Gekoppelde magnetische flux

Gekoppelde magnetische flux $\Phi _{B,N}$ (uitgedrukt in weber) is het fenomeen waarbij een stroomvoerende spoel een inductieve spanning creëert in een andere spoel die op dezelfde hoogte ligt (plat gezegd: naast elkaar). Die geïnduceerde spanning is het gevolg van een deel van het magnetisch veld dat gecreëerd wordt door het hoofdveld van spoel 1. De gekoppelde magnetische flux wordt berekend door de magnetische flux $\Phi _{B}$ (uitgedrukt in weber) te vermenigvuldigen met het aantal windingen aanwezig in spoel 2 (waarin het deel van de flux uit spoel 1 verantwoordelijk voor is) en wordt bijgevolg:

$\Phi _{B,N}=N\cdot \Phi _{B}$

De geïnduceerde spanning (als gevolg van de gekoppelde flux) kan in functie geschreven worden van de flux die door spoel één loopt, namelijk door middel van zijn koppelfactor M:

$e=-M_{2}\Phi _{h}1$

waarin

e de geïnduceerde spanning (kleine letter, want we werken met een variabele stroom in spoel 1 - anders zou geen magnetische flux mogelijk zijn, zie inductiewet van Faraday)

−M₂ de magnetische koppelfactor (negatief, want tegengesteld aan de oorzaak van ontstaan, dus geen wiskundige betekenis)

$\Phi _{h}1$ het deel van de flux door spoel 1 dat ook door spoel 2 stroomt (dit is niet de volle 100%, er is een kleine lekflux aan het einde van iedere spoel, daar alwaar de magnetische veldlijnen op de korst mogelijke manier sluiten)