Jan Spronk

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jan Spronk
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Geboren 25 maart 1945
Overleden 13 februari 2014
Land Vlag van Nederland Nederland
Werk
Jaren actief 1965-2012
Genre(s) klassiek
Beroep hoboïst, muziekpedagoog
Instrument(en) hobo
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Jan Spronk (25 maart 1945 - 13 februari 2014) was een Nederlands hoboïst en muziekpedagoog.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Spronk studeerde hobo bij Piet Kingma en Koen van Slogteren. Spronk begon zijn loopbaan als hoboïst bij het Limburgs Symfonie Orkest. Daarna kwam hij in dienst bij de radio (Radio Filharmonisch Orkest en Promenadeorkest). Ook speelde hij in het Rotterdams Philharmonisch Orkest onder leiding van dirigent Edo de Waart. Bij het Koninklijk Concertgebouworkest speelde hij van 1978 tot 2007 als eerste hoboïst.[1]

Op kamermuziekgebied speelde hij mee in de jonge jaren van het Nederlands Blazers Ensemble en in het Danzi Kwintet.

Naast zijn uitvoerende werk was hij tevens hoofdvakdocent hobo, aanvankelijk aan het Conservatorium Maastricht, later aan het Conservatorium van Amsterdam waar hij door hartproblemen in 2002 zijn werk moest staken. Onder anderen de Nederlandse hoboïste Pauline Oostenrijk studeerde bij hem. Na 2002 leefde Jan Spronk voornamelijk in Frankrijk.[2]

Werken[bewerken | brontekst bewerken]

Spronk schreef in 2001 zijn doctoraalscriptie "'Mijn' muziek" over de betekenis van de Staatsmijnen in Limburg voor de regionale muziekcultuur. Ook publiceerde hij enige artikelen over collegaeblazers, de fagottisten Guus Dral en Brian Pollard, in de KCOurant, het magazine van het Koninklijk Concertgebouworkest.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Concerto grosso voor viool, hobo en orkest - Alfred Schnittke, 1992
  • Rucke di Guck - Giacinto Scelsi, 1995 (met Thies Roorda, piccolo en Jan Spronk, hobo)
  • Concert voor klavecimbel, 3 houtblazers en 2 strijkers - Manuel de Falla, 1996
  • Trio voor hobo, klarinet en fagot - Rudolf Escher, 2004 (Jan Spronk, Jaques Meertens en Brian Pollard)
  • Images - Isang Yun, 2012 (fluit, hobo, viool, cello)