Gebruiker:Sustructu/Werkpagina menu/Werkpagina 1

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Sir Trafford Leigh-Mallory

Sir Trafford Leigh-Mallory, KCB, DSO (11 juli 189214 november 1944) was een hoge commandant van de Britse Royal Air Force. Hij was één van de hoogst geplaatste Britse militairen die is gesneuveld in de Tweede Wereldoorlog.

Vroegere leven[bewerken | brontekst bewerken]

Trafford Leigh-Mallory was geboren in Mobberley, Cheshire als zoon van een Rector magnificus. Hij was de jongere broer van de bergbeklimmer George Mallory. Hij ging naar school op het Magdalene College in Cambridge waar hij bevriend raakte met Arthur Tedder, de latere Marshal of the Royal Air Force (de hoogste rank van de Royal Air Force). Na zijn studie meldde hij zich aan bij de Inner Temple om een barrister te worden, toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak.

Eerste Wereldoorlog[bewerken | brontekst bewerken]

Leigh-Mallory meldde zich vrijwillig aan voor een bataljon van het Territoriale Leger (Territorial Army) van de King's Regiment van Liverpool. Hij werd ingedeeld bij de Fusiliers van Lancashire een onderging de officiersopleiding. Toen zijn eenheid naar het Europese vasteland werd verscheept was Leigh-Mallory nog steeds bezig met deze training en zou later pas, met het South Lancashire Regiment, naar het front gaan. Hij raakte gewond tijdens de Tweede Slag om Ieper en ging weer terug naar Engeland. Hier ontmoette hij Doris Sawyer, met wie hij later zou trouwen.

Na te zijn hersteld van zijn verwondingen meldde hij zich aan bij het Royal Flying Corps, waar hij geaccepteerd werd en de opleiding tot piloot kreeg.

Tijdens de Slag aan de Somme vloog hij verschillende verkennings- en bombardeermissies. Toen hij terugkwam in Engeland werd hij gepromoveerd tot majoor en squadron commandant.

Tijdens de Slag bij Cambrai vloog hij zijn eerste vluchten als commandant en werd erkend om zijn efficiëntie en energie.

Tijdens de wapenstilstand werd hij, na een dagorder, onderscheiden met de Distinguished Service Order.

Trafford Leigh-Mallory bleef na de oorlog bij de Britse luchtmacht en zou uiteindelijk bevorderd worden tot Group Captain (staat gelijk aan een kolonel).

Tweede Wereldoorlog[bewerken | brontekst bewerken]

Slag om Engeland[bewerken | brontekst bewerken]

Ondanks dat hij geen ervaring had als gevechtspiloot en slechts verkennings- en bombardeervluchten had gedaan kreeg Leigh-Mallory het bevel over de Twaalfde Gevechtsgroep van de Britse luchtmacht. Op 1 november 1938 werd hij bevorderd tot Air Vice Marshal (Nederlandse equivalent: Generaal-majoor). Hij had een goede band met zijn stafmedewerkers maar de relatie met zijn vliegveld commandanten verliep stroef.

Tijdens de Slag om Engeland lag hij vaak overhoop met Air Vice Marshal (AVM) Keith Park, van de Elfde Gevechtsgroep, die vond dat de Twaalfde groep niet hard genoeg werkte. Samen met Douglas Bader bedacht Leigh-Mallory de zogenaamde Big Wing tactiek, om op Duitse bommenwerpers te jagen. Dit viel niet in de smaak bij veel hoge luchtmacht officieren, waardoor Leigh-Mallory vaak ruzie had.

Na de Slag om Engeland zou Charles Portal, de nieuwe hoofd van de luchtmacht Park overplaatsen naar een andere eenheid.

Fighter Command en D-Day[bewerken | brontekst bewerken]

Na de Slag om Engeland kwam er weer veel kritiek op Leigh-Mallory. Hij had namelijk de zogenaamde Rodeo's geïntroduceerd, grote aantallen gevechtsvliegtuigen zouden boven Frankrijk blijven vliegen om daar het luchtruim te bezetten. Dit zorgde echter voor heel veel Britse verliezen, in 1941 werden meer dan 500 piloten gedood. Voor elk Duitse vliegtuig dat werd neergehaald, waren vier Britse nodig.

Tijdens de Raid op Dieppe kreeg Leigh-Mallory het bevel over de gehele luchtmacht die daarbij betrokken was. Alweer waren er zware verliezen aan de Britse zijde, maar ditmaal voornamelijk doordat de Duitsers een nieuw model gevechtsvliegtuig gebruikten, de Focke-Wulf Fw 190. Deze nieuwe vliegtuigen waren veel beter dan de verouderde Spitfires.

In november 1942 verving Trafford Leigh-Mallory Sholto Douglas als hoofd van Fighter Command en bevorderd tot Air Marshal (Nederlandse equivalent: Luitenant-Generaal). Hij werd tevens een Ridder in de Orde van het Bad.

Hij kreeg het bevel over de Allied Expeditionary Air Force (AEAF).