Gebruiker:Ceescamel/Kladblok
@Milliped: @Bijwyks: @Richardkiwi:, willen jullie hier eens naar kijken en eventuele verbeteringen aanbrengen. Alvast bedankt.
Abcouderpad[bewerken | brontekst bewerken]
Het Abcouderpad is een pad voor voetgangers en fietsers in Amsterdam-Zuidoost.
Het kilometerslange pad kreeg op 11 maart 1981 haar naam, een vernoeming naar Abcoude. Het pad, een vervolg op het Meidoornpad, doorsnijdt van het noorden naar het zuiden de wijk Bijlmermeer. Ze heeft aan de noordkant van de D-wijk haar begin, waarvan de coördinaten. Vrijwel direct in het begin overspant een tweetal betonnen spoorbruggen het pad, direct gevolgd door een betonnen metroviaduct. Daarna kruist ze de Dalsteindreef en dient als voet/fietspad van de Dolingadreef, waarvan ze zuidwaarts even later geschieden wordt door een gracht. Die dreef houdt op bij de kruising met de Bijlmerdreef. Het pad duikt onder die weg door en doorsnijdt winkelcentrum de Amsterdamse Poort. Na wederom een onderdoorgang van een viaduct in de Hoogoorddreef doorsnijdt ze de H-buurt. Ook de Gaasperdammerweg, bekend als Rijksweg 9, kan haar niet stoppen. De N- en O-buurt met daartussen de Stadsroute 112 volgen. Ze houdt op bij metroviaduct Randwijkmetrobrug (brug 1620). In wezen loopt het pad nog door, ter hoogte van het Tjepmapad krijgt ze de naam Tegelarijpad.
Abcouderpadspoorbrug[bewerken | brontekst bewerken]
De Abcouderspoorbrug is gelegen in het uiterste noorden van het genoemde voet- en fietspad. Het zijn in wezen twee viaducten. Het noordelijke viaduct draagt daarbij twee sporen in het traject Station Duivendrecht – Station Diemen-Zuid van de Spoorlijn Weesp - Leiden en werd in 1993 in gebruik genomen. Het zuidelijkste spoor op dat viaduct en het zuidelijker gelegen viaduct ligt op het traject Station Diemen-Zuid en Station Amsterdam Bijlmer Arena, waarover geen regelmatige dienstregeling voert. Het zijn twee spoorbogen die leiden tot het noordzuidlopende spoor tussen Amsterdam en Utrecht (Spoorlijn Amsterdam - Elten). Het is de zuster van de Utrechtboog. Over de spoorviaducten leidt tevens het spoor van de supporterstreinen naar Halte Amsterdam ArenA, het station bij de Amsterdam ArenA, dat in 1996 geopend werd.
Abcouderpadmetrobrug[bewerken | brontekst bewerken]
Twintig meter ten zuiden van het spoorviaductcomplex lig opnieuw een viaduct. Dat viaduct uit de jaren zeventig draagt de sporen van de Metrolijn 53 (Gaasperplaslijn]] in het traject Van der Madeweg – Venserpolder. Het beheer van dit viaduct valt onder het GVB en de gemeente Amsterdam; het kent daarom een brugnummer (1603).
Gemeentetelefoon[bewerken | brontekst bewerken]
De Gemeentetelefoon was de gemeentelijke telefoondienst van Amsterdam. Deze dienst bestond van 1 november 1896, als opvolger van de Nederlandsche Bell-Telephoon Maatschappij, en is in de jaren 50 opgegaan in het toenamlige staatsbedrijf PTT.
In Nederland had de firma Nederlandsche Bell-Telephoon Maatschappij (NBTM) de telefoondienst in handen. De eerste telefoonaansluiting zou voor Artis zijn geweest; destijds dierentuin maar ook zakencentrum. De eerste telefooncentrale stond op de hoek Kalverstraat en De Dam.
Amsterdam was na Rotterdam de tweede stad met een eigen telefoondienst in gemeentelijk bezit. De opening in Amsterdam werd verricht door Willem Treub, wethouder van Publieke Werken Amsterdam. Bij de start waren er 1600 abonnées en dat groeide tot 11.000 in 1911. Let wel, door het rijk was een concessie afgeven voor Amsterdam, maar beperkt tot binnen een straal van 5 kilometer gerekend vanaf de Westertoren. Veel zaken moesten destijds nog bovengronds geregeld worden en er was nog geen automatische centrale. Iemand die belde moest via de telefoonlijn aan kabels opgehangen aan zogenaamde Treub-stokken van zijn/haar bedrijf naar de centrale bellen, waar het gesprek handmatig door de telefoniste verder gezet moest worden. De toenmalige directeur J.S. Theunissen[1] zag een groei naar 30.000 wel zitten, maar hij kon daar vanwege gezondheidsredenen niet meer de vruchten van plukken. De groei in telefoonverkeer viel trouwens tegen ten opzichte van steden als Hamburg en Berlijn. In 1911 nam de maatschappij met een vertraging van zeven jaar een eerste [half-]automatische telefooncentrale in dienst in Amsterdam-Zuid aan de Hobbemakade 30 (gesloopt). Een tweede volgde al snel in de Terniersstraat, daaropvolgend in de Raadhuisstraat (gesloopt), die echter getroffen werd door een handelsverbod vanwege de Eerste Wereldoorlog. In 1922 volgde dan weer de eerste volledig automatische centrale, net als de eerdergenoemde geleverd door Siemens AG. Deze centrale kwam aan de Middenweg in een gebouw van Albert Boeken. In 1925 waren er zes telefoongebouwen: Herengracht 295, Spuistraat 168 (gesloopt), Teniersstraat 7 (gesloopt), Middenweg 62, Wingerdweg (gesloopt) en Nova Zemblastraat 81. In 1926/1927 volgde nog de Telefooncentrale Amsterdam-West in de Filips van Almondestraat.[2] In 1936 schreef Willem de Vlugt een gedenkboek Gemeente Telefoon Amsterdam 1896-1936 ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan. In 1946 werd een kleine geschiedschrijving gedaan over het bedrijf in Het Dagblad van 12 november 1946, de telefoondienst bestond 50 jaar.[3]
In de jaren vijftig viel het doek voor de gemeentetelefoon. Het mannenkoor gelieerd aan de telefoondienst zou tot dan furore maken onder de naam GETEA.
Bronnen, noten en/of referenties
|
Categorie: Geschiedenis van de telefonie Categorie: Geschiedenis van Amsterdam