Gebruiker:TheNk22/Vanna Venturi House
| Vanna Venturi House | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Noordoostgevel met de hoofdingang gezien vanaf Millman Street
| ||||
| Locatie | ||||
| Locatie | 8330 Millman Street, Chestnut Hill, Philadelphia, Pennsylvania, Verenigde Staten | |||
| Coördinaten | 40° 4′ NB, 75° 12′ WL | |||
| Status en tijdlijn | ||||
| Status | In gebruik | |||
| Oorspr. functie | Woonhuis voor de moeder van de architect | |||
| Huidig gebruik | Woonhuis | |||
| Start ontwerp | 1959 | |||
| Start bouw | 24 mei 1963[1] | |||
| Bouw gereed | 1964 | |||
| Dimensies | ||||
| Hoogte tot top | 9m | |||
| Vloeroppervlak | 184,5[2] m² | |||
| Kavelgrootte | 3458[2] m² | |||
| Architectuur | ||||
| Bouwstijl | Postmodernisme | |||
| Materiaal | Metselwerk (draagconstructie) Stucwerk (binnen- en buitenafwerking) Fineerhout (afwerking)[3] | |||
| Verdiepingen | Begane grond, verdieping en kelder | |||
| Aantal trappen | 3, waarvan één nergens naar toe leidt | |||
| Aantal kamers | 5 | |||
| Bouwinfo | ||||
| Architect | Robert Venturi | |||
| Eigenaar | David Lockard[4][5] | |||
| Constructeur | Keast & Hood[6] | |||
| Bouwkosten | $43.000 (1964) | |||
| Kostprijs | $1.325.000 (2016)[2] | |||
| Erkenning | ||||
| Monumentstatus | Philadelphia Register of Historic Places[2] | |||
| Prijzen | AIA Twenty-Five Year Award (1989) | |||
| Detailkaart | ||||
  | ||||
| ||||
Achterzijde van het huis
| ||||
| Officiële website | ||||
| ||||
Het Vanna Venturi House is een woonhuis uit 1964 in de Amerikaanse stad Philadelphia, ontworpen door Robert Venturi voor zijn moeder, Vanna Venturi. Het huis wordt gezien als één van de eerste gebouwen die ontworpen in is de postmodernistische stijl en heeft daarmee een grote impact gehad op de ontwikkeling van de architectuur van de tweede helft van de 20e eeuw.[7] Architectuurcriticus Vincent Scully noemde het huis "het grootste kleine gebouw van de 20e eeuw".[5][8]
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
.jpg)
Vanna Venturi[bewerken | brontekst bewerken]
Het huis werd gebouwd voor de moeder van Robert Venturi, Vanna Venturi (1893-1975). Vanna werd geboren in 1893 in Washington D.C. in een Italiaans immigrantengezin. Ook haar toekomstige man, Robert Venturi Senior, was van Italiaanse komaf, hij van de eerste generatie en zij van de tweede. Robert sr. arriveerde in 1890 op negenjarige leeftijd in Amerika, waar hij op zijn zestiende kostverdiener werd gezien zijn vader overleed.
Vanna en Robert hebben elkaar voor het eerst ontmoet in Philadelphia en trouwden in 1924. Robert sr. werkte toentertijd als groenteman en Vanna als medewerker in het Wannamakers warenhuis. In 1925 werd hun eerste en enige zoon Robert Venturi Junior geboren. Beiden waren fervente architectuurliefhebbers en wilden niets liever voor hun enige zoon dan dat hij architect zou worden.[1] Zijn ouders hadden dan ook veel architectonische meubels en boeken in his en nodigden meermaals architecten uit om te komen eten. [9]
De opvoeding die Robert Jr. van huis uit meekreeg was niet traditioneel. Vanna was een feminist, socialist, pacifist en Quaker. Ondanks het feit dat ze op vroege leeftijd van de middelbare school afging en thuis les kreeg van haar ouders, was ze actief binnen de intelligentsia van Philadelphia, met een grote interesse in lezen over geschiedenis en architectuur. Ze hanteerde een vrij onorthodoxe opvoeding voor Robert jr.: zo ging hij niet naar een openbare basisschool toe, omdat zijn moeder het niet eens was met het in haar ogen patriottistische gedachtegoed van Amerikaanse scholen, zoals de Pledge of Allegiance.[10] Vanna was overtuigd socialist en stemde dan ook meermaals voor Norman Thomas, de presidentskandidaat voor de Socialist Party of America.[9]
Tijdens de zomervakantie bezocht het gezin Venturi hun tijd door in Arden, Delaware en in Rose Valley, Pennsylvania. Beide plaatsen hadden zomerkampen opgezet door Will Price, een architect met een voorliefde voor de arts-and-craftsbeweging en de economische ideeën van Henry George. In Rose Valley werden ook theatervoorstellingen bezocht door de familie Venturi, zoals stukken van George Bernard Shaw.
