James Beattie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
James Beattie
James Beattie
Persoonlijke informatie
Volledige naam James Scott Beattie
Geboortedatum 27 februari 1978
Geboorteplaats Lancaster, Vlag van Engeland Engeland
Lengte 185 cm
Positie Aanvaller
Clubinformatie
Huidige club Gestopt in 2013
Jeugd
Vlag van Engeland Blackburn Rovers
Interlands
2003 Vlag van Engeland Engeland 5 (0)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

James Scott Beattie (Lancaster, 27 februari 1978) is een voormalig betaald voetballer uit Engeland, die bij voorkeur in de aanval speelde. Hij kwam van 1996 tot en met 2013 uit voor Blackburn Rovers, Southampton, Everton, Sheffield United, Stoke City, Glasgow Rangers en Accrington Stanley. Beattie kwam in 2005 vijf keer uit voor het Engels voetbalelftal.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Beattie eindigde als derde op de topscorerslijst van de Premier League in het seizoen 2002/03. Hij maakte dat jaar 23 competitiegoals voor Southampton, één minder dan Thierry Henry voor Arsenal en twee minder dan Ruud van Nistelrooij voor Manchester United. Datzelfde jaar haalde hij met Southamtpon de finale van de FA Cup, waarin Arsenal met 1–0 te sterk was.

Cluboverzicht[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club[1] Competitie Duels Goals
1996/97 Blackburn Rovers Vlag van Engeland Premier League 1 0
1997/98 3 0
1998/99 Southampton 35 5
1999/00 18 0
2000/01 37 11
2001/02 27 12
2002/03 38 23
2003/04 37 14
2004/05 11 3
Everton 12 1
2005/06 33 10
2006/07 33 2
2007/08 Sheffield United Vlag van Engeland Championship 39 22
2008/09 23 12
Stoke City Vlag van Engeland Premier League 16 7
2009/10 22 2
2010/11 Glasgow Rangers Vlag van Schotland Scottish Premier League 7 0
2011/12 Sheffield United Vlag van Engeland League One 18 0
2012/13 Accrington Stanley Vlag van Engeland League Two 25 6
Totaal 442 130

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Beattie debuteerde op 12 februari 2003 in het Engelse nationale team, tijdens een oefeninterland tegen Australië (1-3), evenals Paul Konchesky, Jermaine Jenas, Paul Robinson, Wayne Rooney en Francis Jeffers. Hij moest in dat duel in de rust plaatsmaken voor Darius Vassell. Datzelfde jaar speelde Beattie nog vier keer voor Engeland.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie James Beattie van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.