Na een tiental jaar te hebben gewerkt in de R&D afdeling van Toyota was het hoog tijd voor een nieuwe uitdaging. Waarom niet terug gaan studeren? Na het jaren lang coachen van ingenieurs en hen bijstaan in hun dagelijkse administratie was dit wel eens de verandering naar waar ik op zoek was. Je weet wel misschien hoe het gaat, je blijft nog eventjes hangen en dat hangen is blijven vastplakken in een leuke job en een spannend bedrijf maar toch kriebelde het nog om een bachelor diploma te halen. The one thing that got away zullen we maar zeggen.
Na een aantal jaren beveiliging op de backstage van Rock Werchter, een zestal jaar bedrijfsverpleegkundige en toezicht houden op concerten en fuiven is deze opleiding echt wel iets waar ik me in kan uitleven, vandaar ook de keuze hiervoor. Misschien wil ik wel terug aan de deur staan en Mick Jagger opnieuw begeleiden zoals een paar jaar geleden of het gehele veiligheidsplan bijsturen als Nederland nog eens tijdens een of andere EK of WK finale eruit wordt gewipt en het bier op is… Erger kan het niet op de Wei.
Liever het sap van de dochter van de korenaar, dan aan het bloed van de druiventros[bewerken | brontekst bewerken]
Over bier gesproken, das nog een passie van mezelf. Een dag zonder lach is niet geleefd word vaak gezegd maar een dag zonder een lekker biertje is toch ook maar triest. Samen met een paar andere bierliefhebbers houden we nog elke maand onze proefavond in café Rocco waar we trouw het bier van de maand kiezen. Niks is zo leuk als een onbekend biertje kunnen ontdekken samen met een groep enthousiastelingen. Ook ben ik lid van de Aarschotse bierwegers, een bende rock ’n rollers die bier hoog in het vaandel dragen (al zou je ons eerder kunnen zien als een bende hoog cholesterollers).
Nog een andere passie is koken en eten. Het liefst Indische keuken. De kruiden, de smaken en het feit dat alles zo simpel te bereiden is maakt dit één van mijn favoriete keukens. Natuurlijk staat er ook bijna dagelijks Japans op het menu, een voordeel van met 300 Japanse collega’s te werken. Toch blijft een frietje van de lokale frituur toch met stip op nummer 1 staan!
Ik heb er ook al een aantal jaartjes opzitten als bestuurder in het Holebihuis, een overkoepelende organisatie op provinciaal niveau als kenniscentrum voor alles wat met holebi’s en transgenders te maken heeft. Na een drietal jaartjes als penningmeester ben ik vorig jaar gestopt om het nu wat rustiger aan te doen en me bezig te houden met de bierkaart van ons café. Er zijn slechtere promoties! Ik ben hier ook lid van de werkgroep Politiek en ook hebben we onze eigenste bierclub. Jammer maar helaas zie ik ook hier de opleiding van pas komen, soms is geweld niet veraf ten opzichte van jonge holebi’s en transgenders.