Robert jr. ging naar een middelbare school voor Quakers en studeerde uiteindelijk in 1947 cum laude af in de architectuur aan de universiteit van Princeton. Hij werkte tussen 1954 en 1956 in Rome en begon daarna architectuurtheorie te onderwijzen aan de Universiteit van Pennsylvania. Aldaar ontmoette hij zijn toekomstige vrouw, Denise Scott Brown en werkte hij samen met Louis Kahn, waar hij later bij op zijn bureau zou werken. Verder heeft hij gewerkt bij de architectenbureaus van Eero Saarinen en Oscar Stonorov. Bij die laatste heeft hij meegeholpen met de bouw van het 'Cherokee Village' complex in de buurt van het Vanna Venturi House.
Ontwerpgeschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
De inmiddels 70 jaar oude Vanna was na het overlijden van haar man in 1959 op zoek gegaan naar een nieuw huis te kopen van het geld van de erfenis. Ze gaf de opdracht aan haar zoon, waarmee het zijn eerste opdracht werd. Het programma van eisen was vrij bescheiden: het moest een klein huis worden, zonder garage en onder een klein budget gebouwd worden.[11] Het werken van Venturi voor zijn moeder had wel zo zijn voordelen: zo was er geen deadline en Robert kon zijn creativiteit in het ontwerp de vrije loop laten gaan.
Vanna koos voor Chestnut Hill vanwege de status die de buurt had, maar ook vanwege het feit dat er weinig rumoerige buren zouden zijn en ze relatief veel privacy zou hebben. Gezien het feit dat ze ervoor koos om geen grote veranda aan het huis te hebben zou ze voornamelijk op zichzelf zijn, naast nu en dan een bezoek van haar zoon op zondag. Echter, door de internationale invloed die het huis had in de architectuurwereld kwamen er regelmatig studenten en architecten naar het huis toe, die ze vriendelijk ontving.[1]
De eerste schetsen voor het ontwerp werden gemaakt omstreeks 1959, rond de tijd dat Robert Venturi ook met zijn boek Complexity and Contradiction in Architecture begon. Veel van de thema's uit het boek zijn verwerkt in het huis. Om meer tijd vrij te maken voor het project verliet Venturi het architectenbureau van Louis Kahn waar hij toentertijd bij werkte.[12] De schetsen zijn vrijwel allemaal gemaakt op vellum papier, met een lineaal en potlood.[13]
Zijn breuk bij het bureau van Kahn betekende ook zijn breuk met het modernisme. Waar Kahn zijn ontwerpen baseerde op geometrische basisvormen, begon Venturi zich te richten op de architectuurgeschiedenis en de notie van complexiteit in de architectuur. Architectuurtheoreticus Vincent Scully stelde dat deze breuk tussen Kahn en Venturi uitgebeeld wordt in de gebroken gevel van het Vanna Venturi House.[12]
Hoewel Robert hoofdverantwoordelijk was voor het ontwerp heeft Vanna soms ook zo haar invloed erop gehad. Toen het bouwproces ongeveer voor driekwart klaar was maakte Vanna de opmerking dat het 19e-eeuwse huis van de buren er ook wel mooi uitzag. Daarnaast was ze het niet eens met de keuze voor marmeren vloeren in de eetkamer, maar naarmate het huis vorderde nam ze daar vrede mee.
Bouwgeschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
De twaalf bouwtekeningen werden opgesteld door Arthur Jones, een toekomstige collega van Venturi en door Venturi ingeleverd op 24 mei 1963.[14][1] Na het inleveren van de bouwtekeningen zijn er nog aanpassingen geweest aan het ontwerp, zoals het weghalen van een veranda aan de oostzijde van het huis. Venturi heeft zelf de details voor omlijsting en vorm van de kozijnen opgesteld
Na de oplevering[bewerken | brontekst bewerken]
Vanna heeft uiteindelijk 9 jaar in het huis gewoond, tussen 1964 en 1973. Robert Venturi heeft zelf voor een tijdje in het huis gewoond op de bovenverdieping, tot een paar maanden na zijn huwelijk met Denise Scott-Brown in 1967.
Eigendom na Venturi[bewerken | brontekst bewerken]
Het huis werd door Vanna verkocht in 1973 aan Thomas en Agatha Hughes, gezien het feit dat Vanna aan het eind van haar leven gekomen was.[15]. (over de familie hughes) en:Thomas P. Hughes was hoogleraar techniekgeschiedenis die een baan aangeboden Hughes’ parents – Thomas, a professor and historian of technology, and her mother Agatha, an artist and editor – purchased the house from Vanna Venturi in 1973. The Hughes Family was relocating from Texas at the time, and the elder Agatha had somehow heard about the Venturi House from afar and asked her real estate agent to drive her by it while they were house hunting in Chestnut Hill. A few weeks later the agent called Agatha’s mother in Texas to let her know that the house she’d asked to drive past would be coming on the market, and wondered if they would like to make an offer.
“That was magic,” said Agatha Hughes, who was a college student at the time. “My parents just adored this house, especially my mother.”
And through the house, Hughes explained, the family became friends with Robert Venturi and Denise Scott Brown. Venturi would bring prospective clients to the house, the Hughes family would call the architect for paint consultations, and they all shared Thanksgivings at the house.
Agatha Hughes has lived in the house for the last four years and she cares for it like it is a member of the family.
De familie had nauw contact met Robert Venturi en Denise Scott Brown over het onderhoud van het huis[16]
Het huis is door de familie Hughes meerdere keren gerenoveerd.[17] Zo werd er in 2007 dubbel glas aangebracht in de ramen en werden sommige stukken metaal van het dak vervangen vanwege roest. Deze aanpassingen zijn echter nauwelijk zichtbaar, waardoor het huis nagenoeg in dezelfde uitstraling is gebleven sinds de oplevering in 1964.
Op 16 juni 2016 werd het huis voor $1.325.000 verkocht aan David Lockard, een jurist uit Philadelphia.[18][4] Lockard kreeg van de familie Hughes instructies mee over het onderhoud van het huis, tot aan de kleur verf aan toe.
Locatie[bewerken | brontekst bewerken]
Kavel[bewerken | brontekst bewerken]
Vanwege het feit dat het kavel tussen twee wegen in ligt heeft het huis twee adressen, 8339 Navajo Street en 8330 Millman Street.[18] De oprit ligt echter aan Millman Street en het kavel is ontoegankelijk vanaf Navajo Street.
De kavel is grotendeels een grasveld, met een tuin op het zuiden parallel aan Navajo Street.
Buurt[bewerken | brontekst bewerken]
De wijk Chestnut Hill ligt op een afstand van zo'n 14 km van het centrum van Philadelphia af en staat bekend als een wijk van de bovenklasse. Chestnut Hill was opgericht door een van de eerste groepen Duitse immigranten naar de V.S., waaronder zich veel mennonieten, piëtisten en Quakers bevonden.[19] Na de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog werd de wijk een populaire vakantieplek voor de inwoners van Philadelphia, die in de zomermaanden de stad verlieten om naar de hoger gelegen en daardoor koelere buurt te trekken. Hierdoor kwamen er ook vakantiewoningen van het rijkere deel van de bevolking in de buurt, welke er uiteindelijk permanent begonnen te wonen toen er een spoorverbinding kwam tussen Chestnut Hill en de binnenstad van Philadelphia.
Gebouwen in de omgeving[bewerken | brontekst bewerken]
Naast de Victoriaanse huizen zijn er ook een aantal recentere noemenswaardige te vinden in Chestnut Hill, zoals het Margaret Esherick House, ontworpen door Louis Kahn, wat dicht in de buurt van het Vanna Venturi House staat. (NICE HOUSE INVLOED) Daarnaast bevindt zich in de buurt de Cherokee Village van het architectenbureau van de oorspronkelijk Duitse architect Oscar Stonorov, waar Robert Venturi aan mee heeft gewerkt als tekenaar.
