een belangrijk perspectief. Maar door het behavioralisme en de rationele-keuzetheorie heeft zij aan belang verloren. Op dit moment vindt er in de Amerikaanse en Britse politicologie een herleving van het institutionalisme onder de naam neo-institutionalisme plaats.

Binnen de leer der internationale betrekkingen zijn eigen theoretische perspectieven ontstaan, de belangrijkste hiervan zijn:

• Het realisme, dat veel belang hecht aan het eigenbelang van staten. Realisten menen dat militaire macht de belangrijkste macht van staten is. Realisten zien de internationale politiek als een anarchistisch geheel, waar staten hun eigen belangen nastreven, die vaak strijdig zijn. Conflicten, met name oorlog, maar ook economische en politieke conflicten, worden door deze stroming gezien als onvermijdelijk. Deze benadering is verbonden met de mercantillistische benadering van de Internationale Politieke Economie, die een groot belang hecht aan protectionisme.
• Het idealisme of liberalisme hecht veel belang aan het eigenbelang van individuen. Het heeft oog voor andere vormen van macht, met name economische. Het legt de nadruk op samenwerking tussen staten, bilateraal of in internationale verdragen en organisaties. Idealisten menen dat oorlog vermeden moet worden. In de Internationale Politieke Economie leggen zij de nadruk op voordelen van vrijhandel en een open economie.
• Het marxisme kent voornamelijk aanhangers onder wetenschappers die de structurele ongelijkheid tussen Noord en Zuid onderzoeken. Volgens aanhangers van het marxisme en het daaraan verwante structuralisme ligt de basis voor deze structurele achterstelling in de economische-, en daarmee klassenverhoudingen die voortkomen uit het kapitalisme. Oorlogen en conflicten zien zij als onvermijdelijke uitingen van deze onrechtvaardige structuren in de internationale politiek.
• Naast deze perspectieven zijn er nog een aantal andere theoretische stromingen die in de loop der tijd een plaats hebben gekregen binnen de internationale betrekkingen, zoals constructivisme en feminisme.

De politicologie is voortgekomen uit andere wetenschappen en heeft nauwe betrekkingen met en dezelfde interesses en methoden als vakken als geschiedenis, recht, psychologie, de economie en de bestuurskunde.

Locus van de politicologie

De politicologie onderzoekt de politiek op verschillende lagen, ook wel loci. Hierbij is het belangrijk om onderscheid te maken tussen enerzijds de leer der internationale betrekkingen en anderzijds de vergelijkende politicologie, die betrekking heeft op de werking van (systemen in) nationale staten. Er wordt in veel Nederlandse en Belgische departementen het volgende onderscheid gemaakt tussen verschillende lagen:

• Nationale politiek, de bestudering van het politieke systeem van de eigen staat.
• Internationale Politiek of leer der internationale betrekkingen, bestudeert de werking van internationale regimes, zoals de VN, en de onderlinge betrekkingen tussen staten. De polemologie, die oorlog en vrede bestudeert is hier een deelgebied van, evenals de internationale politieke economie, die zich bezighoudt met internationale handel en ontwikkelingsvraagstukken.
• Vergelijkende Analyse van Politieke Systemen, is een veld dat zich bezighoudt met het vergelijken van verschillende nationale politieke systemen.
• Politiek van de Europese Unie, is een ontwikkelend veld, dat zich zowel baseert op de leer der internationale betrekkingen als vergelijkend onderzoek naar federale systemen.

Opleiding

Een "Master in de politicologie of in de politieke wetenschappen" (M.Sc.) wordt onder meer aangeboden aan de universiteit van:

• Amsterdam
• Antwerpen
• Brussel
• Gent (drie trajecten: Politieke wetenschappen {Nationale of Internationale politiek}, EU studies of Conflict and development)
• Leiden
• Leuven (vier trajecten: Vergelijkende Politicologie, Internationale Betrekkingen, Politieke Theorie, Politiek Gedrag en Communicatie of Nederlandse Politiek)
• Nijmegen (drie trajecten: Vergelijkende Politicologie, Internationale Betrekkingen of Politieke Theorie en Filosofie)

Geschiedenis van de politicologie

Zie Geschiedenis van de politicologie voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De moderne politicologie is ontstaan als wetenschap ontstaan in de Verenigde Staten rond 1860. Maar er zijn veel historische voorgangers van de politicologie. De Amerikaanse historicus Herbert Baxter Adams zou de term politieke wetenschappen ('political science') hebben bedacht, toen hij geschiedenis doceerde aan de Johns Hopkins-universiteit.

Politicologen

De beroepsvereniging van Nederlandse politicologen is de Nederlandse Kring voor Wetenschap der Politiek.

Enkele bekende politicologen zijn:

• Wetenschappers:
  • Kees Aarts
  • Rudy Andeweg
  • Hans Blokland
  • Hans Breeveld
  • Ahron Bregman
  • Zbigniew Brzeziński (ook politicus)
  • Ko Colijn
  • Rik Coolsaet
  • Ben Crum
  • Hans Daalder
  • Hans Daudt
  • Kris Deschouwer
  • Carl Devos
  • Sytze Faber
  • Norman Finkelstein
  • Francis Fukuyama
  • Daniel Goldhagen
  • Maarten Hajer
  • Marc Hooghe
  • Samuel Huntington
  • Ruud Koole (ook politicus)
  • André Krouwel
  • Joeri Levada
  • Arend Lijphart
  • Isaac Lipschits
  • Chantal Mouffe
  • Roland Pierik
  • Robert Putnam
  • William Rehnquist
  • Condoleezza Rice (ook politicus)
  • Uri Rosenthal (ook politicus)
  • Rinus van Schendelen
  • Monika Sie Dhian Ho
  • Dave Sinardet
  • Bart Tromp
  • Robert Jan van der Veen
  • Joris Voorhoeve (ook politicus)
  • Johan de Vree
  • Aaron Wildavsky
  • Karel van Wolferen
  • Woodrow Wilson (ook politicus)
• Politici (alleen gestudeerd):
  • Wouter Bos
  • Elco Brinkman
  • Jet Bussemaker
  • Dick Cheney
  • Caroline Gennez
  • Peter van Heeswijk
  • Hans Janmaat
  • Bert Koenders
  • Atzo Nicolaï
  • Barack Obama
  • Edith Schippers
  • Kees Vendrik
  • Mei Li Vos
  • Jules Wijdenbosch

Tijdschriften

Invloedrijke academische bladen zijn:

• American Political Science Review
• American Journal of Political Science
• Journal of Politics
• British Journal of Political Science.
• European Journal of Political Research

De Nederlandse Kring voor Wetenschap der Politiek geeft het Engelstalige blad Acta Politica uit.

Externe links

• NKWP, de Nederlandse Kring voor Wetenschap der Politiek, de beroepsvereniging van Nederlandse politicologen.
• QANU, een vergelijking van politicologiestudies in Nederland.

Bronnen, noten en/of referenties

Profile UvA Political Science Political Science at the UvA investigates how ongoing social, economic, and political transformations affect local, national, European and global governance. The Department therefore studies politics broadly, addressing interactions between the political system, the economy and civil society. Its teaching and research carry-out such study to critically investigate and improve the democratic accountability, representative quality and legitimacy of contemporary governance. To pursue this broad mission, the Department is and seeks to remain among the most comprehensive political science communities in Europe. Its faculty represents full academic diversity in terms of substantive areas of research, methodological and epistemological approaches, and engagement with adjacent disciplines. The teaching and research emerging from this diversity does not evolve in isolation but rather through mutual engagement within a single departmental community.