Gebruiker:Stunteltje/Kladblok/Riviercommissie
Een riviercommissie is een commissie voor de afstemming van het waterbeheer van de rivieren. Omdat rivieren door meerdere landen lopen moeten landen data afstemmen en uit kunnen wisselen.
Internationale riviercommissies[bewerken | brontekst bewerken]
Nederland neemt samen met de buurlanden deel aan de vergaderingen.[1]
Internationale Eemscommissie[bewerken | brontekst bewerken]
In 1960 is de Eemscommissie opgericht met de ondertekening van het Eems-Dollardverdrag tussen Nederland en Duitsland. De ligging van de staatsgrenzen in het Eemsgebied is initieel het belangrijkste onderwerp. In 1996 zijn er bepalingen aan toegevoegd die gaan over water- en het natuurbeheer in de Eemsmonding (Eems-Dollardmilieuprotocol). In artikel 2 van dit milieuprotocol worden de taken beschreven die zijn toegewezen aan de Grenswaterencommissie; hiertoe behoren sinds 2000 ook taken ter uitvoering van de KRW.
In het internationale stroomgebiedsdistrict Eems werken Duitsland en Nederland samen aan de verwezenlijking van de grensoverschrijdende doelstelling van de Europese kaderrichtlijn water. De stuurgroep is verantwoordelijk voor het van het overkoepelende stroomgebiedbeheersplan dat in 2009 is opgeleverd. Als voorbereiding hierop is in 2007 het monitoringsprogramma voor het internationale stroomgebied van de Eems opgesteld.
RWS levert data en informatie als input voor de rapportages die de Eemscommissie opstelt.
De Eems behoort met zijn zijtakken, het Eems-Dollard-estuarium, de kustwateren en het grondwater tot het internationale stroomgebiedsdistrict (SGD) Eems. Hier werken Duitsland en Nederland samen aan de grensoverschrijdende doelstellingen van de Europese Kaderrichtlijn Water (KRW) en de Richtlijn Overstromingsrisico‘s (ROR).
Het internationale stroomgebieddistrict van de Eems omvat grondgebied van Duitsland en Nederland. In totaal beslaat het stroomgebieddistrict een oppervlakte van ongeveer 17802 km2. Hiervan valt 23% in Nordrhein-Westfalen, 61% in Niedersachsen en 13% op Nederlands grondgebied. De resterende 3 % komt voor rekening van het gebied Eems-Dollard in het mondingsgebied van de Eems, dat door Duitsland en Nederland gezamenlijk wordt beheerd.
Van de bron tot de monding in de Noordzee heeft de Eems een lengte van ca. 371 km. Het brongebied ligt in Nordrhein-Westfalen in het oosten van de Kreis Gütersloh aan de rand van het Teutoburger Wald. Van daaruit stroomt de Eems in noordwestelijke richting door de regio Westfälische Bucht en vanaf de deelstaatgrens met Niedersachsen door de Noord-Duitse laagvlakte noordwaarts richting Noordzee. Op dit traject overbrugt de Eems een hoogteverschil van ca. 134 meter. Wateren in het stroomgebied
Belangrijke zijrivieren van de Eems, met een stroomgebied van meer dan 100 km2, zijn – gezien van zuid naar noord – links van de Eems de rivieren Werse, Münstersche Aa, Hunze, Drentsche Aa en Westerwoldsche Aa, en rechts van de Eems de rivieren Glane, Grote Aa, Hase, Nordradde en Leda. Belangrijke kanalen zijn het Dortmund-Ems-Kanal, Mittellandkanal, Küstenkanal en Eemskanaal.
Het stroomgebied omvat ook de voor de Eemsmonding gelegen kustwateren van de Noordzee met delen van de Waddenzee en de bijbehorende Oostfriese eilanden.
Met uitzondering van het Haren-Rütenbrock-Kanaal, met een tussen Nederland en Duitsland gelegen sluis, zijn er in het stroomgebied geen grensoverschrijdende rivieren, beken of kanalen te vinden. De zijrivieren uit Nederland monden rechtstreeks uit in het Eems-Dollard-estuarium. Het Eems-Dollard estuarium wordt vanwege het omstreden grensverloop door Nederland en Duitsland gezamenlijk beheerd. https://www.ems-eems.de/nl/sgd-eems/stroomgebiedsdistrict
Internationale Maascommissie[bewerken | brontekst bewerken]
In 1821 wordt de Riviercommissie opgericht met als doel de rivieren te reguleren en vervolgens te normaliseren. Ze besluit onder meer tot aanleg van kribben om de rivieren in hetzelfde, steeds bevaarbare bed te houden en de effecten van ijsgang te dempen. Ook worden Maas en Waal bij Slot Loevestein van elkaar gescheiden.