-
Chestnut Hill Nice House -
Esherick House van Louis Kahn -
Het Houston-Sauveur House in de buurt van het huis -
Cherokee Village van Oscar Stonorov, waar Venturi aan mee heeft gewerkt
Ontwerp[bewerken | brontekst bewerken]
(iets met de vorm, eerdere variaties, de middelvinger, less is a bore, etc)
Vorm[bewerken | brontekst bewerken]
(essentieel huisvormig) en [20]
De plattegrond van het huis is begrensd door een rechthoek van x*x meter.
Indeling[bewerken | brontekst bewerken]
De plattegrond van het huis heeft een symmetrische gedachte erachter, die gewekt wordt door de voorgevel. Echter, door conflicten in het plan van eisen is deze plattegrond uit zijn symmetrie gerukt.[21].
(vertellen over de looproute in het huis, wat wat is en waar)
Elementen[bewerken | brontekst bewerken]
Indeling binnen en buiten maken?
Facade[bewerken | brontekst bewerken]
(facade in tweeën, maniëristisch fronton) Over maniërisme: ref![22]
De voorgevel van het huis heeft daarom bewust een hoger dak dan het daadwerkelijke dak.
Dak[bewerken | brontekst bewerken]
Het werkelijke dak van het huis ligt lager dan het dak van de façade. Dit zorgt ervoor dat (...)
Schoorsteen[bewerken | brontekst bewerken]
De schoorsteen is bewust overgedimensioneerd. (...) Opvallend is dat aan de zijkanten van het huis de schoorsteen niet is afgewerkt met stucwerk zoals dat bij de rest van de buitenelementen wel gebeurt. De reden hierachter is (niet stroken met modernistische eenheidsideaal?)
Trap[bewerken | brontekst bewerken]
Er zijn twee trappen binnen het huis, één van de begane grond naar de eerste verdieping en één die nergens naar toe leidt.
Ramen[bewerken | brontekst bewerken]
Er zijn meerdere soorten ramen in het huis te vinden.
Ornamenten[bewerken | brontekst bewerken]
Fronton, kozijnhout, dat soort dingen.
Kleur[bewerken | brontekst bewerken]
Het huis heeft een grijsgroene verflaag.[23]. Aanvankelijk zou het huis wit gestuukt worden, of grijs. Dat veranderde toen Venturi een interview over modernisme met Marcel Breuer las, waarin hij stelde dat geen enkel goed huis groen geverfd wordt[24]
Ontwerpfilosofie[bewerken | brontekst bewerken]
This building is complex and simple, open and closed, big and little. Inside and out, it is a little house that uses big scale to counterbalance the complexity. Complexity in combination with small scale in small buildings creates a nervous busyness -- whereas big scale in this small building achieves an appropriate architectural tension. The inside spaces are complex both in shapes and interrelationships. The plan is symmetrical, but the symmetry is distorted at times to accommodate the particular needs of the spaces. For instance, two vertical elements -- the fireplace-chimney and the stair -- compete, as it were, for central position. Consequently, on one side the fireplace distorts in shape and it and the chimney move over a little; on the other side the stair constricts its width and changes its path because of the chimney. In contrast, the outside form is simple and consistent, the front creates an almost symbolic image of a house. However, it also reflects the inside complexities through the varying locations and sizes and shapes of the windows, perforations in the outside walls, and the off-center location of the chimney. The walls are layered to indicate enclosure yet punctured for openness. For instance, at the front center, where the outside wall is superimposed upon the two other walls housing the stair, each juxtaposes openings of differing size and position, becoming layered space rather than interpenetrated space. This house is a seminal work. In the years since its completion it has influenced other designs by the firm and the work of a number of other architects. It has been written about, studied and discussed extensively in print and in classrooms and is often visited by architectural students.
This building recognizes complexities and contradictions: it is both complex and simple, open and closed, big and little; some of its elements are good on one level and bad on another; its order accommodates the generic elements of the house in general, and the circumstantial elements of a house in particular. It achieves the difficult unity of a medium number of diverse parts rather than the easy unity of few or many motivational parts.
