Jakov Fak

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jakov Fak
Jakov Fak
Persoonlijke informatie
Volledige naam Jakov Fak
Geboortedatum 1 augustus 1987
Geboorteplaats Rijeka
Nationaliteit Vlag van Kroatië Kroatië (2006-2010)
Vlag van Slovenië Slovenië (2010-heden)
Lengte 1,81 m
Gewicht 80 kg
Sportieve informatie
Discipline Biatlon
Trainer/coach Tomaš Kos, Uroš Velepec
Club SD Pokljula
Olympische Spelen 2010, 2014, 2018, 2022
Debuut 2006
Medailleoverzicht
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Sport

Jakov Fak (Rijeka, 1 augustus 1987) is een Sloveense biatleet van Kroatische afkomst. Hij vertegenwoordigde Kroatië op de Olympische Winterspelen 2010 in Vancouver. Voorafgaand aan het seizoen 2010/2011 wisselde hij zijn Kroatische paspoort in voor een Sloveens paspoort. Hij vertegenwoordigde Slovenië op de Olympische Winterspelen 2014 in Sotsji, de Olympische Winterspelen 2018 in Pyeongchang en de Olympische Winterspelen 2022 in Peking.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Fak maakte zijn wereldbekerdebuut in december 2006 in Hochfilzen. Tijdens de wereldkampioenschappen biatlon 2007 in Antholz eindigde was zijn beste resultaat de achtenzeventigste plaats op de 10 kilometer sprint. In Östersund nam Fak deel aan de wereldkampioenschappen biatlon 2008, op dit toernooi eindigde hij als negenenzestigste op de 10 kilometer sprint. In december 2008 scoorde hij in Östersund zijn eerste wereldbekerpunten. Op de wereldkampioenschappen biatlon 2009 in Pyeongchang veroverde Fak verrassend de bronzen medaille op de 20 kilometer individueel en eindigde hij als veertiende op de 10 kilometer sprint. Tijdens de Olympische Winterspelen 2010 in Vancouver sleepte hij de bronzen medaille op de 10 kilometer sprint in de wacht, daarnaast eindigde hij als negende op de 15 kilometer massastart.

Voorafgaand aan het seizoen 2010/2011 wisselde Fak van nationaliteit en komt sindsdien uit voor Slovenië. Bij zijn eerste wereldbekerwedstrijden voor Slovenië, in december 2010 in Östersund, eindigde hij direct drie keer in de top tien, met als hoogtepunt de derde plaats op de 12,5 kilometer achtervolging. Fak kon niet deelnemen aan de wereldkampioenschappen biatlon 2011 omdat hij op de wereldbeker in Fort Kent zijn vinger ernstig bevroren raakte en deze bijna geamputeerd moest worden.[1] Op de wereldkampioenschappen biatlon 2012 in Ruhpolding werd hij wereldkampioen op de 20 kilometer individueel, tevens zijn eerste wereldbekerzege. Samen met Andreja Mali, Teja Gregorin en Klemen Bauer behaalde hij de zilveren medaille op de gemengde estafette. Op de wereldkampioenschappen biatlon 2013 in Nové Město na Moravě werd hij derde op de 10 kilometer sprint.

In 2014 nam Fak een tweede keer deel aan de Olympische Winterspelen. Zijn beste resultaat was een vierde plaats op de massastart. Op 7 en 8 februari won Fak in Nové Město na Moravě zowel de sprint als de aansluitende achtervolging, zijn eerste dubbele zege in een manche. Op de Wereldkampioenschappen biatlon 2015 werd Fak wereldkampioen op de massastart. Een week later won Fak de wereldbekerwedstrijd massastart in Chanty-Mansiejsk, waardoor hij meteen ook de bronzen medaille behaalde in de eindstand van de algemene Wereldbeker biatlon 2014/2015 en de zilveren medaille in het eindklassement van de wereldbeker massastart. Op de Wereldkampioenschappen biatlon 2016 behaalde Fak drie top-10 klasseringen, met een 5de plaats in de achtervolging, een 6de in het individuele nummer en een 7de in de massastart. Het seizoen 2016/2017 moest Fak voor het grootste deel aan zich laten voorbijgaan door aanslepende ziekte.[2]

In Pyeongchang nam Fak voor een derde keer in zijn carrière deel aan de Olympische Winterspelen, hij won er een zilveren medaille in de 20 km individueel. Op de Wereldkampioenschappen biatlon 2020 in Antholz behaalde Fak een 4de plaats in de 20 km individueel en een 5de plaats in de estafette samen met Miha Dovžan, Klemen Bauer en Rok Tršan. In Pokljuka op de Wereldkampioenschappen biatlon 2021 een 5de plaats in de 15 km massastart.

