Gebruiker:DannyCaes/nota's

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Saturnus: stagnatie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Naar boven lopen op een naar beneden bewegende roltrap, of: naar beneden lopen op een naar boven bewegende roltrap. Men komt geenszins vooruit en alles blijft te zijn zoals het altijd al geweest is. Ook: kijken doorheen een convergerende en een divergerende Fresnellens, waarbij het (doorheen de twee lenzen) bekeken tafereel onveranderd blijft. Ook: Newton's proef met de twee haaks op elkaar geplaatste prisma's, waarbij wit licht uiteindelijk terug als wit licht de twee prisma's verlaat. Ook: een reusachtige elektrochemische machine waar men langs de ene kant gewoon water in dient te gieten, in de veronderstelling dat langs de andere kant van de machine een geheel ander soort vloeistof uit zal vloeien, doch... hetgeen er uiteindelijk na veel gesputter en gemurmel uitkomt is... gewoon water. Niks gebeurd...
  • Premier Den Uyl, heeft vandaag verklaard, dat we binnen 14 dagen twee weken verder zullen staan (André van Duin's journaal op televisie), met andere woorden, er is niets gezegd...
  • De kaartspelende vakantiegangers in Jacques Tati's film Les Vacances de monsieur Hulot. Deze kaartspelers zitten als (amper bewegende) zombies rondom een tafel in een hotel. Ze beseffen waarschijnlijk niet dat buiten de zon schijnt en dat de zee lonkt om er in te zwemmen of pootje te baden. Ook: steenrijke klaverjassende zonnekloppers op het achterdek van een sneeuwwitte (kraaknette) Yacht ergens aan de Plage Tahiti (waar de Beau Monde elkaar de loef zit af te steken, destijds prachtig in beeld gebracht door Gert-jan Dröge voor diens spitsvondige laatavondprogramma Glamourland).
  • De allerlaatste dag van de zomervakantie, waarbij het beklemmende gevoel opkomt dat er nog slechts enkele uren resten eer 1 september zal beginnen. Men probeert zich gedurende die allerlaatste vakantiedag nog wat te amuseren, en beseft ineens dat de twee maanden juli en augustus voorbij zijn gevlogen (net als in het liedje van Gerard Cox). Sinds ongeveer half augustus hangen in de supermarkten reeds de schreeuwerige pancartes met daarop de tekst Terug naar School!!!, om in zekere zin de vakantievreugde af te remmen.
  • De examenkoorts, op het moment van het jaar dat zowat iedereen zo onnozel als wat rondloopt (lentegevoel, het voorjaar). Zo'n schools examen roept het beklemmende en uiterst wrange gevoel op dat men zich maar moet zien in te tomen en niet teveel moet denken aan de geneugten en vreugden van de lentekriebels en eerste zomerwarmte.
  • Kijken naar de weersvoorspelling op televisie, terwijl men, mits intuitie en de nodige dosis intelligentie, zelf kan aanvoelen wat voor weer het zal worden door gewoon naar buiten te kijken (naar het wolkentype). Ook: voorovergebogen naar het schermpje van de Smartphone kijken, waarop, dankzij het naar beneden gerichte camera-oogje, te zien is hoe de grond of de vloer er onder de voeten uitziet.
  • Een ellenlange vastzittende file op een autosnelweg met veel baanvakken waarvan de eigenlijke bedoeling is dat men zich per automobiel zo vlug mogelijk van punt A naar punt B kan verplaatsten, maar op een gefrustreerde manier het totaal tegengestelde ervaart. Hoor ook: File (André van Duin); achter een Van Gend & Loos.
  • Een bloedklonter die de normale circulatie van het bloed verhindert.
  • Alle mogelijke vormen van verstoppingen en knopen in waterleidingen, klemgeraakte en bijna volledig doorgesneden elektriciteitsdraden, hardnekkig verstopte neuzen die de nodige zuurstoftoevoer naar de hersenen bijna of geheel beletten, oorproppen, vastzittende ontlasting, kalkaanslag in sanitair en wasmachines, zich ophopende en nare geuren verspreidende bergen restafval (...), maar ook het voortijdig opdrogen van een vooraf natgemaakt vel tekenpapier om subtiele aquarelkleuren en/of ecolinekleuren in elkaar over te doen vloeien.
  • De catapult waarvan de rekker al zodanig is uitgerokken dat de rekbaarheid geheel verloren is. Ook: de rekker in het heupgedeelte van een pyamabroek die al zodanig is uitgerokken dat de broek op een manuele manier omhoog dient gehouden te worden. En: alles wat de oorspronkelijke veerkracht verloren is.