De Internationale Maascommissie (IMC) is in 2002 ingesteld bij de ondertekening van het Maasverdrag (Verdrag van Gent) dat op 1 december 2006 in werking is getreden. Voorloper van de IMC is de Internationale Commissie ter Bescherming van de Maas (ICBM, sinds 1994) Doel van het Verdrag is het bereiken van een duurzaam en integraal waterbeheer van het internationaal stroomgebiedsdistrict van de Maas. Het verdrag is ondertekend door het Waals Gewest, Nederland, Frankrijk, Duitsland, het Vlaams Gewest, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, België en Luxemburg.
RWS levert data en informatie als input voor de rapportages die de Maascommissie opstelt.
De IMC heeft als belangrijkste taken (en hieraan gerelateerde producten):
Het afstemmen van de verplichtingen van de Europese Kaderrichtlijn Water Overkoepelende internationale KRW rapportage (deel A) Het afstemmen van de verplichtingen van de Europese richtlijn over beoordeling en beheer van overstromingsrisico’s Rapportage over de voorlopige overstromingsrisicobeoordeling (VORB) in het internationaal stroomgebieddistrict Maas Overstromingsrisicokaart van de Maas Het geven van adviezen en aanbevelingen aan de partijen voor het voorkomen en bestrijden van calamiteuze waterverontreiniging (waarschuwing- en alarmsysteem).
De Maas ontspringt in Frankrijk, stroomt dan door België (Waals Gewest en Vlaams Gewest) en Nederland en mondt ten slotte uit in de Noordzee. Op dat traject stromen er zijrivieren uit Duitsland en Luxemburg in de Maas (zie kaart van het internationale stroomgebiedsdistrict).
De Internationale Maascommissie (IMC) is in 2002 ingesteld bij de ondertekening van het Maasverdrag (Verdrag van Gent). Doel van het Verdrag is het bereiken van een duurzaam en integraal waterbeheer van het internationaal stroomgebiedsdistrict van de Maas. Het verdrag is ondertekend door het Waals Gewest, Nederland, Frankrijk, Duitsland, het Vlaams Gewest, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, België en Luxemburg. Het Maasverdrag is op 1 december 2006 van kracht geworden.
De IMC heeft als belangrijkste taken: - het afstemmen van de verplichtingen van de Europese Kaderrichtlijn Water, - het afstemmen van de verplichtingen van de Europese richtlijn over beoordeling en beheer van overstromingsrisico's en, - het geven van adviezen en aanbevelingen aan de Partijen voor het voorkomen en bestrijden van calamiteuze waterverontreiniging (waarschuwing- en alarmsysteem).
De Commissie vergadert één maal per jaar. Voor de voorbereiding heeft de IMC 5 permanente werkgroepen en enkele tijdelijke projectgroepen.
De IMC formuleert aanbevelingen en neemt beslissingen met eenparigheid van stemmen, kent een roulerend voorzitterschap en vergadert in drie werktalen (Frans, Nederlands en Duits). De IMC heeft 5 niet-gouvernementele organisaties (NGO's) als waarnemer erkend. Zij nemen deel aan vergaderingen.
De IMC heeft een permanent secretariaat in Luik, waar ook de meeste vergaderingen plaatsvinden. Voorzitter is momenteel mijnheer Alby Schmitt (Frankrijk). Secretaris-generaal is de heer Jean-Noël Pansera (secr@meuse-maas.be). http://www.meuse-maas.be/Accueil/La-commission-internationale-de-la-Meuse.aspx
Internationale Rijncommissie[bewerken | brontekst bewerken]
Formeel: De Internationale Commissie ter bescherming van de Rijn (ICBR). Het is een internationaal samenwerkingsorgaan voor alle Rijnoeverstaten (Frankrijk, Duitsland, Luxemburg, Nederland en Zwitserland). Doel van de samenwerking is een goede ontwikkeling van de Rijn en zijn zijrivieren te waarborgen. De nadruk van de werkzaamheden ligt op de duurzame ontwikkeling van de Rijn en zijn uiterwaarden en op de goede toestand van alle wateren in het stroomgebied (programma Rijn 2020).
Voor de internationale coördinatie van de implementatie van de KRW is tijdens de Rijnministersconferentie van 29 januari 2001 het Coördinerings Commitee (CC) Rijn ingesteld. In het CC Rijn hebben naast de landen vertegenwoordigd in de ICBR ook Wallonië, Oostenrijk, Liechtenstein (en Italië) zich aangesloten. Het secretariaat van de ICBR ondersteunt het CC Rijn bij de uitvoering van zijn taken. Artikel 13, lid 3 KRW schrijft voor dat voor het internationaal stroomgebieddistrict Rijn een gecoördineerd beheerplan moet worden opgesteld. Het CC Rijn heeft de rapportage van dit stroomgebiedbeheerplan (deel A) gecoördineerd en goedgekeurd (2009).
