Gebruiker:Elien j/Kladblok
(Het is de bedoeling om dit stuk tekst in te passen binnen het artikel Cryotherapie.)
Binnen de oncologie[bewerken | brontekst bewerken]
Een werking van chemotherapie is dat deze behandeling snel delende cellen beschadigt. Dit is met name gericht op tumorcellen, die immers snel delen. Maar andere, goede cellen in het lichaam die zich snel delen, ondervinden hier ook schade van. Een methode om deze schade te beperken, is het koelen van het betreffende gezonde weefsel tijdens de toediening van de chemotherapie. Door de koeling vernauwen de bloedvaten in dat weefsel (=vasoconstrictie), waardoor er minder bloed doorheen stroomt. Daardoor komt het cytostaticum ook minder in dat weefsel terecht, en zal daar dus minder schade kunnen aanrichten.
Hoofdhuidkoeling[bewerken | brontekst bewerken]
Een van de bijwerkingen van chemotherapie is haarverlies en zenuwbeschadiging (neuropathie). Haarverlies is niet levensbedreigend maar kan een sociale en een psychologische impact hebben op de patiënt, doordat het direct zichtbaar is voor de buitenwereld. Het kan effect hebben op het lichaamsbeeld, emotionele en sociale functioneren. Door middel van hoofdhuidkoeling kan worden gepoogd de haaruitval te voorkomen of te beperken.[bron?]
De koeling start 30 minuten voor de toediening van chemotherapie. Het haar kan eventueel worden natgemaakt voordat de helm wordt opgezet. Hoe lang de koeling tijdens en na moet worden gedragen is afhankelijk van het product. De temperatuur van de koeling is best onder 22 graden. Dit kan verschillen per toestel. De hoofdhuidkoeling wordt over het algemeen als zeer comfortabel worden ervaren. Toch is comfort zeer belangrijk dat er tijdens de toediening gebruikt gemaakt wordt van een handdoek in de nek en/of een deken.[bron?]
Bijwerkingen van hoofdhuidkoeling zijn:
- rillingen
- hoofdpijn
- duizeligheid
- misselijkheid
Cryotherapie ter hoogte van de handen en voeten[bewerken | brontekst bewerken]
Een andere toepassing van Cryotherapie is het gebruik van ijshandschoenen of ijswanten. Deze wanten, aan de binnenzijde bekleed met een gelpack, worden diepgevroren (tot -21°C) en nadien aan handen en voeten aangebracht. Deze toepassing wordt gebruikt binnen de oncologie, meerbepaald bij het gebruik van "taxanen" (=cytostaticum). Een voorbeeld van een taxane is Paclitaxel, een cytostaticum dat toegediend wordt bij o.a. borstkanker. De ijswanten worden een kwartier voor de start van de therapie aangebracht, en worden verwijderd 15 minuten nadat de cytostaticumtoediening is gestopt. Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat patiënten die wekelijks een paclitaxel-behandeling ondergaan en ijshandschoenen dragen tijdens de behandeling, minder last ondervinden van perifere neuropathieën.[1][2]
Een kanttekening die gemaakt dient te worden is dat het gebruik van ijshandschoenen ook bijwerkingen heeft. Zo kan het als erg vervelend en zelfs pijnlijk aanvoelen om de handschoenen tijdens de volledige behandeling te verdragen. Door de koude kan de patiënt tijdelijk tintelingen of voosheid in handen en voeten ondervinden, alsook koude rillingen over het hele lichaam. In het slechtste geval kunnen ook vrieswonden ontstaan. Dit kan verholpen worden door katoenen binnen-handschoenen te dragen in de ijswanten. Zo komt de huid niet rechtstreeks in contact met het ijspack.
- ↑ Hideo Shigematsu, et all., Pubmed. Cryotherapy for the prevention of weekly paclitaxel-induced peripheral adverse events in breast cancer patients (2020). Gearchiveerd op 2 juni 2023.
- ↑ Kathryn J Ruddy, et all., Pubmed. Randomized controlled trial of cryotherapy to prevent paclitaxel-induced peripheral neuropathy (RU221511I); an ACCRU trial (2019). Gearchiveerd op 31 mei 2023.