Gud signe Noregs land

Gud signe Noregs land Norsk Faedrelandssang
Componist	Johan Halvorsen
Soort compositie	hymne
Gecomponeerd voor	gemengd koor
Andere aanduiding	werk 22
Compositiedatum	1895
Première	21 november 1895
Vorige werk	werk 21: Varde en Tord Foleson
Volgende werk	werk 23: Dokka
Oeuvre	Oeuvre van Johan Halvorsen
Portaal    Klassieke muziek

Gud signe Noregs land is van origine een volkslied (Norsk Faedrelandssang) en/of psalm geschreven door de Noorse dichter Arne Garborg. Het verscheen in het weekblad Fedraheimen op 15 mei 1878, Garborg van redacteur van dat blad. Hij leverde het op met de melodielijn van God Save the King. In de loop van de jaren schreven andere componisten zoals Johan Halvorsen en Sparre Olsen er een nieuwe melodielijn bij.

De versie van Johan Halvorsen kreeg haar eerste uitvoering op 21 november 1895 in Bergen; het werd uitgevoerd door een aantal samenwerkende koren. Aangezien er geen orkest aanwezig was, zal het werk a capella gezongen zijn, dan wel met zeer summiere begeleiding.

Tekst

1.
Gud signe Noregs Land,
kvar Heim, kvar Dal og Strand,
kvar Lund og Lid.
Han lat' det aldri døy,
han verje Bygd og Øy,
han verje Mann og Møy,
til evig Tid.
2.
Me fekk det høgt og fritt,
me fekk det vænt og vidt
med Hav og Fjell.
Det stend so tryggt og godt,
det stend so reint og blaatt,
rett som eit Gudeslott
med Solskinstjeld.
3.
Det er vaar Elsk paa Jord,
det er vaart beste Ord,
vaar Trivd og Trygd.
Storfrægdarmenn dei var,
som fram til oss det bar;
det er vaar Ættargard
til Fridom bygd.
4.
Stort Arbeid ned er lagt
til Landsens Fred og Magt
fraa Tid til Tid.
Det kostad tusund Aar
i Kav fraa Vaar til Vaar,
i Strid so tung og saar
fyrr me vart fri’.

5.
Her ligg dei, Grav i Grav,
fraa Heid og ned i Hav,
som stridde so.
Gud sign’ kvar ærleg Svein
som søv der under Stein,
Gud sign’ dei kvar og ein,
der dei er no.
6.
Men Landet, dei hev rudt,
det vil me verja trutt
til sidste Stund.
Vaar Elsk og beste Agt,
vaart Liv og all vaar Magt
skal vera Noregs Vakt
til sidste Stund.
7.
I Kjærleik varm og mild
me legg vaar Vilje til,
daa veks det fram.
Daa fær det bløma blidt,
daa fær det spyrjast vidt,
og altid standa fritt
fyr Naud og Skam.
8.
Her stig det stort og blaatt
vaart fagre Heimlands Slott
med Tind og Taarn.
Og som det ervdest ned
alt fagrar’ Led fyr Led,
det byggjast skal i Fred
aat vaare Born.

Arne Garborg