RWS levert data en informatie als input voor de rapportages die de Rijncommissie opstelt.
De ICBR in het kort
In de Internationale Commissie ter Bescherming van de Rijn (ICBR) werken Zwitserland, Frankrijk, Duitsland, Luxemburg, Nederland en de Europese Unie al meer dan zeventig jaar samen op basis van een volkenrechtelijke overeenkomst om de verschillende gebruiksfuncties en de bescherming van de rivier met elkaar in overeenstemming te brengen. In het kader van de tenuitvoerlegging van de Europese richtlijnen is de grensoverschrijdende samenwerking uitgebreid met Oostenrijk, Liechtenstein, Italië en Wallonië.
De huidige voorzitter is Veronica Manfredi van de Europese Commissie. Een internationaal bezet secretariaat dat is gevestigd in Koblenz (Duitsland) staat haar en de overleggroepen van de ICBR terzijde.
Zie ook www.iksr.org
Internationale Scheldecommissie[bewerken | brontekst bewerken]
De internationale Scheldecommissie is één van de vier internationale riviercommissies waar Nederland aan deelneemt. Hieronder vindt u informatie over en publicaties van de Internationale Scheldecommissie.
In 1994 is het ‘Verdrag inzake de bescherming van de Schelde’ vastgesteld en de Internationale Commissie voor de Bescherming van de Schelde (ICBS) opgericht. Lidstaten zijn Frankrijk, het Waalse Gewest, het Vlaamse Gewest, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en Nederland. De commissie streeft ernaar de kwaliteit van de Schelde op een duurzame wijze te waarborgen en te verbeteren. Ze voert haar taak hoofdzakelijk uit in drie werkgroepen: Waterkwaliteit, Emissies en Grensoverschrijdende Samenwerking.
In het eerste Schelde Actieprogramma (1998) zijn 71 gemeenschappelijke acties vastgelegd en een aantal nationale acties. De belangrijkste actie is het voor 2003 vaststellen van concrete gemeenschappelijke doelstellingen voor de waterkwaliteit en ecologie die voor 2013 gerealiseerd moeten zijn. Deze doelstellingen zijn inmiddels overgenomen in het beheerplan voor de KRW.
RWS levert data en informatie als input voor de rapportages die de Scheldecommissie opstelt.
De belangrijkste werkvelden van de ICBS (en gerelateerde producten) zijn:
Kaderrichtlijn Water Voor meer informatie, zie o.a. het Overkoepelend deel van het beheerplan van het Internationale Scheldestroomgebiedsdistrict Richtlijn over Overstromingsrisico’s Informatie over de Richtlijn over Overstromingsrisico's De overstromingsrisicokaart van de Schelde Informatievoorziening in geval van calamiteiten Voor meer informatie over calamiteiten
Overige riviercommissies[bewerken | brontekst bewerken]
Donaucommissie[bewerken | brontekst bewerken]
De Donaucommissie is een organisatie die is ontstaan bij het tekenen in Belgrdo van een verdrag tussen staten op 18 augustus 1948 met betrekking tot het varen op de Donau. Het is de voortzetting van de Europese Donau Commissie die werd ingesteld onder het Verdrag van Parijs in 1856.
De voornaamste doelen van de aktiviteiten van de commissie zijn het verzorgen en ontwikkelen van de vaart op de Donau voor commerciele schepen onder de vlag van alle staten in overeenstomming met de belangen en soevereine rechten van de deelnemende saten aan de conventie, alsmede
The Member States of the Danube Commission are: Austria, Bulgaria, Hungary, Germany, Moldova, Russian Federation, Romania, Serbia, Slovak Republic, Ukraine and Croatia.
Since 1954 the Commission has its seat at Budapest. The official languages of the Danube Commission are German, Russian and French.
De commissie streeft naar een gezamenlijk navigatiesysteem voor de binnenvaarwegen in Europa. De commissie geeft prioriteit aan activiteiten met betrekking tot het harmoniseren en wederzijds erkennen van de juridische documenten, die vereist zijn voor de navigatie op de Donau en op de andere delen van het vaarwegennet. Daarmee wordt bijgedragen aan de verbetering van de navigatieomstandigheden en de veiligheid van de navigatie. Het bevordert de integratie van de Donau als belangrijke transportcorridor.
Er wordt samengewerkt met andere overheden met betrekking tot de integratie van vaarwegen zoals de United Nations Economic Commission for Europe, Centrale Commissie voor de Rijn, Europese Commissie etc.
