Gebruiker:Wimmel/Kladblok

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie


Brock 2009[bewerken | brontekst bewerken]

{{sfn|Brock|2009}} Brock, Sebastian P. (2009). A Brief Outline of Syriac Literature.

archive.org Beth Mardutho: eBethArké Digital Collection: A Brief Outline of Syriac Literature

Citaten mbt de Aramese taal:

  • p. 2: This Brief Outline, first published in 1997, was written primarily in order to meet the needs of students taking the MA course in Syriac language and literature at SEERI, (...)
  • p. 3: Syriac began as the local Aramaic dialect off Odessa (Urhay, modern Urfa in SE Turkey), with its own script, first attested in inscriptions of the first century AD.
  • p. 3: Syriac is in fact one of three Late Aramaic dialects which came to produce large surviving literatures, the other two being Jewish Aramaic and Mandaean: both in literary quality and in quantity Syriac easily surpasses these other two large Aramaic literatures.
  • p. 4: (...) though Syriac remained the liturgical language in these Churches for much longer (...)
  • p. 5: (...) Hunayn ibn Ishaq, whose normal practice was to translate first from Greek into Syriac, and then from Syriac into Arabic; the reason for this seemingly cumbersome process was that he was able to benefit from the experience of a long tradition of translating such Greek texts into Syriac, while there was no such tradition for translating from Greek into Arabic and so it was easier to work from one Semitic language (Syriac) to another (Arabic).

Gzella 2017[bewerken | brontekst bewerken]

{{sfn|Gzella|2017}} Gzella, Holger (2017). De eerste wereldtaal, De geschiedenis van het Aramees. ISBN 9789025307011.

Murre-van den Berg 2000[bewerken | brontekst bewerken]

{{sfn|Murre-van den Berg|2000}} Murre-van den Berg, H.L. (2000). Religieuze en etnische identiteit van Syrisch-Orthodoxen uit Turkije en Syrië in Nederland In: Judith Frishman (ed.). Godsdienstvrijheid en de religieuze identiteit van joden, christenen en moslims: verwachting en realiteit, pp. 144-162. ISBN 9789043501347. Geraadpleegd op 28 januari 2024.

Murre-van den Berg 2019[bewerken | brontekst bewerken]

{{sfn|Murre-van den Berg|2019}} Murre-van den Berg, Heleen (2019). De Syrisch-orthodoxe gemeenschap in Nederland In: Handelingen. Tijdschrift Voor Praktische Theologie En Religiewetenschap 2019/1, pp. 16-28.

Online gepubliceerd op: Murre-van den Berg, Heleen, De Syrisch-Orthodoxe gemeenschap in Nederland. Theologie.nl (27 augustus 2020). Geraadpleegd op 13 augustus 2023.

Engelse vertaling: (en) Murre-van den Berg, Heleen, The Syriac Orthodox Community in the Netherlands (27 augustus 2021). Geraadpleegd op 16 oktober 2023. / (en) Murre-van den Berg, Heleen, The Syriac Orthodox Community in the Netherlands. Syriac Press (28 augustus 2021). Geraadpleegd op 16 oktober 2023.

Ritter 1967[bewerken | brontekst bewerken]

{{sfn|Ritter|1967}} Ritter, Hellmut (1967). Ṭūrōyo: Die Volkssprache der Syrischen Christen des Ṭūr ﻉAbdîn, A: Texte, Band I.

archive.org Beth Mardutho: eBethArké Digital Collection: Turoyo: Die Volkssprache der Syrischen Christen des Tur 'Abdin

Roldanus 1983[bewerken | brontekst bewerken]

{{sfn|Roldanus|1983}} Roldanus, J (1983). De Syrisch-Orthodoxen in Istanbul. ISBN 9024226554.

Schukkink 2003[bewerken | brontekst bewerken]

{{sfn|Schukkink|2003}} Schukkink, Jan (2003). De Suryoye: een verborgen gemeenschap. ISBN 9090173463. (Een historisch-antropologische studie van een Enschedese vluchtelingengemeenschap afkomstig uit het Midden-Oosten, Proefschrift Vrije Universiteit Amsterdam)

In dit boek wordt consequent "Suryoye" als naam van de gemeenschap gebruikt. In noot 3 bij de inleiding op pagina 289 wordt toegelicht dat Syrisch-Orthodox de religieuze identiteit betreft en Aramees, Assyrisch of Suryoye meer een politieke betekenis hebben. De naam "Suryoye" wordt door de diverse stromingen, herkomstgroepen en generaties als algemene aanduiding geaccepteerd, met name naar buiten. "Suryoye" is meervoud en betekent "christen" in het Aramees, "Suryoyo" is het enkelvoud.

In dit boek wordt consequent "Aramees" als taal gebruikt. In noot 13 bij hoofdstuk 1 wordt toegelicht dat het hier om Turoyo, het gesproken dialect gaat, en dat dat enigszins afwijkt van de liturgische taal. Verder spreken de Suryoye meerdere talen en varianten daarop die ook wel dialecten genoemd worden. Voor meer informatie wordt verwezen naar [1] en [2].

Op p. 53 staat een uitleg over de "kloosterschooltjes". Daar wordt Syrisch, de literaire taal van de suryoye, onderwezen. De meeste gelovigen uit Tur Abdin konden het Syrisch niet lezen, ze spraken Turoyo, een vorm van Neo-Aramees, dat geen schrijftaal is.

