Ivan Reitman

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ivan Reitman
Reitman in 2018
Volledige naam Ivan Reitman
Geboren 27 oktober 1946
Overleden 12 februari 2022
Geboorteland Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije
Jaren actief 19712022
Beroep Regisseur, producent
Genre Komedie
(en) IMDb-profiel
(nl) Moviemeter-profiel
(mul) TMDB-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film
Musical

Ivan Reitman, OC (Komárno, 27 oktober 1946Montecito (Californië), 12 februari 2022) was een Slowaaks-Canadees filmregisseur en filmproducent.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Ivan Reitman werd net na de Tweede Wereldoorlog geboren in het destijds Tsjecho-Slowaakse Komárno als de zoon van Klara en Ladislav Reitman. Zijn ouders waren joods. Zijn moeder overleefde het concentratiekamp van Auschwitz en zijn vader was een verzetsstrijder.[1][2] Gedurende de jaren 1950 verhuisde hij met zijn familie naar Canada. Hij studeerde in Toronto aan het Oakwood Collegiate Institute. In 1969 behaalde hij een bachelor in muziek aan McMaster University. Aan de universiteit regisseerde en produceerde hij verscheidene korte films.[3]

Na zijn studies ging Reitman in de entertainmentindustrie aan de slag. In Toronto werkte hij als producent voor de tv-zender CITY-TV. Reeds tijdens zijn eerste jaar werd hij ontslagen door Moses Znaimer, de eigenaar van de zender. In 1973 produceerde hij de musical Spellbound, wat later de Broadway-musical The Magic Show werd. Het libretto voor de musical werd geschreven door David Cronenberg. Reitman en Cronenberg werkten midden jaren 1970 als respectievelijk producent en regisseur samen aan de horrorfilms Shivers (1975) en Rabid (1977).

Vanaf het einde van de jaren 1970 werd Reitman bekend als de producent en regisseur van verschillende succesvolle komedies, waarin de cast en crew vaak bestond uit medewerkers van het humoristisch tijdschrift National Lampoon en/of acteurs van het sketchprogramma Saturday Night Live. In 1978 produceerde hij Animal House, met onder meer John Belushi in de hoofdrol. Later regisseerde hij zelf onder meer Meatballs (1979) en Stripes (1981), beide met Bill Murray als hoofdrolspeler.

Reitman bleef ook actief in de theaterindustrie. Zo ontving hij twee Tony Award-nominaties voor de Broadway-musical Merlin (1983).[4] In 1984 regisseerde en produceerde hij Ghostbusters, met onder meer Dan Aykroyd en Murray als hoofdrolspelers. De komische fantasyfilm werd een kaskraker en kreeg vijf jaar later een sequel, die eveneens door Reitman geregisseerd werd. In 2016 produceerde hij ook de reboot Ghostbusters (2016).

In 1998 richtte hij het productiebedrijf The Montecito Picture Company op. Zijn zoon, Jason Reitman, werd eveneens een filmregisseur en deed de regie van de Ghostbusters-film Ghostbusters: Afterlife.[5] In 2009 ontving hij samen met zijn zoon een Oscarnominatie voor Up in the Air (2009).

Privéleven en overlijden[bewerken | brontekst bewerken]

Reitman trouwde in 1976 en kreeg twee dochters, onder wie actrice Catherine Reitman, en een zoon. Hij overleed in februari 2022 thuis in zijn slaap op 75-jarige leeftijd.[6][7]

Prijzen en nominaties[bewerken | brontekst bewerken]

Film / Musical Prijs Categorie Uitslag
Merlin (1983) Tony Award Beste musical Genomineerd
Beste regie Genomineerd
Up in the Air (2009) Academy Award Beste film Genomineerd
BAFTA Award Beste film Genomineerd

Filmografie[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Titel Regisseur Producent
1971 Foxy Lady
1973 Cannibal Girls
1975 Shivers
1976 Death Weekend
1977 Rabid
1978 Animal House
1979 Meatballs
1981 Stripes
Heavy Metal
1984 Ghostbusters
1986 Legal Eagles
1988 Twins
1989 Ghostbusters II
1990 Kindergarten Cop
1992 Stop! Or My Mom Will Shoot
Beethoven
1993 Dave
1994 Junior
1996 Space Jam
1997 Fathers' Day
Private Parts
1998 Six Days, Seven Nights
2000 Road Trip
2001 Evolution
2006 Trailer Park Boys: The Movie
My Super Ex-Girlfriend
2009 Post Grad
Up in the Air
Chloe
2011 No Strings Attached
2012 Hitchcock
2014 Draft Day
2016 Ghostbusters
2017 Baywatch
Father Figures
2021 Ghostbusters: Afterlife
2024 Ghostbusters: Frozen Empire

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]