  • Handen en voeten die klem komen te zitten tussen deuropeningen die te smal zijn, waarbij de deur zelf zich nog harder toe wringt als de vastzittende persoon zich wil loswerken. Ook: loshangende gedeelten van kledij die overal blijven haperen (schrijnend voorbeeld: Isadora Duncan's lange wapperende sjaal die rond de as van één der wielen van haar (op een noodlottige manier vertrekkende) auto draaide, waarbij Duncan het leven liet).
  • Men wil zich van punt A naar een kortbij liggend punt B verplaatsen, hetgeen zonder problemen en op een vliegensvlugge manier kan geschieden, maar door opgelegde regeltjes van fatsoen is men genoodzaakt een omweg van jewelste te maken, waarbij de oorspronkelijke bedoeling van de verplaatsing van punt A naar punt B totaal de mist ingaat (de spontaniteit van het plan gaat verloren, het resulteert in een uiterst demotiverende nul-operatie, in het volkse Vlaamse jargon: een scheet in een fles).
  • Een vijfjarenplan, waarbij, tegen de tijd dat de vijf jaren om zijn, zo goed als niks meer overblijft van de oorspronkelijke opzet. In zekere zin had het Apolloprogramma ook met dat syndroom te kampen, in ieder geval met de afnemende interesse van de wereldbevolking.
  • De cartoon van de twee tegenover elkaar op twee bergen levende aartsvijanden die elk met een geweer hun opponent beschieten. Beiden maken gebruik van slechts één kogel die na het schieten ervan zodanig aan snelheid mindert dat de kogel gewoon komt aanrollen bij de tegenoverliggende partij, waarbij de betreffende kogel per welgemikte geweer gewoon teruggeschoten wordt. Trefzekerheid gegarandeerd!
  • Een drooggelopen rivier waarvan het enige spoortje nattigheid een stilstaand modderig drijfzand-achtig bodempje is waarin alle levensvormen (vissen en dergelijke) stikken en sterven.
  • Opdroging, verstarring, vastlopende tandwielen en kogellagers die niet of onvoldoende van smeerolie zijn voorzien, gewrichtsproblemen, het gevoel zichzelf een verroest ijzeren hek te kunnen of te mogen noemen.
  • Een oude vaal uitziende drooggelopen waterglijbaan met zichtbare poederachtige stofafzetting op het eens zo glimmende glij-oppervlak, waarop men koste-wat-kost een poging wil ondernemen om vliegensvlug het bochtige trajekt tussen beginpunt en eindpunt af te leggen. Het eindpunt is evenals de glijbaan kurkdroog (het niet-meer-zo-fraai uitziende zwembad fungeert als waterloos opvangbak). Men kan zich gedurende dit quasi dynamisch avontuur aan een uiterst pijnlijke finish verwachten, tenzij er aan het eindpunt van de uiterst ruw aanvoelende glijbaan een onooglijk en fragiel hulpladdertje is bevestigd om op deze manier, al klauterend, zich naar de stoffige bodem van het zwembad te begeven.
  • Een uitgezette voorstanderklier die op een frustrerende manier belet dat men zich op een vloeiende wijze van opgehoopte urine kan ontdoen (het ontbreken van de verlossende straal).
  • De totaal onbegrepen mop, waarbij de ietwat lome toehoorder na het (op een onaangekondigde manier) horen vertellen ervan een uitvoerige beschrijving van de bedoeling van de mop nodig heeft om ze (de mop) alsnog te kunnen of te proberen begrijpen, waarbij de humoristische spitsvondigheid of de geestige spirit (kenmerkend voor Mercurius) van de mop totaal verloren gaat. Een soort gekunsteld en goedgemanierd braaf "gelach" is dan achteraf het resultaat, met andere woorden: de pikante of zoute (of stoute) bedoeling is omgezet naar een zeemzoete brave versuikerde bedoening.
  • Een nummer uit de popmuziek waarvan men het tergende gevoel ervaart dat het ritme ervan allesbehalve op een vlotte kwikzilveren manier verloopt (typisch voorbeeld: Nazareth's Love hurts). Terzijde, een zeer goed in het oor liggend nummer dat de luisteraars echt op een kwikzilveren vlotte manier doorheen de song doen vloeien is, volgens mij althans, Sam Sparro's Black and Gold (hier heersen de planeten Mercurius en Uranus).
  • Een tentoonstelling van abstracte kleurvolle schilderijen, waarbij een bezoekend en zeer engdenkend onderwijzer-achtig persoon opteert om onder elk schilderij een plakkaat met wat uitleg te plaatsen, omdat, volgens hem, "de meeste museumbezoekers zulke rare kunst helemaal niet gewoon zijn en/of in 't geheel niet kunnen begrijpen en algauw zullen denken dat ze in een gekkenhuis vol druggebruikers en drankverslaafden zijn terechtgekomen".