Op p. 102 staat vermeld dat in de zeventiger jaren en met name 1978-1980 veer Suryoye zich in Istanboel vestigden.[3] In Istanboel vond modernisering plaats (p. 103), voor het eerst kregen meisjes les in de liturgische taal.

Op p. 139-140 staat dat in Twente - door de regeling Onderwijs in de Eigen Taal - kinderen les kregen in het Syrisch (Syriac). Dat versterkte de vernieuwing die in Istanboel begonnen was, omdat ook hier meisjes les kregen, en dus functies konden gaan vervullen in de liturgie. Op pag. 156 staat dat de keuze voor de taal waarin lesgegeven werd ontstaat was na een discussie die de priesters gewonnen hadden. De discussie ging tussen de eigen klassieke taal (het Aramees) en het Turoyo, een spreektaal die iedereen kon spreken. Niettemin werd er wel een geschreven versie van het Turoyo ontwikkeld ([1]) en ging het Turoyo een rol spelen in culturele producties ([4]).

Op p. 129 -134 Staat een stuk over de Assyrisch Democratische Organisatie, en de aanhangers van deze Assyrische ideologie. Vooral ouderen uit Tur Abdin die in Enschede woonden stelden identificatie met Assyriers niet op prijs omdat ze hun als ongelovigen beschouwden (p. 131-132).

Op p. 145-147 staat een stuk over de Aramese ideologie en de strijd tussen beide groepen. In hoofdstuk 7 (1985-1993, Enschede) op p. 157 staat uitgelegd dat de kerkleiding de Assyriërs de schuld gaf van alle problemen in de gemeenschap, kritiek op de kerk, opstandig gedrag van jongeren en huwelijksproblemen.

Schukkink 2012[bewerken | brontekst bewerken]

{{sfn|Schukkink|2012}} Schukkink, Jan (2012). De Suryoye gebundeld, 12 Antroplogische verkenningen. ISBN 9789081840903.

Sümer 1982[bewerken | brontekst bewerken]

{{sfn|Sümer|1982}} Sümer, Fikri (1982). De Syrisch Orthodoxe gemeenschap. ISBN 9090003746. (Oorspronkelijk als scriptie aangeboden aan de Sociale Akademie POKWA te Amsterdam)

archive.org Beth Mardutho: eBethArké Digital Collection: De Syrisch Orthodoxe gemeenschap

Citaten mbt de Aramese taal:

  • p. 53: De Aramese taal is verspreid over verschillende taalgroepen zoals Phoenicisch, Palestijns, Palmyreens, Nabatees en het Syrisch.
  • p. 53: Syrisch werd samen met het Chaldeeuws vóór Christus het Aramees genoemd.
  • p. 57: De oudste Oost-Aramese taal en tevens de best bekende Aramese taal is het Syrisch, de taal der Syrisch-Orthodoxe gemeenschap waar dit boek over gaat. Syrisch is als schrijftaal der Mesopotamische Christenen in de 2e eeuw na Chr. opgekomen.
  • p.58: Het Syrisch is ook nog een levende taal gebleven dankzij de kerk in verschillende gebieden zoals Tur Abdin. Dit dialekt wordt "Turoyo" genoemd en is de taal die de Syrisch-Orthodoxe gemeenschap in Nederland nog spreekt. Bovendien wordt het Syrisch nog gesproken te Maalüla (bij Damascus) en in het Noorden van Irak ten Noorden van Mosul en in Noord Perzië.
  • p.61: Hoewel het Syrisch als gesproken taal, afgezien van enkele resten in afgelegen gebieden, is uitgestorven, is het als liturgische taal in de Syrische kerken in gebruik gebleven.

Talay 2002[bewerken | brontekst bewerken]

{{sfn|Talay|2002}} Talay, Shabo (2002). Die aramäische Sprache (Turoyo) und ihre Zukunftsaussichten in der Diaspora. The journal of Eastern Christian Studies 54 (1-2): 65-76. DOI: 10.2143/JECS.54.1.503677.

Academia.edu: Die aramäische Sprache (Turoyo) und ihre Zukunftsaussichten in der Diaspora

Zie ook op suryoye.com: Die Sprache des Tur Abdin, Turoyo und ihre Zukunftsaussichten in der europäischen Diaspora (grotendeels, maar niet helemaal identiek)

Teule 1997[bewerken | brontekst bewerken]

{{sfn|Teule|1997}} Teule, Herman (1997). Syrische spiritualiteit en kloosterleven. In: Herman Teule en Anton Wessels (ed.). Oosterse christenen binnen de wereld van de islam. ISBN 9789024258697.

Thiry 2001[bewerken | brontekst bewerken]

{{sfn|Thiry|2001}} Thiry, August (2001). Mechelen aan de Tigris. ISBN 9064452245.

Timmers 2019[bewerken | brontekst bewerken]

{{sfn|Timmers|2019}} Timmers, Frank, Aramees, Assyrisch, Suryoye? Hoogleraar legt uit waarom het zo gevoelig ligt. De Twentsche Courant Tubantia (31 mei 2019). Geraadpleegd op 16 oktober 2023. (betreft Heleen Murre-van den Berg)

Voetnoten[bewerken | brontekst bewerken]