Fak nam voor een 4de maal deel de Olympische Winterspelen in 2022 te Peking. Zijn beste resultaat was een 11de plaats in de estafette samen met Miha Dovžan, Lovro Planko en Rok Tršan.

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Olympische Winterspelen[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Plaats Onderdeel
Individueel Sprint Achtervolging Massastart Estafette Gemengde
estafette
2010 Vlag van Canada Vancouver 51e Brons 25e 9e
2014 Vlag van Rusland Sotsji 31e 10e 31e 4e 6e
2018 Vlag van Zuid-Korea Pyeongchang Zilver 23e 47e 10e 14e
2022 Vlag van China Peking 29e 26e 29e 11e 20e

Wereldkampioenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Plaats Onderdeel
Individueel Sprint Achtervolging Massastart Estafette Gemengde
estafette
Single gemengde
estafette
2007 Vlag van Italië Antholz 93e 78e
2008 Vlag van Zweden Östersund DNS 69e
2009 Vlag van Zuid-Korea Pyeongchang Brons 14e 25e 19e
2012 Vlag van Duitsland Ruhpolding Goud 11e 8e
2013 Vlag van Tsjechië Nové Město 20e Brons 6e 19e 13e 5e
2015 Vlag van Finland Kontiolahti 10e 14e 8e Goud 8e 15e
2016 Vlag van Noorwegen Oslo Holmenkollen 6e 39e 5e 7e 13e
2019 Vlag van Zweden Östersund 42e 17e 26e 14e 5e
2020 Vlag van Italië Antholz 4e 45e 21e 15e 5e
2021 Vlag van Slovenië Pokljuka 20e 34e 34e 5e 8e 16e 13e
2023 Vlag van Duitsland Oberhof 63e 9e 7e

Wereldkampioenschappen junioren[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Plaats Onderdeel
Individueel Sprint Achtervolging Estafette
2007 Vlag van Italië Martell 31e 10e 13e
2008 Vlag van Duitsland Ruhpolding 24e 23e 18e

Wereldbeker[bewerken | brontekst bewerken]

Eindklasseringen
Seizoen Algemeen Individueel Sprint Achtervolging Massastart
2006/2007
2007/2008
2008/2009 44e 12e 50e 62e 41e
2009/2010 38e 34e 27e 35e
2010/2011 24e 36e 18e 24e 29e
2011/2012 17e Zilver 21e 18e 16e
2012/2013 4e 27e 4e 9e 8e
2013/2014 12e 17e 17e 10e 17e
2014/2015 Brons 8e 4e Brons Zilver
2015/2016 34e 25e 50e 29e 34e
2016/2017
2017/2018 6e 8e 8e 7e 8e
2018/2019 26e 24e 30e 27e 22e
2019/2020 14e 12e 15e 15e 11e
2020/2021 11e 12e 12e 11e 6e
2021/2022 50e 46e 45e 46e
2022/2023 19e 15e 21e 17e 21e
Wereldbekerzeges
Nr. Datum Plaats Onderdeel
1. 6 maart 2012 Vlag van Duitsland Ruhpolding 20 km individueel (WK)
2. 8 december 2012 Vlag van Oostenrijk Hochfilzen 12,5 km achtervolging
3. 13 december 2012 Vlag van Slovenië Pokljuka 10 km sprint
4. 20 maart 2014 Vlag van Noorwegen Oslo 10 km sprint
5. 7 februari 2015 Vlag van Tsjechië Nové Město na Moravě 10 km sprint
6. 8 februari 2015 Vlag van Tsjechië Nové Město na Moravě 12,5 km achtervolging
7. 15 maart 2015 Vlag van Finland Kontiolahti 15 km massastart (WK)
8. 22 maart 2015 Vlag van Rusland Chanty-Mansiejsk 15 km massastart

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Jakov Fak van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
  1. (en) Biathlonworld, Jakov Fak and His Recovery from Severe Frostbite (22 november 2011). Geraadpleegd op 9 oktober 2023.
  2. (en) Biatlonworld, #OST17 Jakov Fak Thrilled with Podium Comeback (3 december 2017). Geraadpleegd op 9 oktober 2023.