Gebruiker:WoudWiki2020/Kladblok
| Margot Klein Tiessink | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Willemina Margot Klein Tiessink | |||
| Geboren | 8 augustus 1961 | |||
| Geboorteland |  Nederland
| |||
| Beroep(en) | Beeldend kunstenaar | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Jaren actief | 1991-heden | |||
| Stijl(en) | Hedendaagse kunst | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Margot Klein Tiessink (Meppel, 8 augustus 1961) is een Nederlands kunstenares.
Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]
Margot KleinTiessink werd geboren in Meppel maar bracht haar jeugd door in Emmen (Drenthe). Vroeg onafhankelijk van geest verliet ze het ouderlijk huis op haar 15e, ging werken als dierenverzorgster in Dierenpark Emmen en was vaak te vinden in jongerencentrum Tin Pan Alley [1]. Door haar werk kwam ze in contact met de dierenarts die het Noorder Dierenpark onder haar hoede had, mevr. Kleyn, een zielsverwant. Via haar ging ze als autodidact in de praktijk werken van Lies Vreugdenhil [2] en werd dierenarts assistent. In 1985 vertrok ze uit Emmen en ging wonen op een boerderij in de Carel Coenraadpolder. Regelmatig werd de galerie van Albert Waalkens in Finsterwolde bezocht. Als kunstenaar een laatbloeier deed ze in 1986 toelating voor Academie Minerva en studeerde er van 1987 tot 1991. In het tweede jaar trok ze in het Wolters-Noordhoff Complex. Ook woonde ze korte tijd in Station Kropswolde, tevens een tentoonstellingsruimte tot 2010 [3]. Ze verhuisde naar een leegstaand voormalig motorcafé in de Oosterpoortwijk waarna ze Groningen (stad) in 1999 verruilde voor Amsterdam, haar huidige woon- en werkplaats.
Gecombineerde beroepspraktijk[bewerken | brontekst bewerken]
Een van haar eerste tentoonstellingen was de Salon der Debutanten in Slagharen (1992). Ze ontving in dat jaar ook een startstipendium van het Fonds BKVB. Twee jaar later was ze nauw betrokken bij de voorbereidingen en uiteindelijke uitwisseling met Indonesië, ‘Proyek Seni Rupa 5 + 5’. Ze vormde een duo met de later internationaal bekend geworden kunstenaar Agus Suwage [4]. Hun project “Song Without Sound’ in Park Lembah in Yogyakarta bestond uit het spannen van enorme toonladders van touw over de vijver in het park waarop gezamenlijk ontworpen vogels de noten verbeeldden met daarvoor muziekstandaards opgesteld in het water. Tijdens de opening werd door straatkinderen een door Agus Suwage [5] gecomponeerd lied uitgevoerd voor de Sultan van Jogjakarta die de tentoonstelling opende. Zoals eerder schrijver Anton Valens, bevriend met haar jong overleden vriendin, collega en kunstenares Loes Kater († 2015) [6] combineert zij het kunstenaarschap met parttime werk in de Thuiszorg. Cliënten en hun verhalen zijn vaak bron van inspiratie. In 2018 streed ze samen met collega Jeannette Scholten en met ondersteuning van de SP tegen marktwerking in de zorg en sprak in tijdens de Raadscommissie Zorg [7] waarbij een zwartboek werd overhandigd.
Haar kunstenaarspraktijk bestaat tevens uit werk in opdracht, waaronder 50 litho’s voor de Rijksuniversiteit Groningen. Ze had zitting in de toelatingscommissie van Academie Minerva, was jurylid van de Hannie Mein Kunstprijs (2005) en gastdocent. Uitzonderingen daargelaten verkoopt zij haar werk meestentijds in eigen beheer.
Werkwijze[bewerken | brontekst bewerken]
Begeleidende tekst bij ‘Reflection’, expositie 2021 [8] : “Haar werk is een samensmelting van meerdere afbeeldingen die in lagen zijn aangebracht, waardoor een meerdimensionaal beeld ontstaat. Naar analogie met de hedendaagse hoeveelheid aan beelden in ons dagelijks leven. Rode draad is het verlangen naar wat was, is en kan zijn. Fictie als herinnering, herinnering als fictie. Door de materiaalbehandeling en de kleurrijke voorstelling ontstaat een bijzondere stofuitdrukking, waarmee ze een alternatieve wereld creëert. Ze legt de tijd vast door middel van fotografie, die de basis voor haar schilderijen. Dit procédé geeft haar een enorme vrijheid en de mogelijkheid om verschillende beelden samen te voegen om zo een nieuw geheel te laten ontstaan en een andere manier van kijken teweeg te brengen.” Een uitgebreide toelichting op haar werk gaf ze in een interview voor de reeks ‘De wereld van de Amsterdamse kunstenaar’ [9].
Selectie tentoonstellingen[bewerken | brontekst bewerken]
- 1992 - Salon der Debutanten Slagharen [10]
- 1994 - Proyek Seni Rupa, Universiteit Gadjah Mada/Danau Lembah UGM, Yogyakarta/Erasmus Huis (Jakarta), Jakarta, Indonesië.
- 1995 - "Cum Laude", selectie van afgestudeerde kunstenaars aan Nederlandse academies, Nieuwspoort Den Haag
- 1997 - Cella Centrum Beeldende Kunst Groningen [11]
- 2002 - SBK Westerpark, Amsterdam
- 2006/2007 - De Grote Huismustentoonstelling', Natuurhistorisch Museum Rotterdam [12]
- 2010 - 'Groen, Blauw, Geel', Kunsthal52, Den Helder
- 2016 - This Art Fair [13], Beurs van Berlage, Amsterdam
- 2021 - IJ Kunst, Nieuw Dakota, Amsterdam
Werk in bezit van:[bewerken | brontekst bewerken]
- particulieren (schilderijen in opdracht en vrij werk)
- Kunstpunt Groningen [14]
- SBK Amsterdam
- De Kunstuitleen, Den Helder [15]
- Kunstcollectie Tweede Kamer der Staten-Generaal, Den Haag
Publiciteit o.a.[bewerken | brontekst bewerken]
- Benkel Kerja Seni Rupa Indonesia/Belanda, [16] tekst Jim Supangkat (1994)
- catalogus "Cum Laude", selectie van afgestudeerde kunstenaars aan Nederlandse academies, 1990-1994 [17] (1995)
- Kunstblad SBK n.a.v. solo-tentoonstelling SBK Westerpark – Amsterdam (2002)
- item NOS journaal en jeugdjournaal n.a.v. 'De Grote Huismustentoonstelling' - NMR Rotterdam (2006/2007)
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|