Om de rol van de commisie belangrijker te maken bij de internationale samenwerking van de Donaucommissie met betrekking tot de binnenvaart, willen de lidstaten van de Belgrado-conventie de commissie moderniseren, door meer macht naar zich toe te trekken, nieuwe dingen te gaan doen en meer leden te trekken. Presently, France, Turkey and European Community hebben plannen om lid te worden van de commissie
Savacommissie[bewerken | brontekst bewerken]
Bosnia and Herzegovina, Republic of Croatia, Republic of Slovenia and Federal Republic of Yugoslavia
Wensende navigatie, onderhoud en markering van bevaarbare delen van de rivier de Sava en zijn zijrivieren tot stand te brengen, voor het reguleren van het internationale scheepvaartregime zoals gespecificeerd in het Verdrag inzake het regime op de navigatie op de Donau (Belgrado 1948);
Bewust van de noodzaak duurzaam waterbeheer te bevorderen door regulering van het gebruik, bescherming van de wateren en het aquatisch ecosysteem en bescherming tegen de schadelijke effecten van de wateren in het stroomgebied van de Sava, rekening houdend met het Verdrag inzake samenwerking voor de bescherming en het duurzame gebruik van de Donau (Sofia 1994);
Rekening houdend met de grote politieke, economische en sociale veranderingen die hebben plaatsgevonden in de regio van het stroomgebied van de Sava; Bevestigend dat wij ons inzetten voor een duurzame ontwikkeling van de regio, die tot stand moet worden gebracht in samenwerking met de landen in de regio, en om ervoor te zorgen dat deze overeenkomst op coherente wijze past,in overeenstemming met het integratieproces van de Europese Unie;
In gedachten houdend dat het stroomgebied van de Sava deel uitmaakt van het Donaubekken en dat verschillende internationaalrechtelijke regimes die zijn vastgesteld door multilaterale instrumenten van internationaal waterrecht, internationaal milieurecht en wetgeving van de Europese Unie, worden toegepast op de watervoorraden van het Donaustroomgebied;
The first development-oriented multilateral agreement concluded in the region in the 21st century, Framework Agreement on the Sava River Basin (FASRB), signed by the Parties on the 3 December 2002 in Kranjska Gora, Slovenia and ratified in 2004, represents a foundation for a cross-border cooperation of governments, institutions and individuals towards sustainable development of the Sava River Basin.
The FASRB defines three main objectives of cooperation:
establishment of an international regime for navigation on the Sava River and its navigable tributaries establishment of sustainable water management undertaking of measures to prevent or limit hazards, to reduce and eliminate adverse consequences including those from floods, ice, droughts and incidents involving substances hazardous for water.
Fundamental principles of cooperation in the Sava River Basin stipulated by FASRB and agreed by all Parties are sovereign equality, territorial integrity, common benefit and cooperation in a good faith, with mutual respect of national legislation, institutions and organizations.
For implementation of the FASRB, Parties nominated National Competent Authorities. For the coordination of the FASRB implementation the International Sava River Basin Commission was established.
Moezelcommissie[bewerken | brontekst bewerken]
Die Moselkommission ist eine öffentliche zwischenstaatliche Einrichtung mit Sitz in Trier.
Unsere Rechtsgrundlage bildet der Vertrag über die Schiffbarmachung der Mosel (Moselvertrag), der 1956 zwischen der Bundesrepublik Deutschland, der Republik Frankreich und dem Großherzogtum Luxemburg abgeschlossen wurde.
Die konstituierende Sitzung der Moselkommission fand eineinhalb Jahre vor Fertigstellung der Großschifffahrtsstraße am 21. Dezember 1962 statt.
Allgemeine Aufgabe der Kommission ist es, die Interessen der Schifffahrt auf der Mosel zu fördern und darüber zu wachen, dass deren Ertragslage auf einem möglichst hohen Stand gehalten wird.
Die Moselkommission tritt jährlich zweimal zu einer ordentlichen Sitzung zusammen.
Zur Teilnahme an diesen Plenarsitzungen der Moselkommission entsenden die drei Mitgliedstaaten je zwei ständige und bis zu zwei stellvertretende Delegierte.
Diese wählen mit Stimmenmehrheit aus ihrer Mitte jeweils für ein Jahr den Präsidenten der Kommission. Dieser Vorsitz fällt in alphabetischer Reihenfolge jedem der drei Staaten zu.
Die Moselkommission fasst ihre Beschlüsse, die in der Regel durch ihre Fachausschüsse vorbereitet werden, mit Einstimmigkeit.
Die Stimmen der Delegierten gelten als von ihren Regierungen abgegeben und binden diese, so dass die von der Kommission beschlossenen gemeinsamen Regelungen von jedem Staat nach seinen Vorschriften in Kraft zu setzen und zu veröffentlichen sind.
Die Kosten für den Haushalt der Moselkommission werden von den drei Vertragspartnern zu je einem Drittel getragen.
Als Koordinationsstelle dient der Moselkommission ihr ständiges Sekretariat.