— Robert Venturi, uit "Complexity and Contradiction in Architecture", p118
Tegenstrijdigheden[bewerken | brontekst bewerken]
Het ontwerp is op vele wijzen tegenstrijdig, in de zin dat er niet één definitieve uitspraak over het huis kan worden gedaan.[25] Het huis is bijvoorbeeld groot en klein tegelijkertijd, zo is de open haard veel te groot voor de woonkamer, zijn de deuren aanzienlijk wijder dan de standaardmaat, de reling van de trap hoger dan normaal. Anderzijds zijn er veel te kleine kastjes te vinden in de hal, is de totale verkeersruimte (gangen en trappen) in het huis minimaal en is het huis met 9 meter hoogte niet aanzienlijk groot.
Complexiteit[bewerken | brontekst bewerken]
Het huis is complex en simpel tegelijkertijd. Zo worden er veel historiserende elementen zoals het gebroken fronton dusdanig geabstraheerd dat ze enkel een lijn zijn, maar nog steeds de zelfde betekenis kunnen overbrengen.
Daarnaast wordt er met het toepassen van complexiteit in het ontwerp ingegaan op het modernistische credo 'Less is more' (minder is meer), wat Venturi omboog tot 'Less is a bore' (minder is saai).
Het ontwerp was tevens bedoeld als statement tegen het gedachtegoed van het modernisme. Zo wordt er bewust gebroken met modernistische credo's zoals 'Less is more' en 'form follows function'. Dit komt goed naar voren in (...)
Echter, het huis schuwt het modernisme niet helemaal. Zo vallen er enkele ideeën van Le Corbusier terug te vinden in het ontwerp, zoals de strookramen aan de voorgevel. Robert Venturi zegt zelf ook niet een aanval op het modernisme te willen beginnen, maar om een andere kijk op zaken te geven.[26]
(architecture as a sign, facade)
Historiciteit[bewerken | brontekst bewerken]
(over dat campidoglio artikel waar die gozer het over had) Het ontwerp refereert aan vele historische architectonische elementen, met name die uit de barok en het maniërisme.
-
Het Porta Pia in Rome, ontworpen in 1561 door Michelangelo -
Het nymphaeum van de Villa Barbaro door Allessandro Vittoria
(Vanna Venturi House wijkt bewust af van het modernistische ideaalbeeld •Façadeindeling correspondeert niet met indeling binnen •Schuin dak •Centrale haard •Gesloten begane grond •Strookraam (Le Corbusier),maar ook vierkante ramen •Gebroken fronton(barok) •Boog die niets draagt)
Invloed[bewerken | brontekst bewerken]
Het huis wordt gezien als het startschot voor de postmodernistische architectuur en het begin van het einde voor modernisme als heersende architectuurstijl.[7] Het toepassen van historiserende elementen in een ontwerp (...)
Ook in Nederland heeft het Vanna Venturi House gediend als inspiratie voor architecten zoals Sjoerd Soeters.[27]
Reacties[bewerken | brontekst bewerken]
Het ontwerp was niet geheel zonder kritiek. Zo schreef architectuurtheoreticus Collin Rowe in 1967 in een verslag het volgende over het huis[28]
Deploring the unaccommodating simplicity which he associates with the International Style and its continued influence, Venturi discovers most of his inadequately reproduced illustrative material in the architecture of the sixteenth to the eighteenth centuries. In other words, via a catalogue of Mannerist motifs, Venturi explains in detail those visual phenomena which excite and inspire him.
— Collin Rowe
Echter, er was ook lovende kritiek te vinden, van onder meer Aldo Rossi, die stelde dat het huis 'de architectuur in Amerika en daar buiten heeft bevrijd' en Peter Eisenman noemde het 'het eerste Amerikaanse gebouw welke enerzijds voorstelt om te breken met de ideologie van het modernisme, terwijl het toch op deze traditie is gegrondvest'.[29][16] Architectuurcriticus Robert A. M. Stern zag het huis als 'het vinden van de wonderlijke relatie tussen architectuur en geschiedenis'.[30]
Galerij[bewerken | brontekst bewerken]
-
Voorgevel van het huis -
Gevel -
Achtergevel van het huis
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
- Guild House, een ander invloedrijk postmodernistisch ontwerp van Venturi.
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- https://www.phillyvoice.com/chestnut-hills-vanna-venturi-house-purchased-anonymous-buyer/
- http://planphilly.com/articles/2015/12/02/historic-designation-ahead-for-vanna-venturi-house
NotenReferenties
Bronnen
|