Gebruiker:Rutte95/Kladblok
On the balcony - Peter Blake (Pop-art)[bewerken | brontekst bewerken]
On the balcony van Peter Blake is een schilderij in de stijl 'Pop-art'. Deze stijl kan omschreven worden als een naoorlogse stroming. Pop-art wordt vaak gelinkt aan massaconsumptie, reclameborden en een overmaat aan communicatie. De term 'Pop-art' werd voor het eerst gebruikt door de Engelse kunstcriticus Lawrence Alloway. Hij heeft hierover het volgende gezegd: "[1] ik bedoelde er toen niet mee wat het begrip nu inhoudt. Ik gebruikte de uitdrukking, net als pop culture, om de producten van de massamedia aan te duiden en niet de kunstwerken waarin elementen van deze 'volkcultuur' toegepast worden". De Pop-art- stroming wordt later ingedeeld in de Britse pop-art en de Amerikaanse pop-art. De bekendste Amerikaanse kunstenaars van deze stroming zijn Andy Warhol en Roy Lichtenstein. De bekendste Britse kunstenaars zijn Richard Hamilton en Peter Blake.
On the balcony[bewerken | brontekst bewerken]
Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]
On the balcony is een olieverfschilderij op doek. Het schilderij is 121 cm groot en 91 cm breed. Peter Blake is begonnen aan het schilderij in 1955 maar hij werkte het schilderij verder af in 1957. Het schilderij kan je gaan bezichtigen in de Tate Gallery in Londen.
De inhoud[bewerken | brontekst bewerken]
Peter Blake combineert in zijn schilderij beelden van doodgewone, alledaagse mensen met een overvloed van verwijzingen naar het thema ' On the balcony'. Deze verwijzingen gaat hij nauwkeurig gaan naschilderen en plaatste ze tegen een groene achtergrond. De voorwerpen die afgebeeld worden delen dus het schilderij samen met de 4 jonge en alledaagse mensen. Deze mensen zitten in paren op een bank. Naast de voorwerpen en de personen zien we ook een schuingeplaatste tafel waar een persoon op staat, dit hoogstwaarschijnlijk een vrouw aangezien ze een rok of kleed draagt. Het verschil tussen de vrouw en de andere personages is dat de vrouw alleen zichtbaars is vanaf middelste tot haar tenen. Naast vele foto's en tijdschriftomslagen worden ook enkele consumptieproducten afgebeeld. Zo hebben we een pak margarine maar ook een halfvolle fles limonade. Het lijkt alsof Peter Blake een opsomming heeft gemaakt van wat hij op een dag zag in zijn atelier. Deze opsomming werd dan nauwkeurig en tot in de kleinste detail nageschilderd.
De inhoud van het schilderij lijkt niet bijzonder. Maar als je goed kijkt naar het schilderij dan zie je in de linkerrand een meesterwerk van Edouard Manet waarnaar het schilderij van Peter Blake werd vernoemd. Blake plaatst dit kunstwerk op hetzelfde niveau als de trivaliteiten van de massacultuur die afgebeeld zijn in het kunstwerk.
De betekenis [1][2][bewerken | brontekst bewerken]
De nadruk ligt voornamelijk op de jeugdige personages die gezien worden als een 'token' van een nieuwe generatie die ontvankelijk is voor de belangrijkste principes van Pop-art. Deze principes zijn de ineenstorting van de traditionele opvattingen over kunstobjecten, de bronnen en de heroverweging van onderscheid tussen kunst en leven. Daarnaast ligt er in het schilderij ook de vraag naar de status van het ' technisch reproduceerbare kunstwerk. Het toont ook dat de waarneming sinds de tijd van Manet totaal veranderd is,omdat er zoveel is dat de aandacht afleidt.
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ a b Klaus Honnef (2004). Pop-art. Taschen, pp. 95. ISBN 3-8228-3577-3.
- ↑ (en) Important Art by Peter Blake. The art story. Geraadpleegd op 6 november 2017.