Gebruiker:Don satijn
Don Satijn, beeldend kunstenaar (Maastricht 1953). Woont en werkt in Blanchefosse et Bay, Frankrijk. Zijn atelier staat open voor artist in residence (www.atelierblanchefosse.eu) Zijn werk wordt goed getypeerd door het volgende artikel van Rutger van Houten.
ARBEID, HARMONIE EN BETEKENIS IN HET WERK VAN DON SATIJN Het proces dat zich tussen idee en object voltrekt, kan beschreven worden als een intuïtieve systematiek, gestuurd door een voorliefde en fascinatie voor variatiemogelijkheden en harmonie. Rutger van Houten
Arbeid Het eerste dat aan het beeldend werk van Don Satijn opvalt, is de strakke soberheid en ogenschijnlijke eenvoud. Aan al zijn creaties gaat echter een zeer arbeidsintensief proces vooraf. Een proces waarbij regels gelden die de kunstenaar zichzelf oplegt, voorwaarden waaraan de uiteindelijke werken moeten voldoen. Hij gaat hierbij volgens een binair systeem te werk, een vlakje is er wel of is er niet, het is gevuld of het is open. Binnen de grenzen van zijn regels zoekt hij middels dit systeem naar variaties. Zo begint vanuit een enkel uitgangspunt een zoektocht naar variatiemogelijkheden. Zijn voornaamste fascinatie hierbij is de schaal van het aantal mogelijkheden, soms grenzend aan het oneindige. Door zichzelf te verliezen in zijn zoektochten probeert Satijn de oneindigheid en ongrijpbaarheid van de ons omringende kosmos te tonen. Het proces van vervaardiging is voor hem minstens zo belangrijk als het uiteindelijke kunstwerk. Bij veel van zijn beeldend werk is het vierkant of de kubus het uitgangspunt. Deze meetbare vormen stellen hem in staat om binnen zijn gestelde kader met zekerheid en uitputtend een numerieke lijst van mogelijke variaties op te stellen. Door al deze mogelijkheden vervolgens grafisch om te zetten, de numerieke lijst visueel te maken, ontstaat bij de kunstenaar een vormbewustzijn. Zo ziet hij elke nieuwe vorm ontstaan. Hoewel deze grafische omzettingen allemaal vallen binnen de kaders van zijn vooropgestelde regels, is het niet altijd mogelijk om ze allemaal uit te voeren. Bovendien is niet iedere vorm visueel even interessant. Satijn laat systematiek en mathematiek dan los en maakt keuzes uit de mogelijkheden die zich tot dan toe aandienen. Soms kiest hij er ook voor het aantal variaties verder in te perken door de regels aan te scherpen, waarna de zoektocht opnieuw begint. De variaties die uiteindelijk overblijven, noemt hij de basisvormen. Deze basisvormen, of combinaties ervan, worden omgezet in twee- of driedimensionaal werk.
Harmonie Een beeld is voor Satijn pas visueel interessant wanneer het harmonieus oogt. De regels en beperkingen die de kunstenaar zichzelf oplegt, zijn gebaseerd op relaties van maten, op de verhoudingen tussen de maten. Zijn mathematische manier van werken is niet louter en alleen bedoeld om binnen een scherp gedefinieerd kader te kunnen opereren. De meetbaarheid van de vormen waarmee hij werkt en hun verhoudingen waken tevens over harmonie binnen het eindresultaat. Harmonie die bestaat binnen de basisvormen, maar ook binnen de werken waarvoor zij als bouwstenen dienen.
Betekenis Met de individuele werken is het niet de bedoeling iets in het bijzonder over te brengen Satijn hoedt zich voor het vastleggen van betekenis. Het vierkant en de kubus dragen door hun abstractie geen betekenis in zichzelf. Daarom zijn deze vormen naast hun meetbaarheid geschikt om mee te werken. Het publiek mag best betekenis ontlenen aan de objecten en er associaties bij hebben, daar is ook niet aan te ontkomen. Maar de kunstenaar vindt dan met name de verscheidenheid aan betekenissen die door de kijker worden toegekend interessant. Net als bij zijn zoektocht naar variatiemogelijkheden ziet hij ook hierin een oneindigheid die hem fascineert. Zo kleeft aan elk werk van Satijn de metabetekenis die de drijfveer is voor zijn arbeidsintensieve werkwijze: het tonen van de oneindigheid van de kosmos en de daarmee samenhangende nietigheid van ons aardse bestaan daarbinnen.