  • Een vreemd-ogend en prachtig natuurkundig spectrumkleurig optisch hemelverschijnsel dat door vele naar boven kijkende personen is waargenomen en om de fantastische kleurenpracht ervan is geprezen, maar door personen met typische Saturnus-aspekten totaal genegeerd werd omdat deze personen zodanig gewoon zijn om recht voor zich uit te kijken en daar niet van af willen wijken, en dan ook terstond voorover of achterover vallen indien ze toch eens naar boven zouden kijken (hun innerlijke balans is dan verstoord, lees: chaos in de vloeistof-bevattende systeempjes van de oren).
  • Een peloton line-dancers waarvan elk lid de netjes ingestudeerde danspasjes zodanig in het hoofd heeft geprent, dat, indien het geval zich voordoet, een spitsvondige buitenstaander (de samenwerking van de gewiekste planeten Mercurius en Uranus) plots een geheel andere dans laat zien, en daarmee heel het peloton in een soort gedesorienteerde chaos doet uiteenvallen. Zie ook de grappige commercial van MTV, waarin een groepje fris en gezond ogende Alpenbewoners hun ingestudeerde traditionele danspasjes laten zien, tot een gewiekste "verstoorder" van het olijke gebeuren plotsklaps en zonder enige aankondiging begint te breakdansen op Trans-Europe Express van Kraftwerk!
  • De trouwpartij, waar, na afloop ervan, niet veel spontaan liefdesgevoel overschiet, want men komt tot het besef dat men niet alleen met de partner getrouwd is, maar ook met de zo goed als autobusvullende familie van de partner (ook: het schoonmoeder syndroom). En: het mysterieuze en verrukkelijke aspekt dat men aanvankelijk had gevoeld voor de partner gaat totaal verloren want men ziet op een verhelderende manier dat de karakteristieke uitstraling van deze persoon helemaal niet zo apart is, en eigenlijk is samengesteld uit deze van andere leden van de familie.
  • Het demotiverende geval van de Russische onbemande lander op de planeet Venus, die, eens op Venus terechtgekomen, aan de chemische opmetingen van het oppervlak begon maar daar op een onbegrijpelijke wijze niks anders kon opmeten dan de samenstelling van een deel van zichzelf: een bepaald soort metaal dat alom bekend was op Aarde...
  • De frustrerende bijziendheid van de Hubble Space Telescope, waarbij, na het ontvangen van de ontmoedigende eerste astronomische beelden, een aantal correcties aan het optisch systeem van de HST moesten worden uitgevoerd door middel van enkele ruimtewandelingen. Daardoor werd wel eens gezegd dat de HST een brilletje kreeg, met andere woorden: een vervroegd ouderdomsverschijnsel.
  • De gedeeltelijk mislukte missie van Apollo 14, waarbij het doel (de conusvormige krater Cone op enige afstand van de gelande maanlander Antares) door orientatieproblemen van de astronauten niet kon worden bereikt. Cone was ook het doel van de eerder mislukte missie van Apollo 13.
  • De zo goed als geheel mislukte missie van Gemini 9A, waarbij geen enkel doel werd bereikt. Deze missie werd reeds vooraf geplaagd door tegenslagen.
  • Ingestudeerde muziekstukken waar stuurs kijkende gortdroge laureaten mee plachten uit te blinken tijdens wedstrijden van klassieke muziek. Zou de componist (of componiste) van zulke muziekstukken met de gedachte hebben rondgelopen dat zijn (of haar) muziekstukken ooit wel eens gebruikt zouden worden in een pompeus uitziende wedstrijd? (het "ken-uw-Rachmaninov" of "ken-uw-Schubert" syndroom). Voelen deze laureaten echt de muziek in het allerdiepst van hun binnenste, of is het hen enkel en alleen om de oogstrelende en feilloze uitvoertechniek te doen?
  • Het braaf opbiechten van Stan Laurel's en Oliver Hardy's frivole avonturen op het einde van de film Sons of the Desert, waarbij de voorbeeldige (en niet zo gewiekste) Stan op een tranerige manier alles aan zijn vrouw vertelt en op goedkeuring van vrouwlief mag rekenen, terwijl de stoute (en wel gewiekste) Oliver zich op een bombardement van vliegende schotel-vormige artikelen uit de keuken mag verwachten. Honolulu Baby...
  • DannyCaes (overleg) 15 sep 2021 21:16 (CEST)