Jean del Marmol
| Jean del Marmol | ||||
|---|---|---|---|---|
| Volledige naam | Jean Prosper Philippe del Marmol | |||
| Geboren | 5 augustus 1901 Falaën | |||
| Overleden | 3 september 1971 Falaën | |||
| Land/zijde | .svg){kind=small} België
| |||
| Onderdeel | Geheim Leger | |||
| Dienstjaren | 1940–1944 | |||
| Rang | Luitenant, verzetsstrijder | |||
| Tweede Wereldoorlog | Achttiendaagse Veldtocht | |||
| ||||
Jean Prosper Philippe del Marmol (Falaën, 5 augustus 1901 – aldaar, 3 september 1971) was een Belgische verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog in het Geheim Leger.[1] Hij was getrouwd met Mary Lippens, eveneens lid was van het Geheim Leger.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Del Marmol stamde uit een adellijke Spaanse familie, die sinds de zeventiende eeuw in de Spaanse Nederlanden gevestigd was. Hij behoorde tot een tak die geen heropname in de adel had aangevraagd. Hij was een zoon van Fernand del Marmol (1854–1923) en Jeanne Du Monceau (1858–1921), uit de grafelijke familie met die naam.
Hij promoveerde tot doctor in de rechten en werd kabinetsmedewerker bij Maurice Lippens, minister van Verkeerswezen en in 1929 trouwde hij met zijn dochter, Mary Lippens, met wie hij vier kinderen kreeg. Hij werd afgevaardigd bestuur van de Usines de construction métalliques de Braine-le-Comte.
Bij de Duitse inval in mei 1940 was hij luitenant in het Belgisch leger. Hij bevond zich in een detachement dat in Frankrijk vertoefde en niet aan de strijd deelnam.
Verzet[bewerken | brontekst bewerken]
Bij zijn terugkeer in België en zijn ontslag uit het leger, nam hij contact op met kolonel Henri Bernard, stafchef bij het tot stand komend Geheim Leger. Hij werd de adjunct van Jean Brumagne. Hij werd vervolgens de tweede in bevel bij kolonel Jules Bastin, eerst in de Legion Belge, later omgedoopt in Geheim Leger.
Del Marmol werd verantwoordelijk voor de contacten met andere verzetsgroepen en met administraties zoals de spoorwegen en de PTT. Hij organiseerde droppings van wapens en levensmiddelen. Hij zorgde ook voor financies, afkomstig van de secretaris-generaal voor financies Oscar Plisnier.
Zijn contacten met het Onafhankelijkheidsfront werden door de regering in Londen met argwaan bekeken. Hij werd naar Londen geroepen, maar weigerde hier op in te gaan, hierin gesteund door generaal Pire, de nieuwe commandant van het Geheim Leger.
Toen in maart 1944 een medewerker werd opgepakte en, onder foltering, namen van verzetslieden aan de Gestapo meedeelde, verdween Del Marmol in de clandestiniteit. Zijn echtgenote werd, in zijn plaats, als gijzelaar opgepakt en naar een concentratiekamp gedeporteerd.
Na de oorlog[bewerken | brontekst bewerken]
Na de oorlog vroeg del Marmol geen erkenning aan als gewapend weerstander. Zijn verzetsdaden achtte hij voldoende bekend.
Hij was een hevig anticommunist en na de oorlog ijverde hij voor het instellen van een militair gezag, onder leiding van koning Leopold III van België.
Toen Patrice Lumumba in 1960 eerste minister werd van Congo-Kinshasa, hielp del Marmol de minister Harold d'Aspremont Lynden om in Katanga een opstand op te zetten tegen Lumumba.[2][3] Del Marmols oudste zoon was getrouwd met een dochter van d'Aspremont Lynden.
Nageslacht[bewerken | brontekst bewerken]
Het echtpaar del Marmol-Lippens had vier kinderen, onder wie:
- Patrick del Marmol (1930–2019), doctor in nucleaire scheikunde, trouwde met Hedwige d'Aspremont Lynden (1932–2014), dochter van graaf Geoffroy d'Aspremont Lynden. Ze kregen vier kinderen.
- Anne-Catherine del Marmol (1939), licentiaat wijsbegeerte, trouwde met Etienne Delperdange (1937–1972), neuropsychiater.
In 1948 hertrouwde Jean met Cecile de Brouwer (1910–1999), weduwe van zijn strijdgenoot François De Kinder, uit welk huwelijk nog twee zonen en een dochter werden geboren:
- François del Marmol (1949), ambassadeur, trouwde met Danielle Guilbert (1943), ambassadeur.
- Laurent del Marmol (1951), trouwde met Isabelle Crick (1957).
- Mary del Marmol (1952–2007), trouwde met graaf Armand d'Aspremont Lynden (1946).
In 2010 werden Patrick en Anne-Catherine del Marmol, evenals François en Laurent del Marmol, in de adelstand erkend, met de titel van baron, respectievelijk barones, overdraagbaar op alle nakomelingen-naamdragers.
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Patrick DEL MARMOL, Mary del Marmol, Falaën, 1978.
- Marie-Pierre D'UDEKEM D'ACOZ, Voor Koning en Vaderland. DE Belgische adel in het Verzet, Tielt, Lannoo 2003
- Humbert DE MARNIX DE SAINTE ALDEGONDE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 2009, Brussel, 2009
- Humbert DE MARNIX DE SAINTE ALDEGONDE, État présent de la noblesse belge. Faveurs nobiliaires accordées par Sa Majesté le Roi Albert II, Annuaire 2015, Brussel, 2015, p. 170-173
Bronnen, noten en/of referenties
|